Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ


Καλώς τα, τα Χριστούγεννα
με τα λαμπρά φωτάκια
τα παιδικά τα κάλαντα
και τα κουραμπιεδάκια.
Έδωσε κι η Κυβέρνηση
βοήθημα εφέτος,
συνταξιούχοι θα το φαν,
μα κλαίνε. Ανυπερθέτως
πίσω θα τους το πάρουνε,
αυτό και άλλα τόσα,
τα πάντα αυξηθήκανε,
ακόμα και η κότα
έμμεσοι φόροι, ΦΠΑ,
και εισφορές αράδα
δε φτάνουνε τα φράγκα μας
ούτε για φασολάδα.
Πώς θα αντεπεξέλθουμε
και πώς θα κινηθούμε,
δεκάρες θε να δώσουμε
τα κάλαντα αν πούνε,
όσο για δώρα στα παιδιά,
ρούχα και τα τοιαύτα,
άστα να πάνε κατ΄ευχήν
την κάτσαμε τη βάρκα.
Καλώς τα τα Χριστούγεννα
που ήρθανε και φέτος,
ο Άι Βασίλης δε θα ρθει,
μόνο ο Άγιος Πέτρος.

Marinero

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

ΩΣ ΠΟΤΕ;


Δεν μου μιλάς και δεν περνάς
από το σπιτικό μου
ούτε μια κλήση δεν καλείς
πλέον στο κινητό μου.

Οι φίλες με περιγελούν
θύμα σου έχω γίνει
δεν παίρνεις στο τηλέφωνο
η μοναξιά με πνίγει.

Κουράστηκα να καρτερώ
σε μένα να γυρίσεις
ν΄αφήσεις πια την άλληνε
μ΄αγάπη να με ντύσεις.

Τα έμπλεξες με άλληνε
κι εμένα έχεις ξεχάσει
μα θα στην κάνω τη ζημιά
ο κόσμος να χαλάσει.

Λαϊκότροπον άσμα, όπου εκείνη εκφράζει τον πόνο και την αγωνία της για την επιστροφή του άπιστου, αλλά και την απόφασή της να τον εκδικηθεί, αν δεν γυρίσει πίσω σ΄αυτήν.
Ρυθμός 9/8 (Ζεϊμπέκικος)

Marinero

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ


Ήρθαν ξανά Χριστούγεννα,
το δέντρο στολισμένο,
το σπίτι μέσα φωτεινό,
μ΄απ΄έξω περιμένω.

Να βγεις μικρό μου να σε δω,
να βγεις να σου μιλήσω,
δύο λογάκια να σου πω,
να σε γλυκοφιλήσω.

Μου κάνεις πείσματα πολλά
με την καρδιά μου παίζεις
μα θα σου κάνω και εγώ
και τότε θα υποφέρεις.

Ήρθε και η Πρωτοχρονιά,
τα Φώτα κι ο Αη Γιάννης,
μα εσύ τρελό με τυραννάς,
θέλεις να με πεθάνεις.

Έλα πριν έρθει η Άνοιξη,
πριν ρθουν τα χελιδόνια,
ζευγάρι εμείς να γίνουμε
να λιώσουνε τα χιόνια.

Marinero

Άσμα ερωτικόν, περιπαθές και εορταστικόν άδεται εις ρυθμόν 9/8 (Ζεϊμπέκικος)

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΓΑΠΗ


Απόψε μ΄ένα μπαγλαμά
Και μια γιαβάσικη πενιά*,
θα 'ρθω ταξίδι να σε πάρω,
απ΄τους καημούς σου να σε βγάλω
Ταξίδι μ΄ένα τραγουδάκι,
για τις καρδιάς σου το σαράκι,
που καίει όλες τις ζωές
και κάνει στάχτη ό,τι κι αν θες.
Που κάνει στάχτη τις αγάπες
και του μυαλού τις αυταπάτες,
που καίει και δε λογαριάζει,
τον πόνο σου και το μαράζι,
σου αφήνει τη ζωή μισή,
γιατί σου έφυγε αυτή.
Γιατί σου έφυγε και πάει
και πίσω δεν ξαναγυρνάει,
όσο κι αν κλαις και αν ζητάς
το χρόνο πίσω να τον πας,
όσο κι αν κλαις και αν σπαράζεις,
καθόλου δε σε λογαριάζει.
Γι αυτό βγάλε απ΄τη ζωή σου,
αυτή που δεν είναι μαζί σου.
Τράβα ταξίδι, ρίξε΄ το έξω,
τραγούδα τ' άδικο θ΄ αντέξω,
δεν θέλω να γυρίσει πίσω,
καινούρια αγάπη θα ζητήσω.

