Τραγούδια απόψε να ακουστούν τραγούδια του Υμεναίου
Απόψε γάμο έχουμε και κάνουμε το γλέντι
Γλέντι τρανό εστήσαμε παινεύουμε την νύφη
Την νύφη την πανέμορφη που μοιάζει περιστέρα
Που ‘χει για άντρα στο πλευρό το φως του Αποσπερίτη
Ελάτε να γλεντήσουμε τα νιάτα να χαρούμε
Ποτήρια να υψώσουμε να πιούμε στην υγειά μας
Να πιούμε κόκκινο κρασί κόκκινο σαν το αίμα
Στον Διόνυσο να ψάλουμε τραγούδια και τον Λίνο
Στα δάση να χορέψουμε παρέα με τον Πάνα
Τον τραγοπόδαρο θεό και τις ξανθές Δριάδες
Ελάτε βρε τσαχπίνηδες, σύντροφοι του γλεντιού μας
Χορό να πιάσουμε τρανό και κύκλο να πιαστούμε
Να πούμε ύμνους στην χαρά και στην θεά την Μέθη
Ας μείνει έξω σήμερα απ’ την παρέα ο Φοίβος
Ο τροβαδούρος ο Θεός μαζί του και οι Μούσες
Και ο Ορφέας ας κρυφτεί μη τάχα και τον βρούνε
Και τον διαμελίσουνε, οι λαύρες οι Μαινάδες
Και χάσει η λύρα τους σκοπούς χάσει και τα τραγούδια
Εμείς σκοπό δεν το ‘χουμε φρόνημα να τα πιούμε
Θέλουμε να ξεσκάσουμε μαζί με τις νεράιδες
Και με τις νύμφες του βουνού να παίξουμε σουραύλι
Ασκομαντούρες και ζουρνάς στα δάση ν’ αντηχήσουν
Ο Πάνας να αναστηθεί μαζί και οι Σιληνοί του
Κρασί να φέρουν στους ασκούς, κρασί και να χορεύουν
Με τα στραβά τα πόδια τους του τράγου όπου μοιάζουν
Κι αν συναντήσουνε ξανά την Σύριγγα την δόλια
Να μην την κυνηγήσουνε το μύθο να αλλάξουν
Παρά μες την παρέα μας μαζί μας να καθίσει,
Να πει τραγούδια του γλεντιού παινέματα στην νύφη
marinero
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ
Για την Αννούλα
Από την Μπούκα ο Νημποριός
Δέκα λεπτά είναι δρόμος
Μα να κοιτώ τα μάτια σου
Δεν φτάνει ένας χρόνος.
Φωτίζουνε τα μάτια σου
Της νύχτας τα σκοτάδια
Και μου γεμίζουνε με φως
Την ζήση μου την άδεια.
Για τον Γιώργο Κίκη
Σπαθί ‘ναι το δοξάρι σου
Άπου τρυπά τον πόνο
Και το τραγούδι βάρσαμο
Παρηγοράς τον κόσμο
Ερωτικές
Στη θάλασσα τη γαλανή
Αφήνω την φωνή μου
Κι αν δε σε κλέψω μια βραδιά
Να χάσω την ψυχή μου
Μικρή μου όταν σε θωρώ
Της θάλασσας πως μοιάζεις
Πότε γαλήνια μου γελάς
Και πότε φουρτουνιάζεις
Στο πέλαγο είμαι μοναχός
Στο πέλαγο αρμενίζω
Κι αν για τα σένανε πονώ
Φως μου δεν σε ορίζω
Από την Μπούκα ο Νημποριός
Δέκα λεπτά είναι δρόμος
Μα να κοιτώ τα μάτια σου
Δεν φτάνει ένας χρόνος.
Φωτίζουνε τα μάτια σου
Της νύχτας τα σκοτάδια
Και μου γεμίζουνε με φως
Την ζήση μου την άδεια.
Για τον Γιώργο Κίκη
Σπαθί ‘ναι το δοξάρι σου
Άπου τρυπά τον πόνο
Και το τραγούδι βάρσαμο
Παρηγοράς τον κόσμο
Ερωτικές
Στη θάλασσα τη γαλανή
Αφήνω την φωνή μου
Κι αν δε σε κλέψω μια βραδιά
Να χάσω την ψυχή μου
Μικρή μου όταν σε θωρώ
Της θάλασσας πως μοιάζεις
Πότε γαλήνια μου γελάς
Και πότε φουρτουνιάζεις
Στο πέλαγο είμαι μοναχός
Στο πέλαγο αρμενίζω
Κι αν για τα σένανε πονώ
Φως μου δεν σε ορίζω
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)