Μια νύχτα που φυσούσε ο Βαρδάρης
σ’ ένα παγκάκι σε περίμενα Μαρία
έκανε κρύο το αγιάζι μ’ είχε σφίξει
κι εγώ δεν είχα άλλη ευκαιρία
Μια νύχτα στην πλατεία Ιπποδρομίου
αδέσποτα περνούσα τον καιρό μου
είχα ξεμείνει κι από φράγκα και αγάπη
ενέχυρο είχα δώσει το παλτό μου
Μια νύχτα περπατούσα μοναχός μου
και χάζευα τις φωτισμένες τις βιτρίνες
εσένα είχα στο μυαλό μου και γυρνούσα
πέρασαν από τότε που ‘χεις φύγει μήνες
Κρυώνω τις νυχτιές στη Σαλονίκη
εκτεθειμένος είμαι στο Βαρδάρη
δεν έχω φράγκο ούτε για το νοίκι
κι από νωρίς επήρε να φυσάει