Marinero



*Γιαβάσικη πενιά = χαμηλότονο παίξιμο, παίξιμο με πάθος
Το τραγούδι μπορεί να παιχτεί σε ρυθμό 2/4 (Χασάπικος)

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

ΑΙΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΓΑΜΟΝ


Στην Καλαμάτα πήγαινε
να πάρει δυο μαντήλια
την είδε και το τρέλαναν
τα κόκκινά της χείλια.
Ήτο ωραία και ευειδής
σαν τα νερά τα κρύα,
μα είχε ζόρικη μαμά
και έναν αυστηρό μπαμπά.
Την επλησίασε δειλά,
της εξομολογήθη
τον λάβρο του τον έρωτα,
που έκρυβε στα στήθη.
Εκείνη εκοκκίνησε
(ήτο σεμνή η κόρη),
όμως τον επροσκάλεσε
να πάει από το σπίτι,
να την ζητήσει απ΄τους γονείς
γυναίκα να την πάρει
με δόξαν μόνο και τιμήν,
παπά και με στεφάνι.
Τι να κάνει ο νεανίας
(ήτο έρωτας σφοδρός)
πάει με άνθη εις το σπίτι,
στολισμένος σαν γαμβρός,
δεν μπορεί αλλιώς να κάνει.
Του ανοίγει η μητέρα,
και της δίνει τα λουλούδια
τον καθίζουν στο σαλόνι,
(ο πατήρ στον καναπέ
όλο ύφος και τουπέ).
Πες μου νέε μου τον ρωτάει
θα το πάρεις το κορίτσι;
έχει μια μικρή προικούλα,
μα ειν΄κορίτσι από σπίτι.
Δεν γνωρίζει σούρτα – φέρτα,
είναι τίμια πολύ
ξεύρει γαλλικά και πιάνο,
παίζει ολίγον και βιολί.
Στο φαΐ τα καταφέρνει,
στο νοικοκυριό επίσης,
είμαι ευτυχής πολύ
που ήρθες για να τη ζητήσεις.
Όμως πες μου εσύ δουλεύεις;
ποία η δουλειά που κάνεις
θα μπορέσεις να την θρέψεις
ή απ΄την πείνα θα πεθάνει;
μα τι λέτε αγαπητέ μου
είμαι φίνος αρχιτέκτων
χτίζω σπίτια, μεζονέτας,
είμαι κάτοχος και βέσπας.
Αναγάλλιασε ο πατέρας,
δεν κρατιέται απ΄τη χαρά του,
του εκύλισε εν δάκρυ
ενθυμήθη τα δικά του.
Θα σας δώσω την ευχή μου,
του πατρός μου το ρολόι,
το κορίτσι μου σου δίδω
κι ένα κτήμα στο Τατόι.
Συγκινήθηκε η μήτηρ,
η κοπέλα κοκκινίζει
ο πατέρας ξεροβύχει
ο υμέναιος κανονίσθη
και η ημερομηνία,
ανευρέθη εκκλησία
και κουμπάρα μία θεία.
Δίχως να το καταλάβει
ο ήρωας της ιστορίας,
εδεσμέυθη δια βίου
και απέκτησεν συμβία.

