ΠΟΙΟΣ

 

                   

Ζητάω την δροσιά σου αχ βροχή μου

Αέρας σαρώνει την φωνή μου

Κισσός μες την αυλή του Παραδείσου

Απλώνω μα δεν φτάνω το φιλί σου

 

Ποιος μας κρατάει δεμένους

Ποιος μας λύνει

Ποιος την αγάπη μας την κατακρίνει

Ποιος μας κρατά σαν άνεμους δεμένους

Μες του Αιόλου τον ασκό κλεισμένους

 

Ζητάω την αγκαλιά σου αχ μικρή μου

Η θάλασσα σκεπάζει την αυλή μου

Σαν ξέρα στου πελάγου το γαλάζιο

Το όνειρό μου μοιάζει μες το σάλο.

 

Ποιος μας κρατάει δεμένους

Ποιος μας λύνει

Ποιος την αγάπη μας την κατακρίνει

Ποιος μας κρατά σαν άνεμους δεμένους

Μες του Αιόλου τον ασκό κλεισμένους

 

Marinero

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

 

Βρε για δες τη Σαλονίκη
που ‘χει βγει για το σεργιάνι
και φορά καλό φουστάνι,
το Βαρδάρη για γιορντάνι
μάτι για να μη την πιάνει.
σαν κορίτσι πως λυγιέται,
στο Θερμαϊκό κοιτιέται
και τον πύργο το λευκό
το φοράει σα σταυρό.
Το σπιτάκι της στα κάστρα
με βασιλικό στη γλάστρα,
που αστράφτει από πιάστρα.
Κάτω στο Καραμπουρνακι
έχει ένα κρυφό μεράκι
που Αλέξανδρο το λένε,
κι όσο κι αν αναστενάζει,
κείνον διόλου δεν τον νοιάζει
και γυρνά νυχτιάτικα
στα παλιά Λαδάδικα

 

Marinero