Φεύγεις
κι αφήνεις
το παιδί στη γριά μάνα,
ζώνεσαι
τ΄ άρματα, τραβάς για το χαμό.
Χωρίς
Πατρίδα, καταδίκη στους αιώνες,
να μένεις
μοναχά με τους αγώνες
και έρμαιο
στα παιγνίδια ισχυρών.
Ίσως ποτέ
πίσω δεν θα γυρίσεις
και το
παιδί σου να μείνει ορφανό,
έτσι το
διάλεξε η ανάποδη σου μοίρα
και του
Λαού σου το άδικο παρόν.
Όμως εσύ
πιστή στην ουτοπία
και στην
ελπίδα της Πατρίδας που ζητάς
φεύγεις
και ας ξέρεις την αλήθεια
πως τη
ζωή σου ίσως άδικα χαλάς.
Όχι δεν
είναι άδικος ο αγώνας
και η
θυσία της ζωής σου στο βωμό
της
πληγωμένης, προδομένης σου Πατρίδας.
Άδικος
είναι ο Τούρκος, ο εχθρός
και ο
αδιάφορος ο κόσμος ο ισχυρός.
Marinero
