Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Η ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ


Σήμερα Τρίτη 13 Μαρτίου στις 15:00 στο νεκροταφείο Νέας Σμύρνης θα γίνει η κηδεία της Δόμνας Σαμίου, η οποία «έφυγε» σε ηλικία 84 ετών, ύστερα από μακρά νοσηλεία στο νοσοκομείο Αμαλία Φλέμιγκ, καθώς έπασχε από λευχαιμία.
Με αφορμή αυτό το πικρό γεγονός και στην μνήμη της ερευνήτριας – ερμηνεύτριας του δημοτικού μας τραγουδιού τα δυο σημειώματα που ακολουθούν από τους συνεργάτες της το πρώτο (αναδημοσίευση από το www.domnasamiou.gr) και από τον γράφοντα το δεύτερο που είναι μια προσωπική μου μαρτυρία για την μεγάλη απούσα.

Σημείωμα 1ο
Η κυρά Δόμνα δεν είναι πια ανάμεσά μας. Έφυγε το βράδυ του Σαββάτου για το μεγάλο ταξίδι. Όμως θα συνεχίσει να μιλά, να πετά και ν΄αγγίζει τις ψυχές όλων εκείνων που την αγάπησαν για τη φωτεινή τέχνη της και την πολύτιμη προσφορά της.
Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη 13 Μαρτίου στις 15:00, στο νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης.Παράκληση σε αυτούς που θέλουν να τιμήσουν τη μνήμη της, αντί για στεφάνι, τα χρήματα να δοθούν στο Σύλλογο Βοήθειας Παιδιών Αιθιοπίας - Lalibela και στο Κοσμέτειο Ίδρυμα για τις ανάγκες των απόρων Κωνσταντινοπολιτών.
Domna Samiou, Greece's foremost exponent of traditional music -who did more than anyone in modern times to research, perform, preserve and disseminate the country's musical folklore- died, following a short illness. The funeral will take place on Tuesday 13 Mar 2012, 15:00, at the cemetery of Nea Smyrni.




σημείωμα 2ο
Πρέπει αν θυμάμαι καλά να ήταν αρχές φθινοπώρου του 1980 όταν ήρθε η Δόμνα Σαμίου στα Χανιά για μια συναυλία στο κάστρο του Φιρκά. Μετά την συναυλία της ήρθε προσκεκλημένη της Ιοκάστης και της Ντέπης Ντάουλα στο καφενείο που διατηρούσε η δεύτερη στην παλιά πόλη των Χανίων στην οδό Θεοτοκοπούλου, το «ΑΝΤΑΜΩΜΑ». Ένα χώρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων που σήμερα λειτουργεί ως τσικουδάδικο με την επωνυμία «ΤΑΜΑΜ». Το μαγαζί είχε αδειάσει από πελάτες και ήμασταν μόνο λίγοι φίλοι. Η Δόμνα κατέβηκε τα λίγα σκαλιά της εισόδου και μπήκε στον χώρο χαμογελαστή μαζί με τους μουσικούς που τη συνόδευαν. Κάθισαν σε ένα τραπέζι, και θες η τσικουδιά, θέλεις η καλή διάθεση δεν αργήσαμε να γίνουμε όλοι μια παρέα. Η τσικουδιά, το κόκκινο κρητικό κρασάκι και η καλή διάθεση δεν άργησαν να κάνουν το θαύμα τους. Τα όργανα βγήκαν από τις θήκες τους και η Δόμνα άρχισε το τραγούδι. Όχι τραγούδι συναυλίας, αλλά τραγούδι παρέας . Δεν αργήσαμε να μπούμε όλοι στο παιχνίδι και να ανάψει το γλέντι που κράτησε έως αργά και που αν δεν ήταν κουρασμένοι οι μουσική και η Δόμνα θα κρατούσε πιστεύω έως το πρωί.
Εκεί λοιπόν, εκείνη τη βραδιά είχα την εξαιρετική τιμή και την ευτυχία να ακούσω την Δόμνα να τραγουδά για μένα το αγαπημένο μου τραγούδι το «ΤΖΙΒΑΕΡΙ». Έτσι απλά όπως της το ζήτησα, έτσι απλά Εκείνη, πήρε μια καρέκλα, έκατσε αντίκρυ μου και άρχισε να το τραγουδάει, για μένα. Για έναν άγνωστό της που ίσως μετά από εκείνη τη στιγμή δεν θα τον θυμόταν ξανά. Ήταν για μένα που το άκουγα μια στιγμή μαγική που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Την θυμήθηκα ξανά τώρα και την γράφω για να καταδείξω πόσο απλή και άμεση υπήρξε, όπως απλός και άμεσος είναι κάθε αληθινός καλλιτέχνης και κάθε πραγματικά πολιτισμένος άνθρωπος.
Καλό σου ταξίδι Δόμνα

Δ.Σ.Προβάδος dprovados@yahoo.gr