Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

ARTIFICIALIA




Γράφει ο Δημήτριος Σ. Προβάδος

Αυτές τις ημέρες στην αίθουσα τέχνης «Kalos & Klio showroom» Τσιμισκή 96 στη Θεσσαλονίκη,  γίνεται η έκθεση πέντε νέων εικαστικών. Του Λεωνίδα Γιαννακόπουλου, της Κωνσταντίνας Δούνια, του Άκη Καράνου, του Φώτη Σαγωνά  και του Μπάμπη Βενετόπουλου. Τα θέματα των έργων παρμένα από την φύση ανόμοια σε πρώτη ματιά μεταξύ τους, αφού ο κάθε καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τα δικά του υλικά και την δική του τεχνοτροπία, εκθέτονται μαζί στον ίδιο χώρο και όχι ανεξάρτητα , σε μία ενότητα. Ο επιμελητής της έκθεσης Παναγής Κουτσοκώστας έστησε μια ενδιαφέρουσα έκθεση  εκμεταλλευόμενος τη θεματική συνάφεια των έργων που δεν είναι άλλη από την τέχνη της φύσης και την «αντιγραφή» της από τους καλλιτέχνες με τα υλικά της τέχνης τους. Γι αυτό και ο τίτλος της έκθεσης «Artificialia» . Με τα σκίτσα φυτών και εντόμων πάνω σε χαρτί με μελάνι ο Λεωνίδας Γιαννακόπουλος , τα γλυπτά έργα της με ανθρώπινες τρίχες, καρφιά και ξύλο η Κωνσταντίνα Δούνια, με αντικείμενα ετερόκλιτα που αποτελούν μια ενιαία γλυπτική σύνθεση ο Άρης Καράνος, με τις ψηφιακές εκτυπώσεις του στο χαρτί του ανθρώπινου εγκεφάλου ή της δομής των οστών και με τις dvd προβολές κλαδιών που συμπλέκονται ο Μπάμπης Βενετόπουλος , εκθέτουν στον φιλόξενο χώρο της «Kalos & Klio showroom» με την «μπαγκέτα» του επιμελητή της έκθεσης Παναγή Κουτσοκώστα,  έκθεση άρτια και ενδιαφέρουσα, που κυριαρχεί η σοφία της φύσης, με τη σκληρότητα, την τρυφερότητα, ή ακόμα και τον τρόμο που μπορεί να προκαλεί.



Μελέτη της φύσης ή καλλιτεχνική απεικόνισή της το αποτέλεσμα είναι ένα. Μια εξαιρετική εικαστική δουλειά από πέντε ενδιαφέροντες εικαστικούς καλλιτέχνες.

 

Όπως γράφει και ο επιμελητής της έκθεσης στο σημείωμά του στο πρόγραμμα της έκθεσης:

«Η έκθεση Artificialia πραγματεύεται το ζήτημα της συσσώρευσης αντικειμένων. 
Έχοντας ως θεματολογική απαρχή τους Θαλάμους Αξιοπερίεργων Αντικειμένων της Αναγέννησης (Cabinets of Curiosities), πέντε καλλιτέχνες δημιουργούν έργα ως artificialia, naturalia και memorabilia που επαναπροσδιορίζονται στην έκθεση ως ετερόκλητα αντικείμενα και παρουσιάζονται σε μία συνολική επιμελητική αφήγηση. Τι είναι αξιοπερίεργο για όλους και τον καθένα ξεχωριστά; Πόσο αποσπασματική εικόνα έχουμε για τα αντικείμενα που περιβάλλουν τις ζωές μας και πώς αυτά παράγουν ένα συγκεκριμένο νόημα; Πόσο είμαστε συνδεδεμένοι με τα αντικείμενα, με ποιον τρόπο και πώς αυτά μας καθορίζουν; Η ψυχαναγκαστική συσσώρευση συνδιαλέγεται με τη φυσική επιλογή και τη χαοτική ταξινόμηση της φύσης. Εμπειρία και μνήμη, σώμα και ταυτότητα, φύση και τέχνη, ιδιωτικό και δημόσιο, οικείο και ξένο ενυπάρχουν στην έκθεση και εξιστορούν μία ιδιότυπη πολιτιστική βιογραφία αντικειμένων». 