Marinero







Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΑΙΣΙΟΝ ΤΕΛΟΣ


Ήτο ημέρα ΄με λιακάδα,
μια χαρμόσυνος ημέρα,
όπου έπαιζαν βιολιά,
και λαλούσε η φλογέρα.
Ήτο η φύσις με λουλούδια
και τα σπίτια χαμηλά
(μα είχε ολίγα τα μυαλά)
η μικρή η κορασίς,
που έπαιζε μ ένα τόπι,
δεν επήρε σοβαρά
έναν σάτυρο και γέρο
που την πήρε στο κατόπι.
Την εστρίμωξεν ο γέρον
εις τον τοίχον μιαν ημέραν
κι η μικρή η κορασίς,
ανεφώνησεν “μητέρα”
ούτος ο κακός ο γέρον
θέλει απ΄εμέ αγάπην,
(δεν πηγαίνει στον γιατρό
να του γράψει κάνα χάπι).
Βγήκε η μήτηρ εις την θύραν
μόλις ήκουσεν φωνάς
και κραδαίνουσα το πλάστην,
(έξαλλη ωσάν μαινάς)
όρμησεν έξω εις τας ρίμας
κράζουσα “παλιάνθρωπε,
άφησε τας κορασίδας
και δεν είναι δι εσέ
και δια τα δικά σου δόντια,
εσύ θέλεις σιτεμένη
και καμία ζωντοχήρα
κι όχι τούτα τα μικρά
που χουν τα μισά σου χρόνια”.
Εφοβήθηκεν ο γέρον
μα εσκέφθη και τα λόγια
κι αποφάσισεν να εύρη
μια εις τα δικά του χρόνια.
Γλυκοκοίταξε την γραία
(ήτο στα δικά του έτη)
αγοράζει δακτυλίδι
κάνουν αύθις μουχαμπέτι.
Κι έτσι γλύτωσε η κόρη
από την κακήν στιγμήν
κι εσυνέχισεν με τόπι
να τρεχοβολά η τρελή.

Marinero

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

ΕΙΠΑ ΘΑ ΦΥΓΩ


Είπα θα φύγω
πρωία με πλοίο,
δεν θα γυρίσω
οπίσω ξανά.
Θα φύγω τελείως,
μη γίνω γελοίος,
αφού σ΄ερωτεύθην
μικρή μου Νανά.

Marinero

Κι ένα στιχούργημα με φιλοπαίγμονα διάθεση.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

ΣΤΟΝ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ


Νύχτα βροχή και στεναγμός,
κλειστά τα παραθύρια,
κλειστοί οι δρόμοι, τα στενά,
κομμένα τα γεφύρια.
Κλειστή κι η δόλια σου καρδιά
δεν έχει πια παρηγοριά,
μήτε τραγούδι τον καημό,
τον στεναγμό να σβήσει
μήτε και άνθρωπο δικό
στον ώμο του να γύρεις.
Μόνο η Φραγκοσυριανή
που ακούγεται από πέρα,
του Βαμβακάρη ο καημός
και το καραντουζένι,
σου δίνουνε παρηγοριά
και λόγο ν΄ανασαίνεις.

Νύχτα βροχή και στεναγμός,
κλειστά τα παραθύρια,
κλειστοί οι δρόμοι, τα στενά,
κομμένα τα γεφύρια.
Μ΄ανοίγουν δρόμοι και καρδιά,
ανοίγουν παραθύρια,
για να περάσει η γλυκιά
της νύχτας μελωδία,
για να περάσει ο μανές
του μπουζουκιού σου δάσκαλε,
οι πόνοι να γινούν χαρές
και να μυρίσει κατιφές.

Marinero

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Γύρισες απ' τη ξενιτιά
στην Έδεσσα και πάλι,
κι είναι η χαρά σου άφατη,
στο “νόστιμον το ήμαρ”*.

Βλέπεις την πόλη σου ξανά
μέσα στις πρασινάδες,
με τα ποτάμια τα πολλά
και τα νερά που τρέχουν,
ποτάμια φιδογύριστα
και πλάτανοι πανώριοι
και καταρράκτες ξεδιψούν
το λόγγο με τα δέντρα.

Βλέπεις και το σπιτάκι σου,
με τους λευκούς του τοίχους,
κλεισμένα τα παράθυρα,
κλεισμένη και η πόρτα,
ξερή και η μικρή αυλή,
που φύτευε ο Γέρος σου
και ήτανε την Άνοιξη
χαρά να την ε βλέπεις,
με τα λουλούδια τα πολλά,
με μυρωδιές και χρώματα,
και με πουλιά χιλιάδες.

Marinero




*Οδύσσεια: α, στίχος 9ος
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
κι αὐτὸς τοὺς πῆρε τὴ γλυκειὰ τοῦ γυρισμοῦ τους μέρα.




Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΣ


Βγήκες σεργιάνι μια νυχτιά
που σβήνανε τ' αστέρια
και το φεγγάρι το χλωμό
το φως του είχε σβήσει.
Μονάχα ο ασβέστης φώτιζε
το έρημο δρομάκι
κι αντιλαλούν τα βήματα
στο άδειο καλντερίμι.
Μαύρη η ώρα της νυχτιάς
μεσάνυχτα σημαίνει,
το νυχτοπούλι π' αγρυπνά
στο δέντρο της αυλής της
κι εσύ ζητάς τα χνάρια της,
το αποτύπωμά της
κι ας έφυγε στην ξενιτιά
και σ' άφησε μονάχο,
να τριγυρνάς σαν το στοιχειό,
έρημος στρατολάτης,
και τροβαδούρος του καημού
να λες πικρά τραγούδια.
Τραγούδια για την μοναξιά,
τα άπονα τα ξένα,
που πήραν την αγάπη σου
κι απόμεινες μονάχος.

Marinero

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΛΑΚΙΩΤΙΣΣΑ


Σε ένα στενοσόκακο,
στα χαμηλά τα σπίτια,
επάνω στ' Αναφιώτικα
με τα βασιλικά τους
και τ' όμορφα κορίτσια τους,
βγήκα να περπατήσω.
Εκεί ανταμώνω μια μικρή
Πλακιώτισσα ομορφούλα,
που 'κανε την καρδούλα μου
να σπάσει, να ματώσει.
Τα κόκκινα χειλάκια της,
τα μαύρα της τα μάτια
κι η λυγερή κορμοστασιά,
που ελαφίνας μοιάζει,
με σαϊτιές λαβώσανε
τη δόλια την καρδιά μου.
Κι όσο κι αν πέρασε καιρός
κι αν πέρασαν τα χρόνια,
ακόμα τηνε σκέπτομαι,
ακόμα τη ζητάω
κι ούτε μπορώ να ξεχαστώ
όσο κρασί κι αν πίνω,
μήτε στιγμή δε λησμονώ
τα όμορφά της μάτια.
Έτσι γυρίζω στα στενά
και τραγουδώ τον πόνο
και της αγάπης τον καημό
που μου 'βαλε στα στήθια.

Marinero

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

ΣΚΛΑΒΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ


Όλο λες δεν θ' αγαπήσω
κι όλο πίσω τριγυρνάς,
πεταλούδα με τη φλόγα
το κεφάλι σου θα φας..

Ο έρωτας που σ' έχει κάψει,
την καρδούλα σου κρατά,
αχ μικρό μου κοριτσάκι,
στο χαμό σου μην τραβάς.

Κράτα μακριά από σένα
του έρωτα τη σαϊτιά,
μη μαδάς τη μαργαρίτα
και κανείς δεν σ' αγαπά.

Όλο λες δεν θ' αγαπήσω
και τον έρωτα ζητάς,
σκλαβωμένη σε κρατάει
της αγάπης ο σεβντάς.

Marinero

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

ΖΩΗ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΧΑΘΕΙ


Σαν μια στιγμή, σαν αστραπή
πέρασες απ τον κόσμο,
μια αστραπή, μία στιγμή,
που εσύ είπες ζωή
κι άφησες πίσω ένα κενό
και μια σκιά μονάχα
στον άνεμο που πέρασε,
όπως κι εσύ ριπή.
Κι ύστερα χάθηκες, σιωπή
στους έρημους τους δρόμους
κι ένας λυγμός νυχτερινός
που σπάει τη σιγή.
Ήσουν σαν φως που έσβησε,
ποτάμι που ξεράθηκε,
λουλούδι που μαράθηκε,
ζωή που έχει χαθεί.
Marinero

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ


Στη μουσική τα υγρά σου μάτια
και στα τραγούδια βλέμμα σκοτεινό,
φέρνει ο αγέρας στο μυαλό σου τις φωνές
αυτών που αγάπησες και φύγαν
στο έρημο, το βραδινό στενό.
Στη μουσική, στα σκοτεινά τραγούδια
και στης Σεράχ* το ντέρτι το κρυφό,
στης Μισιρλούς* το καρδιοχτύπι
και στου Τσιτσάνη το τραγούδι το πικρό.
Αυτή η νύχτα μένει”* μόνο τώρα,
με το σαράκι της ψυχής σου στο σκοπό,
και στη φωνή του μπουζουκιού που κλαίει
με καμηλιέρικο ρυθμό, λυπητερό.

