Στη μνήμη του Ν. Καββαδία
Κάτι καράβια που περάσαν το μπουγάζι
κι αφήσαν χαρακιά μ’ απόνερα στον κόλπο
δίνουνε στίγμα και πορεία προς το Νότο
και μια καπνιά που η τσιμινιέρα τους ξερνάει.
Σινιάλο κι αρχικά του πλοιοκτήτη
και συριγμοί (μακρείς, βραχείς) για τις κινήσεις
μου πες πως την στεριά θα την αφήσεις
και πως για πάντα στη θάλασσα θα ζήσεις.
Μικρές γοργόνες και πουτάνες στα λιμάνια
και νταβατζήδες που έχουνε θολό το μάτι
σε ξεκουράζει της κουκέτας το ραχάτι
είναι μοναχά βράδια, οι βάρδιες σου, που ειν’ άδεια.
Κάτι καράβια, κάτι ναύτες στα μουράγια,
κάτι γυναίκες σαν σκαριά που είναι σάπια
Marinero
