Τρίτη 17 Απριλίου. Ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής μας δεν υπάρχει πια.
Ο χάρος τον πήρε με ένα ζεϊμπέκικο, έτσι όπως τον τραγούδησε και τον χόρεψε. Ο χάρος βγήκε παγανιά και θέρισε, όχι μια γειτονιά, αλλά τη φωνή μας και το τραγούδι μας, αφού μας στέρησε τον τελευταίο μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή μετά τον Στέλιο Καζαντζίδη και το Στράτο Διονυσίου. Δεκαετία του 1970 και για πρώτη φορά άκουσα την φωνή που θα σημάδευε τις λαϊκές μουσικές μου αναζητήσεις.
Το τραγούδι ήταν το «Σε μια στίβα καλαμιές αποκοιμήθηκα» σε στίχους και μουσική του Τάκη Μουσαφίρη. Βέβαια είχαν προηγηθεί και άλλα τραγούδια, αλλά αυτό το τραγούδι ήταν ουσιαστικά η πρώτη μου επαφή με τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου. Από τότε πιστός ακροατής και θαυμαστής του ακολουθώντας τη δισκογραφική πορεία του, τραγούδησα μαζί του τους έρωτες, τις αγάπες, τους καημούς και τις χαρές μου.
Θα παραμείνω θαυμαστής αυτής της δωρικής φωνής και του ανθρώπου, που, όποιο χαρακτηρισμό και αν του προσάψουν διάφοροι, δε θα μπορέσουν να του στερήσουν την αγάπη και την αναγνώριση του κόσμου, αλλά και την υστεροφημία ότι ήταν ένας καλός άνθρωπος με σταθερές αξίες ζωής.
Δημήτριος Σ. Προβάδος dprovados@yahoo.gr