*Τίτλοι τραγουδιών

Marinero

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ


Μες την ταβέρνα του Κωστή
τα βράδια συναντιόνται
οι φίλοι, και τον πόνο τους
μες το κρασί τον πνίγουν,
με μια κιθάρα, ένα τζουρά
και λαϊκά τραγούδια.
Τραγούδια που χουν το λυγμό
και τη χαρά αντάμα,
τραγούδια που μιλούσανε
για έρωτες, για μπάρκα,
για την κακούργα ξενιτιά
που παλικάρια κλέβει,
για την καρδιά της άπιστης
που τις καρδιές πληγώνει.
Κι όπως κυλάει η βραδιά
και φεύγουν τα ποτήρια,
φεύγει και ο πικρός καημός
στα στήθη που φωλιάζει.
Φεύγει κι ελευθερώνεται
και η καρδιά η δόλια
που δεν αντέχει τους καημούς
και όλο είναι ματωμένη,
από τη μαύρη τη ζωή,
τη φτώχεια, την ορφάνια
και την κακούργα θάλασσα
που πνίγει τους λεβέντες
κι αφήνει αρραβωνιαστικιές
να λιώνουνε στο κλάμα
κι αφήνει μάνες κι ορφανά
κι όλο φουρτούνα κάνει.

Marinero

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ

Τις νύχτες σε κρατούσα αγκαλιά
να μη φυσήξει ο αέρας και σε χάσω,
όπως φτερό που το παίρνει ο βοριάς
και μου χαθείς και μείνω να σπαράζω.

Τις νύχτες σε νανούριζα σιγά,
με τραγουδάκια που δεν τ άκουσε κανένας
μονάχα εσύ, στις νυχτιάς τη σιγαλιά
αφού έχουν γραφτεί μόνο για σένα.

Τις νύχτες σε φιλούσα τρυφερά
και τα φιλιά μου μοιάζαν χελιδόνια,
να σε χορτάσει σε κοιτούσε η ματιά,
πουλί η καρδιά μου στέκονταν στα κλώνια.

Τις νύχτες τριγυρίζω μοναχός
αφού δεν είσαι πια στην αγκαλιά μου
τις νύχτες το τραγούδι κι ο σκοπός
έπαψαν να γεμίζουν την καρδιά μου

Marinero

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

ΖΩΗ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ΄


Με μια φωνή μες τη νυχτιά
και μ έναν πόθο στην καρδιά
και μ ένα δάκρυ,
από τα πέρατα του νου,
μέχρι την άκρη του καιρού,
στης γης την άκρη.
Ψάχνω να βρω μες τη ζωή
μία αλλιώτικη ψυχή,
που να πονάει,
ψάχνω να βρω μες τη βραδιά
μία αλλιώτικη καρδιά,
που ν αγαπάει.

Άραγε να ρθει μια στιγμή,
που θα ησυχάσουν οι καιροί
και οι βοριάδες,
για να περάσουμε μαζί
με τούτο το μικρό σκαρί
τις συμπληγάδες;
άραγε θα ρθει ο καιρός
που θα ναι ο κόσμος ανοικτός
και στα τραγούδια,
για να ρθει η γλυκιά στιγμή,
να ξαναχτίσουμε μαζί
ζωή καινούρια;

Marinero

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

ΑΠΟΨΕ ΒΡΕΧΕΙ


Απόψε βρέχει
κι είναι οι σταγόνες της βροχής
που συντροφεύουν το λυγμό
που από τα στήθη βγαίνει.

Απόψε βρέχει
κι ο ουρανός μάτια θυμίζει
που πονούν και δάκρυα σταλάζουν
να σβήσουν τάχα τη φωτιά
που μες τα στήθη καίει;

απόψε βρέχει
κι η βροχή δροσίζει τα χωράφια
και τους καημούς υγραίνει
για να γλιστρήσουν απ το νου
οι μαύρες του οι σκέψεις.

