Αλλοπαρμένοι ποιητές σου γράψανε στιχάκια
και μουσικοί της αστραπής τους βάλαν μουσική,
να γίνουν της χαράς φωνές, να γίνουνε τραγούδια,
να ακούγονται στις γειτονιές τις θερινές βραδιές.
Πέρασε απ’ τα μάτια σου η ζωή σαν μια ταινία
με χρώματα και μυρωδιές μιας ξέγνοιαστης στιγμής,
γεμίσανε τα φρένα σου εικόνες της μαγείας
και τριγυρίζεις στα στενά με γιορτινή στολή.
Αλίμονο φτωχέ τρελέ, νομίζεις πως κρατάει
η ευτυχία δυο στιγμές και η χαρά σου τρεις,
Μα ξέχασες πως τη ζωή αν δεν την κατακτήσεις,
θα σβήσεις μόνος, θα χαθείς και δεν θ’ αναστηθείς.
Marinero
