ΠΑΡΕΠΙΔΗΜΩΝ ΝΑΥΤΗΣ

Απ' την μεριά της θάλασσας ήρθε.
Καλοκαιριάτικη νύχτα
δεμένος με μεταξένια κλωστή
και τα μαλλιά μιας γοργόνας
που βαρέθηκε την ερημία της θάλασσας
και την άδεια λευκότητα
των νησιών το χειμώνα
Τα μαλλιά του μοιάζανε φύκια
Το βλέμμα του έκρυβε κάτι απ' τον υγρό θυμό της
Η ανάσα του μύριζε θάλασσα και βοριά
Η νοσταλγία τον έκανε στρυφνό ακοινώνητο
Αγόρασε σπίτι ψηλά σ' ένα λόφο
Τις νύχτες της ξαστεριάς βγαίνει στο μπαλκόνι
μ' ένα αστρολάβο στα χέρια
και κατεβάζει τ' αστέρια
Με διπαράλληλο και κουμπάσο
χαράζει πορείες
Μετράει τις ταχύτητες των ανέμων
και τις διευθύνσεις τους
Ταξιδεύει με τον νου του πλησίστιο.
Αγναντεύει στου κάμπου την σκοτεινιά
(ίδια πελάγου)
τα χωριά που μοιάζουν νησιά
Ο περιφερειακός δρόμος
όπως οι μόλοι λιμανιών που επισκέφθηκε
Από τη Δύση τα βουνά
κατεβάζουν σπιλιάδες
Έχουν μαζί τους τη φωνή
και την μυρωδιά της θάλασσας
Όρντινα δίνει σ' ένα πλήρωμα αόρατο:
«Μόλα τον πλωριό».
«Πρώσο ηρέμα».
«Όλο δεξιά»
και σαλπάρει.
Ταξίδια τον πάει ο νους του
Επιστρέφει.

ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μια μέρα εις την Αττικήν
εις κάποια παραλίαν
έκανε μπάνιο η Μαριώ
κι η θάλασσα ήτο κρύα.
Ο Γιάγκος της εφώναζε
- Καλέ Μαριώ πατώνεις;
Και κείνη του αποκρίθηκε
- Φοβείσαι και κρυώνεις
εντός του ύδατος να μπεις
να βρέξεις κα ‘να πόδι.
Μη μου περνιέσαι για Νταής
τρέμεις δια το χταπόδι

Διότι λησμονήσαμε
να πούμε ευθαρσώς
πως η Μαριώ είναι σουπιά
κι o Γιάγκος αστακός

ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Ένα τραγούδι στα χοχλάκια του γιαλού μέσα στη νύχτα. Τιποτ' άλλο.
Ένα όνομα χαραγμένο στην πέτρα ένα τραγούδι του νερού μονάχα
και της φωνής σου η μουσική ανάμεσα στα φύκια της ξέρας.
Ίσως και το σφύριγμα μιας σειρήνας στην ομίχλη του Θερμαϊκού
απομείναν στα αυτιά μου για να θυμίζουν το πέρασμα σου

Ένα τραγούδι που κατεβάζουν τα χαράκια κι οι Μαδάρες
με το δοξάρι μιας λύρας σε πεντοζάλη, ή μαλαβιζιώτικο
κι ένα σκοπό Μαυροθαλασσίτικο, λυπημένο, θρήνο της Κίρκης.
Ίσως αργήσαμε να ορίσουμε τη ζωή μας και τα τραγούδια μας,
αφήσαμε τον καιρό και τη μοίρα να κατευθύνουν τις μέρες μας

Μονάχη ανάμνηση από σένα, ένα τραγούδι θαλασσινό,
ένας θρήνος, ένας λυγμός, μια ανάσα λίγο πριν απ’ το θάνατο