ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ

Τις νύχτες σε κρατούσα αγκαλιά

να μη φυσήξει ο αέρας και σε χάσω,

όπως φτερό που το παίρνει ο βοριάς

και μου χαθείς και μείνω να σπαράζω.

Τις νύχτες σε νανούριζα σιγά,

με τραγουδάκια που δεν τ άκουσε κανένας

μονάχα εσύ, στις νυχτιάς τη σιγαλιά

αφού έχουν γραφτεί μόνο για σένα.

Τις νύχτες σε φιλούσα τρυφερά

και τα φιλιά μου μοιάζαν χελιδόνια,

να σε χορτάσει σε κοιτούσε η ματιά,

πουλί η καρδιά μου στέκονταν στα κλώνια.

Τις νύχτες τριγυρίζω μοναχός

αφού δεν είσαι πια στην αγκαλιά μου

τις νύχτες το τραγούδι κι ο σκοπός

έπαψαν να γεμίζουν την καρδιά μου

Marinero

ΖΩΗ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ΄

Με μια φωνή μες τη νυχτιά

και μ έναν πόθο στην καρδιά

και μ ένα δάκρυ,

από τα πέρατα του νου,

μέχρι την άκρη του καιρού,

στης γης την άκρη.

Ψάχνω να βρω μες τη ζωή

μία αλλιώτικη ψυχή,

που να πονάει,

ψάχνω να βρω μες τη βραδιά

μία αλλιώτικη καρδιά,

που ν αγαπάει.

Άραγε να ρθει μια στιγμή,

που θα ησυχάσουν οι καιροί

και οι βοριάδες,

για να περάσουμε μαζί

με τούτο το μικρό σκαρί

τις συμπληγάδες;

άραγε θα ρθει ο καιρός

που θα ναι ο κόσμος ανοικτός

και στα τραγούδια,

για να ρθει η γλυκιά στιγμή,

να ξαναχτίσουμε μαζί

ζωή καινούρια;

Marinero

ΑΠΟΨΕ ΒΡΕΧΕΙ

Απόψε βρέχει

κι είναι οι σταγόνες της βροχής

που συντροφεύουν το λυγμό

που από τα στήθη βγαίνει.

Απόψε βρέχει

κι ο ουρανός μάτια θυμίζει

που πονούν και δάκρυα σταλάζουν

να σβήσουν τάχα τη φωτιά

που μες τα στήθη καίει;

απόψε βρέχει

κι η βροχή δροσίζει τα χωράφια

και τους καημούς υγραίνει

για να γλιστρήσουν απ το νου

οι μαύρες του οι σκέψεις.

Απόψε βρέχει μια βροχή

που μοιάζει παρηγόρια

Marinero