Kalos&Klio Showroom
Tsimiski, 96 st, 54622
Thessaloniki, GR 
T. +234 007167
Kalosklio.showroom@gmail.com
Hours: Mon - Fri: 5:00 pm - 9:00 pm, Sat: 11:00 am - 2:00 pm



Δημήτριος Σ Προβάδος (dprovados@yahoo.gr

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΕ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ

Ένα φεγγάρι, μισοφέγγαρο,
ένα φεγγάρι κόκκινο κουρέλι
κυμάτιζε στου φάρου την κεραία
καράβι που γυρίζει στα πελάγη,
μία φωνή που κλαίει την αγάπη,

ο έρωτας κοιμήθηκε στον πόντο.
Χωρίς πανιά το μπάρκο τριγυρίζει
λάθος πορεία, ξέρα  του χαμού,
θάλασσα αφρίζει και φουσκώνει
απόψε κλαίει  η αγάπη μόνη.

Κρατά τιμόνι κόντρα στον καιρό
φουσκώνει το πανί γραίγο-λεβάντες.
Αβάφτιστο σκαρί ζητάει να βρει
ένα όνομα, μια Καίτη, ή μια Μαρία
αέρας στης νυχτιάς την υγρασία.

Πλέει, ή βουλιάζει, πότε χάνεται,
μία ασημώνει τα νερά, μία μαυρίλα
χάνεται στον ορίζοντα και βγαίνει
πέφτει απ τον ουρανό στη ξέρα

μπάρκο φεγγάρι στον αέρα

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

ΝΑΥΑΓΙΑ



Σε μία άκρη του γιαλού
καταμεσής στα βράχια
σε ένα φάρο μοναχό
ένας γεράκος έμενε
ν΄  ανάβει το φανάρι.
Κι όπως καράβι ακίνητο
που γέμισε στριδώνα
ταξίδια ονειρεύεται,
μπάρκα, λιμάνια μακρινά
και ναύτες του πελάγους.
Απομεινάρι θλιβερό
της θάλασσας, του πόντου .
Μου φαίνεται  μπαρκάρισε
στο τσούρμο  του Οδυσσέα.
Λέει ιστορίες στα παιδιά
για δράκους και γοργόνες,
για πλάσματα θαλάσσια,
για πόρτα, για ανθρώπους,
κι ότι μπορεί να ιστορεί
η αλήθεια ή ο θρύλος.

Αντίκρυ από το φάρο του
ένα καράβι σκούριαζε
παλιό ναυαγισμένο
που αναστενάζει μοναχό
σαν το κτυπάει το κύμα.
Αυτό το άμοιρο σκαρί
που γύρισε πελάγη,
έρημο τώρα απόμεινε
να κείτεται στη ξέρα,
δίχως τον καπετάνιο του
γυρτό στο ένα πλάι,
σα να κοιμάται στη στεριά
ή σα ναυαγισμένο

Κάθε πρωί με την αυγή
που ξεκινά η μέρα
βγαίνει ο γέρος στα ψηλά
και χαιρετά το μπάρκο.
Με ένα απαλό κλυδωνισμό,
όπως κτυπάει το κύμα,
αυτό τον αντιχαιρετά,
κι ο γέρος ξανανιώνει

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

ΖΟΥΜΕ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΧΩΡΑ - ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ

Ερμηνεία: Δάφνη Λέμπερου
Μουσική: Στέφανος Κόκκαλης
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου – Ρεβέκκα Ρούσση
Παραγωγή: Παρουσία



