Κάθε απόγευμα
την ίδια ώρα
κάθεται στο παράθυρο
και κοιτά τα τραίνα.
Ίσως κάτι ή κάποιον
να περιμένει.
Ίσως απλά να κοιτά
το συρμό που περνά
σφυρίζοντας αδιάφορος
ίδια όπως η ζωή της.
Ίσως πάλι να
περνά τον καιρό της
ίσαμε να έρθει η ώρα
του απογευματινού καφέ
