Ετούτα τα Χριστούγεννα θα μείνω
απ’ έξω από τις πόρτες τις κλειστές,
απ’ τα παράθυρα τα φωτισμένα,
απ’ τα τραγούδια και τις γιορτινές φωνές.
Το βράδυ της γιορτής θα τριγυρίσω
εκεί που στο σκοτάδι αλυχτά,
εκεί που η κραυγή κι ο πόνος
κυριαρχεί στου κόσμου τ’ ανοιχτά.
Σα Δον Κιχώτης πάνω στο φαρί του
τους ανεμόμυλους τις θλίψης πολεμώ,
τη Δουλτσινέα της δικής μου ουτοπίας,
με το τραγούδι της χαράς αναζητώ.
Marinero