Σήμερα το πρωί παρέλαβα με το ταχυδρομείο το cd με το γενικό τίτλο που μου έστειλε η φίλη μου Δάφνη Λέμπερου που ερμηνεύει τα πέντε τραγούδια του. Το άκουσα και το ακούω, ξανά και ξανά, και δε χορταίνω. Δε χορταίνω να ακούω τη μουσική του Σ. Κόκκαλη που ντύνει ιδανικά τους στίχους, δίνοντας την ανάσα που χρειάζονται τα λόγια για να περάσουν μελωδικά  στα αυτιά και την ψυχή μας.
Δε χορταίνω να ακούω τους στίχους των δυο τραγουδιών της Ρεβέκκας  Ρούσση, και να επιβεβαιώνω τη γνώμη μου σχετικά με την στιχουργική  αξία της. Λόγος μεστός, συμπυκνωμένος, περιγραφικός. Λόγια « ξυράφια»  που ματώνουν τις φλέβες, τα «κορμιά και τα πάθη». 
Βεβαίως για τα τρία τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου, δε μπορώ να γράψω τίποτα. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω στίχους του, διατρανώνεται μέσα μου η αξία αυτού του ιδανικού στιχουργού – ποιητή, αυτού του Μάστορα του λόγου.
Η επιλογή των στίχων από τους συντελεστές του cd, εξαιρετική. Λόγος καταγγελτικός της σύγχρονης μοναχικής ζωής μας, σ΄ αυτή την κοινωνία της απόστασης και της μοναχικότητας. «.. Ζούμε κι οι δυο στην ίδια χώρα / μα είμαστε χώρες μακρινές…».
Πέντε τραγούδια και ένα ορχηστρικό. Πέντε τραγούδια τραγουδισμένα από τη φωνή της Δάφνης Λέμπερου .  Φωνή δωρική σε μια ερμηνεία συγκλονιστική, σπαρακτική, σκοτεινή, που δίνει νόημα στους στίχους και εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις μελωδικές αποχρώσεις της μουσικής και τις νοηματικές περιγραφές των στίχων.
 Ίσως η δύναμη ενός ή πολλών τραγουδιών να είναι περιορισμένη, αν και το τραγούδι αποτελεί ένα μέσο για να περάσουν εύκολα στο συνειδητό ή στο υποσυνείδητο σκέψεις, συναισθήματα, νοήματα ή και συνθήματα. Ας λειτουργήσει λοιπόν αυτό το εξαιρετικό cd και τα τραγούδια του ως μέσο περισυλλογής και απάντησης στη μοναξιά μας κι ας αποτελέσει το έναυσμα να δούμε την ανατολή της συντροφικότητας ξανά σ΄ αυτόν το σκοτεινό ουρανό της μοναχικής μας ζωής. Η προσπάθεια των συντελεστών του είναι μια καλή αφορμή.

Έδεσσα Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Δάφνη Λέμπερου: «Ζούμε κι οι δυο στην ίδια χώρα» - Μια φωνή που κάποιος την είπε χαρακίρι








Με θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις και τα σκοτάδια που τις τυλίγουν σήμερα, το CD «Ζούμε κι οι δυο στην ίδια χώρα» σκιαγραφεί τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις αμφιβολίες. Περιγράφει πώς η μνήμη είναι παρούσα σε κάθε βήμα και πόσοι ωκεανοί μπορούν να χωρίσουν το «μαζί» δύο ανθρώπων. Σε φόντο έντονα αστικό, αναδύεται ο κραδασμός στις ανθρώπινες σχέσεις, σημείο των σύγχρονων καιρών.
Το μουσικό ταξίδι της Δάφνης Λέμπερου, με την αξεπέραστη φωνή, ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 10 χρονών, στην Επανομή Θεσσαλονίκης. Έχοντας στις αποσκευές της συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως τη Ρίτα Σακελλαρίου, καθώς και τη συμμετοχή της στη Σπείρα-Σπείρα υπό την καθοδήγηση του Σταμάτη Κραουνάκη, τώρα παρουσιάζει τον πρώτο της ολοκληρωμένο προσωπικό δίσκο σε μουσική του Στέφανου Κόκκαλη, ενός συνθέτη με σημαντική παρουσία στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι, και στίχους του Μάνου Ελευθερίου, που οι συστάσεις περιττεύουν, και της Ρεβέκκας Ρούσση, στιχουργού με πασίγνωστες επιτυχίες στο ενεργητικό της.
Με πτυχίο σύγχρονου τραγουδιού και σπουδές στο ακορντεόν και στο κλαρίνο, η Δάφνη Λέμπερου διαμόρφωσε τη δική της ταυτότητα στο ελληνικό τραγούδι, μαγεύοντας με τη δωρικότητα της φωνής της και την ειλικρίνεια της ερμηνείας της. Συμμετείχε σε παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Δελφών, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο Ηρώδειο.
Με αφορμή τη μουσική του Στέφανου Κόκκαλη, ο Μάνος Ελευθερίου και η Ρεβέκκα Ρούσση έγραψαν τους στίχους για να ερμηνευθούν από τη Δάφνη Λέμπερου. Το CD «Ζούμε κι οι δυο στην ίδια χώρα» θα περιέχει τρία τραγούδια σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου («Παράθυρα», «Ζούμε κι οι δυο στην ίδια χώρα», «Δεν μιλάς»), και δύο τραγούδια σε στίχους της Ρεβέκκας Ρούσση («Ξυράφια» και «Κορμιά και Πάθη»).
Σε συνεργασία με τους ενορχηστρωτές Μαρία Παπαδοπούλου και Βαγγέλη Καραπέτρο και με ένα σύνολο εκλεκτών μουσικών, η Δάφνη Λέμπερου παρουσιάζει μία μουσική πρόταση που κινείται σε δρόμους λαϊκούς, έντεχνους, ακόμα και παραδοσιακούς.
Η φωνή της είναι βαθιά ελληνική. Δωρική. Κάποιος την είπε χαρακίρι. Το ελληνικό τραγούδι έχει ανάγκη από τέτοιες φωνές.