Απόψε βρέχει μια βροχή
που μοιάζει παρηγόρια

Marinero

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΕΝΟΣ ΝΑΥΤΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ.



Μ ένα καράβι, δυο ευχές
έφυγες για ταξίδι,
μ ένα τραγούδι, δυο πενιές
κι ένα πικρό ταξίμι.
Άραγε να σε φτάσανε
οι ευχές μου, τα τραγούδια;
άραγε να σε φύλαξαν
στην σκύλα την πανούργα;
που προσπαθεί τα νιάτα σου
να πάρει, να τα κλέψει
και με τσαλίμια ερωτικά
η Κίρκη να τα δρέψει;
μην τάχα ο καπετάνιος σου,
ο πονηρός Δυσσέας
μπορέσει το σκαφίδι του
κι όλο το πλήρωμά του,
να το γυρίσει σπίτι του,
να ιδεί τη φαμελιά του
ή μήπως άλλη η θέληση
είναι του Γεωσείστη
και το καράβι αύτανδρο
στην άβυσσο βυθίσει;
σε περιμένω γιόκα μου
πίσω στο σπιτικό μου,
για να γεμίσει η αγκαλιά
το σώμα τ ακριβό μου.
Στον Ποσειδώνα το Θεό
τάζω και ξανατάζω
θυσίες, τζοβαϊρικά
κι όλο παρακαλάω,
στο σπίτι σου το πατρικό
γρήγορα να γυρίσεις
να ιδώ εγγόνια και χαρά
τα μάτια πριν μου κλείσεις

Marinero

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ


Είναι γιατί,
τα ξέχασες τα λόγια τα μεγάλα,
το δίκιο του λαού, και άλλα τέτοια.
Τώρα έχεις γίνει εξουσία και μεγάλος,
με Υπουργούς, και Γραμματείς, στα Υπουργεία, Φαρισαίος.
Τώρα με λιμουζίνα τριγυρνάς και με φρουρά
κι από αγωνιστής, κατάντησες πολιτικάντης.

Marinero


*Αφιερωμένο στον Α. Τσίπρα και στους Υπουργούς του, με αφορμή το άρθρο του Γ. Καραμπελιά στη “Ρήξη” της Δευτέρας 3 Οκτωβρίου 2016 “ Η ΣΑΓΉΝΗ ΤΟΥ ΝΕΑΡΟΎ ΑΠΑΤΕΏΝΑ”

 http://ardin-rixi.gr/archives/200156

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ


Απόψε ένα τραγούδι στο σκοτάδι
που ταξιδεύει με του κύματος τον ήχο,
σεφαραδίτικο τραγούδι, που πηγαίνει
απ τις ακτές της Ισπανίας, Σαλονίκη.

Με μια κιθάρα και φωνή από βελούδο
κι ένα λυγμό, στο ρυθμό της νοσταλγίας,
σεφαραδίτικο τραγούδι για δυο μάτια
σαν αναμμένα κάρβουνα που καίνε.

Τραγούδι απόψε θα μου φέρει ο αγέρας,,
τον ήχο της φωνής σου, το λυγμό σου,
για την αγάπη που δεν έρχεται ποτέ της
όταν διψά η καρδιά μου και τη θέλει.

Τι να κρατήσει το ρυθμό, τη μελωδία
και πώς να μη μου κλάψουν τα δυο μάτια,
όταν μαζί με το τραγούδι η μορφή της
έρχεται και εισβάλει στην ψυχή μου;

Marinero

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ


Για μια στιγμή βυθίζομαι
στ απέραντο γαλάζιο
που χουν τα δυο τα μάτια σου
που σβήνουν τα δικά μου
και που μου κάνουν τη ζωή
να στέκεται του μάκρου
και όπως ζωντανός νεκρός
προσμένω το φιλί σου
όπως τ αθάνατο νερό
πίσω να μου τη φέρει.

Marinero

Era Oscuro (Traditional Sephardic Song), Anna Polymnia Provados

 
17/08/2016 From the summer music festival in Kassos : young Anna Polymnia Provados sings her own version of "era oscuro" as a guest of Manolo Vega Sosa.
LYRICS:
Era oscuro como la medianche
cuando la luna esclareciendo 'stava
Todo callaba todo 'stava en silencio,
como la nuve'n la oscuridad.

