ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΛΙΑΔΑΣ

Σε μια παλιά περγαμηνή βρήκα γραμμένο

το παραμύθι που θα πω τραγουδησμένο

λέει για μια κοπέλα από την Κρήτη,

μια όμορφη από τον Ψηλορείτη.

Το όνομά της δεν το γράφει η ιστορία,

αγνάντευε τα πλοία για την Τροία

όταν ξεκίναγαν να πολεμήσουν

και την Ελένη πίσω να γυρίσουν.

Είχε τα μάτια καρφωμένα στα πελάγη,

καρτέραγε απ’ το πρωί ως το βράδυ

ο Ιδομενέας πίσω να γυρίσει,

την Τροία όταν κατακτήσει.

Λυτά τα μαύρα της μαλλιά, ίδια σινιάλο,

τρόπαιο για τον έρωτα τον άγιο,

τις φρυκτωρίες περιμένει να ανάψουν

χαρούμενα μαντάτα για να φτάσουν,

πως έπεσε η Τροία και το Ίλιο,

πως κατελύθει του Πριάμου το βασίλειο,

πως θα γυρίσει πίσω ο καλός της

ο άντρας της, ο αγαπητικός της.

Marinero

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Τη μνήμη σου που σβήνει θα θυμίσω,

καθώς οι αναμνήσεις με τραβάνε πίσω,

και ας περνούν οι μήνες και τα χρόνια,

το στίγμα σου στον κόσμο, στον αιώνα.

Πικρή πατρίδα σου τυχε στον κόσμο,

με ασβέστη, με βασιλικό και δυόσμο.

Πικρή πατρίδα, μες τη θάλασσα ριγμένη,

με μάνα και γυναίκα, που προσμένει

ένα καράβι να γυρίσει απ’ το ταξίδι,

ένα λευκό πανί, χαράς στολίδι.

Ένα γεράνι κόκκινο και ήλιος,

ένα ποτήρι με κρασί και φίλος.

Θαλασσινός, δελφίνι, ταξιδιώτης,

του έρωτα πιστός και Ιππότης,

του Αίολου τα άτια τιθασεύεις,

του Ποσειδώνα την οργή στέργεις.

Θαλασσινέ μου πρόγονε, μεγάλε,

των ταξιδιών μου δάσκαλε και φάρε,

απόψε σε θυμήθηκα στη βάρδια,

στου ορίζοντα τα βάθη εικόνα άγια.

Marinero

  

ΖΕΊΜΠΕΚΙΚΟΣ

Θα πάρω απόψε δυο στροφές

Στου τραγουδιού τα μέτρα,

Να μαλακώσω την καρδιά

Που έχεις στα στήθη μέσα.

Γιατί σ’ αρέσει να πονώ

Κι όλο να τυραννιέμαι,

Για δεν πονάει η καρδούλα σου

Που κλαίω και χαλιέμαι;

Θα πάρω απόψε δυο στροφές

Στου μπουζουκιού τους ήχους,

Στη γη να πάψω να πατώ

Να βγω απ’ αυτούς τους τοίχους.

Γιατί σ’ αρέσει να πονώ

Κι όλο να τυραννιέμαι,

Για δεν πονάει η καρδούλα σου

Που κλαίω και χαλιέμαι;

Θα πάρω απόψε δυο στροφές

Στης Κυριακής το βράδυ,

Συννεφιασμένη να μη ‘ρθει

Και η καρδιά να γιάνει.

Γιατί σ’ αρέσει να πονώ

Κι όλο να τυραννιέμαι,

Για δεν πονάει η καρδούλα σου

Που κλαίω και χαλιέμαι;

Marinero