 
Συντελεστές
Έπαιξαν οι μουσικοί:  
Ακουστική - κλασική κιθάρα: Νίκος  Γύρας
Πιάνο-μπαγλαμάς-μπάσο-βιολί-μαντολίνο-λαούτο: Βαγγέλης  Καραπέτρος
Μπουζούκι: Γιώργος Τοκατλίδης
Κρούστα:  Σοφία  Κακουλίδου
Μπαγιάν: Ηρακλής  Βαβάτσικας
Κλαρίνο: Δάφνη Λέμπερου
Φωτογραφίες: Άκης Χρήστου
Θα κυκλοφορήσει μέσα στον Ιούνιο:
"Ζούμε κι οι δυο στην ίδια χώρα"
Δάφνη Λέμπερου
Μουσική: Στέφανος Κόκκαλης
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Ρεβέκκα Ρούσση
Παραγωγή: Εκδόσεις Παρουσία - Βασίλης Χατζηιακώβου
* Στη φωτογραφία, η Δάφνη Λέμπερου με τη γάτα της Ζαΐρα.

ΠΗΓΗ:  http://www.catisart.gr/index.php/fast-art/1535--l-r-.html#.Ub5Zm1Oi7lk.facebook

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΡΤ



Είχε πατέρα υπουργό
Στο κόμμα είχε τα μέσα
Κι αν άλλαξε το χρώμα του
Σε όλα είναι μέσα
Τον κάνανε και υπουργό
Του δώσανε να παίζει
Τύπο και ενημέρωση.
Μα ήταν ανεπίδεκτος
Μαθήσεως και λίγος
Και σε μια νύχτα έκανε
Το θαύμα εν τω άμα
Είπε: «θα γίνω Ηρόστρατος
Θα κλέψω του τη δόξα,
έκαψε εκείνος το ναό,
εγώ τι κάνω τώρα;»
το σκέφτηκε πολλές φορές
βρήκε επιτέλους λύση
Κλείνει την τηλεόραση
«Κανείς να μη μιλήσει!»
Και τώρα στέκει μοναχός
Ηρόστρατος και Νέρων
με Αντωνάκη και ΝΔ
στην έρημη τη χώρα
μα έχει ο καιρός γυρίσματα
θα έρθουν τα πάνω κάτω
κι Αντώνης με το Σίμο του
θα φτάσουνε στον πάτο

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΚΡΙΑ



Πέφτει μακριά η Θεσσαλονίκη
δε φτάνει η ματιά μου ως εκεί
Ίσως να φταίει και η ζωή μου
που είναι μίζερη, φτωχή

Πέφτει μακριά το Διδυμότειχο
δε φτάνει το χεράκι μου ως εκεί
ίσως να φταίει η συγκοινωνία
που έχει γίνει ακριβή

Πέφτει μακριά το Καστελόριζο
δε φτάνει η καρδιά μου ως εκεί
ίσως να φταίνε και τα πλοία


και είναι άγονη γραμμή

Πέφτει μακριά πολύ η ζωή σου
μου φτάνει το δικό μου το κακό
ίσως να φταίει που δεν γνωρίζεις
και το δικό μου μυστικό

Είμαστε μακριά ρε φίλε
και δεν σε φτάνει η κραυγή
ούτε με φτάνει η δική σου
δρόμοι παράλληλοι φτωχοί