-'miseravle, ¿porqué venís agora?
A recordarme de lo que yo pasí?
A recordarme de toda la mi vida?'
Estas palavras yo le hablí

ENGLISH TRANSLATION:
It was dark as midnight,
When the moon was clearing,
All was quite, all was silent
Like a cloud in the darkness.

- You miserable man, why have you come now?
To remind me of what I've gone through?
To remind me of my life in its entirety?
I said these words to him.

Era Oscuro (Traditional Sephardic Song), Anna Polymnia Provados

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

ΝΑΥΑΓΙΑ*


Απόψε τα τραγούδια θα κρατήσουν
τις μυρωδιές από τα φύκια του βυθού
και των πνιγμένων τα μαλλιά σκοινί
θα πλέξουν οι Γοργόνες και οι τρίτωνες,
σ ένα σκαφίδι που βυθίστηκε στου πόντου
τα μαύρα τα νερά, στην ησυχία της νύχτας.

Απόψε τα τραγούδια θα θρηνήσουν
των στεριανών τους αναστεναγμούς,
που μείναν στη στεριά και δεν μπάρκαραν
και των θαλασσινών το σαράκι για τη στεριά.
Τραγούδια που θα σκίσουν την ησυχία
με ένα λυγμό κι ένα παράπονο μπουζουκιού.

Απόψε τα τραγούδια θα ταξιδέψουν
τα όνειρα των μπάρκων που δε φτάσανε
σε προορισμούς και λιμάνια που ΄ξωκειλαν
κι απόμειναν στου βυθού την αμμούδα
να τα λικνίζουν οι θαλάσσιοι ποταμοί
για να νανουρίζουν τις ψυχές των πνιγμένων.

*Παραλογή του στιχουργήματος “ΑΠΟΨΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ”

Marinero

ΑΠΟΨΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ


Απόψε τα τραγούδια θα θρηνήσουν
των ξενιτεμένων τους αναστεναγμούς
που μείναν στη ξενιτειά και δεν γύρισαν
και αυτών που δεν έφυγαν και μένουν μονάχοι.
Τραγούδια που θα σκίσουν την ησυχία
με ένα λυγμό κι ένα παράπονο μπουζουκιού.

Απόψε τα τραγούδια θα αναστήσουν
φωνές που φύγαν μα δε χάθηκαν στη σιωπή
Μοσχολιού, Μητροπάνος, Στράτος και Στέλιος,
Πάνου, Νίνου, Εσκενάζη και Μπαγιαντέρας.
Μουσικές θα αναστήσουν της παρηγόριας.
Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Μητσάκης και Χιώτης.

Απόψε τα τραγούδια θα τραγουδήσουν
τους στίχους που γέμισαν τις νύχτες ελπίδα.
Πυθαγόρας, Βασιλειάδης, Γκάτσος και Ρασούλης,
Χατζηχρήστος, Παπαγιαννοπούλου και Δασκαλόπουλος.
Στίχους που περιέγραψαν τις ζωές μας και μας ταξίδεψαν,
που μας άνοιξαν “τις γραμμές των οριζόντων”* και φύγαμε.

Απόψε τα τραγούδια θα μας κρατήσουνε συντροφιά,
με λυγμούς και παράπονα, με ελπίδες και πίκρες..

Marinero



*Στίχος του Ν Καββαδία



Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Πως ζωντανεύεις τα όνειρα
Και πως με ταξιδεύεις,
μέσα στα δυο τα μάτια σου
τις λίμνες της καρδιάς

Μικρή νεράιδα του γιαλού
τον κόσμο μου κατέχεις,
της θάλασσας κοχύλι μου
και νέκταρ της χαράς.

Μέσα απ’ τα δυο τα χείλη σου
γεύτηκα την αγάπη,
με πήγανε τα χάδια σου
ταξίδια μυστικά.

Στο θείο το κορμάκι σου
βρίσκεται η ζωή μου
και έρχεται η Άνοιξη
μαζί μου όταν ξυπνάς

Μικρή μου όταν λικνίζεσαι
δίνεις ρυθμό στον κόσμο
και μου φωτίζεις τις βραδιές
στου έρωτα τη χαρά

Marinero

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΠΟΡΙΑ ΣΤΕΡΙΑΝΟΥ

Βρε Συμιακοί λεβέντες μου,
Καλύμνικα δελφίνια,
Καρπάθιοι και Κασιώτες μου
κι Υδραίοι βουτηχτές,
όταν βουτάτε σκέπτεστε
τη μάνα σας τη δόλια
ή τα σφουγγάρια έχετε
μονάχη σκέψη εσείς
και σας χτυπάει η μηχανή
και μένετε στα βράχια
τα μπάρκα ν αγναντεύεται,
που παν στη Μπαρμπαριά
κι αντί να συλλογίζεστε
τα σπίτια, τα παιδιά σας,
μονάχη έννοια έχετε
την ώρια γαλανή, τη θάλασσα
που ρήμαξε τα σπίτια σφουγγαράδων,
μα δεν της καίγεται καρφί
και πάλι σας καλεί;

Marinero

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

Ο ΥΠΕΡΘΕΜΑΤΙΣΤΗΣ


Στα βοσκοτόπια βόσκαγαν
τα ξένα αμνοερίφια,
μα εσύ βρε ερίφη τ έδωσες
να γίνεις Καναλάρχης,
δίχως λεφτά, με δανεικά
και μόνο “ξένα κόλλυβα”,
στο τέλος τα κατάφερες
τους έπιασες κορόϊδα,
με σκάνδαλο η τράπεζα
και Υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ
τους έβαλες να τρέχουν
και πως δεν είναι ελέφαντες
στον κόσμο ν αποδείξουν.
Μα πού την προβοσκίδα τους
να πάνε για να κρύψουν;

Marinerο




Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα, πολιτικούς, οργανισμούς και καταστάσεις, δεν είναι καθόλου συμπτωματική

ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑ

Με μια βουτιά στη θάλασσα
ψάρευες τα σφουγγάρια,
με το σκανδάλι* αγκαλιά
πήγαινες στο βυθό
κι ήσουν δελφίνι μοναχό
και σφουγγαράς του βάθους
κι ήσουνα η παρηγοριά,
της μάνας το καλό.
Έφυγες για τη Μπαρμπαριά,
της Τίνυδας τα μέρη
κι ήταν στο έμπα η Άνοιξη
λίγο μετά το Πάσχα,
που τα καΐκια φεύγανε
και ήταν σα γιορτή.
Κι η μάνα σου ήταν στο γιαλό
μ ένα λευκό μαντήλι,
για καλό κατευόδιο
και τύχη αγαθή.
Και όλο και ξεμάκρυνε
του λιμανιού η εικόνα
κι έμενε πίσω η Κάλυμνος
σαν ορφανό νησί,
αφού σαν γλάροι έφευγαν
όλα τα παλικάρια
και μένανε οι κορασιές
δίχως ανδρός φιλί.
Κι ήταν που ήρθε η μηχανή **
(που να μην είχε σώσει)
και σ άφησε χωρίς πνοή
να κείτεσαι εκεί,
ασάλευτος, ακίνητος,
απάνω στην κουβέρτα
και ο κολαουζέρη σου
να κλαίει σαν παιδί,
τα όμορφα τα νιάτα σου
και για τη λεβεντιά σου
και το μαντάτο πώς να πει
σε μάνα ορφανή;
που έχασε τον άντρα της
χάνει και το παιδί της
και μαύρο απόμεινε κλαδί
στο δέντρο της ζωής;
το μνήμα σου ανώνυμο
και ξύλο ο σταυρός σου
εκεί στην άνυδρη ακτή
που κείτεσαι μονάχος
και μόνο οι γλάροι τραγουδούν
με μια στριγκιά φωνή,
το μοιρολόι που έφερνε
ο αγέρας από πέρα
και που λεγε η μάνα σου
η έρμη μοναχή.

* Βασικό εργαλείο της ελεύθερης κατάδυσης ήταν το καμπανέλλι ή σκανδαλόπετρα, μια πεπλατυσμένη πέτρα ή ένα κομμάτι λευκό μάρμαρο με μια τρύπα από όπου δενόταν ένα σχοινί.
**Το σκάφανδρο που ήρθε το 1863 από τον Συμιακό Φώτη Μαστορίδη