ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΝΑΜΟΝΗ

Περιμένω τα μάτια σου
Άστρα να φωτίσουν
Τις νυχτερινές μου αναμονές
Ο μικρός άνεμος που φυσά
Ψιθυρίζει τ΄ όνομα σου
Και κουβαλά την αρμυρή
Ανάσα της θάλασσας

Μικρές Κυκλάδες,
θάλασσα λουλακιά
Κι ένα ποστάλι λευκό
που την χαρακώνει.
Μωρά γλάρων
μ’ ανήσυχο ύπνο
κρώζουν στα όνειρα.
Η ανάμνηση του ήλιου
στον ασβέστη
φωτίζει τη νύχτα
τα βήματα του διαβάτη
παίρνουν ρυθμό
απ το τραγούδι του φλοίσβου
που λέει τ’ όνομα σου.
Περιμένω τα μάτια σου

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Κάθε απόγευμα
την ίδια ώρα
κάθεται στο παράθυρο
και κοιτά τα τραίνα.
Ίσως κάτι ή κάποιον
να περιμένει.
Ίσως απλά να κοιτά
το συρμό που περνά
σφυρίζοντας αδιάφορος
ίδια όπως η ζωή της.
Ίσως πάλι να
περνά τον καιρό της
ίσαμε να έρθει η ώρα
του απογευματινού καφέ

ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ

Μια μελωδική βραδιά υπό το φως της πανσελήνου απόλαυσαν οι φίλοι της μουσικής που συναθροίστηκαν στο μικρό ανοικτό θεατράκι της παραδοσιακής συνοικίας Βαρόσι της Έδεσσας

Μια βραδιά με την εξαιρετική τετράφωνη χορωδία του Δημοτικού Ωδείου της Έδεσσας η οποία με την διδασκαλία του μαέστρου και διευθυντή του Γιάννη Γκουράνη χάρισε στο κοινό της μελωδίες και τα τραγούδια των Μ Θεοδωράκη, Μ. Χατζιδάκι, G. Verdi, αλλά και του εδεσσαίου συνθέτη Χρ. Βέσκα.σε στίχους του επίσης εδεσσαίου Μ. Μέσκου
Στη συνέχεια έπαιξε με το βιολί της ένα χορό από μια σουίτα του Μπαχ η μαθήτρια του Ωδείου Στέλλα Λιλιοπούλου



Την βραδιά έκλεισαν οι αειθαλείς Κανταδόροι της Έδεσσας, που χάρισαν στο κοινό νοσταλγικές μελωδίες, για να συνεχίσουν το πρόγραμμά τους στα στενά του Βαροσιού..

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΡΑΤΣΩΡΗΣ ΕΔΕΣΣΑ 2381027180 6944500323

Δ.Σ.Π.

ΤΑΞΙΔΙ

Πως ταξιδεύει η ψυχή μου
ίδια βαρκούλα στα όνειρα μου
με δυο τραγούδια και δυο στίχους
πρίμα οι ελπίδες, όρτσα οι πίκρες
κι από σταβέντο δυο ματάκια
να μου φωτίζουνε τις νύχτες

Όρτσα = κόντρα στον άνεμο
Σταβέντο = υπήνεμα, δηλαδή η πλευρά του πλοίου, ή σκάφους, που δεν την προσβάλλει ο άνεμος, ή ο κυματισμός

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΙΟΝΙ

Χαρισμένο στη μικρή Βασιλεία από την Έδεσσα

Η ΚΑΚΙΑ ΜΑΓΙΣΣΑ

Μια μάγισσα γριά
στριμμένη και κακιά
μια μέρα με λιακάδα
έριξε μια κατάρα.
Ήλιος μη ξαναβγεί
να χει κρύο πολύ
χιόνι και παγωνιά
μην παίζουν τα παιδιά.
Όλα να είναι άσπρα
τα σύννεφα τα μαύρα
να ναι στον ουρανό
το χιόνι στο βουνό.
Η χώρα να παγώσει
χιόνι μόνο να στρώσει
γρασίδι και λουλούδια
μονάχα στα τραγούδια.
Κάνει κρύο πολύ
με χιόνια η αυλή
που χώρος για να παίξεις
γλιστράει για να τρέξεις

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα του Βορρά ζούσε με την οικογένειά του ένα μικρό κοριτσάκι, που το έλεγαν Βασιλεία. Η Βασιλεία κάθε πρωί όταν σηκωνόταν απ' το κρεβάτι της ήταν αναγκασμένη να ντύνεται πάρα πολύ βαριά, με πάρα πολλά ρούχα γιατί στη χώρα της έκανε πολύ κρύο και χιόνιζε συνέχεια. Έκανε τόσο κρύο που κανένα παιδί δεν έβγαινε να παίξει στους δρόμους.
Όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα χιόνιζε αδιάκοπα. Όλα ήταν άσπρα. Τα δένδρα, οι δρόμοι, οι σκεπές των σπιτιών, τα ρυάκια και τα ποτάμια άσπριζαν και αυτά από τον πάγο. Αλλά και όταν δε χιόνιζε, όλα παρέμεναν άσπρα μέχρι το επόμενο χιόνι. Μονάχα οι μύτες και τα αυτιά των ανθρώπων ήταν μελανιασμένα από το κρύο. Πού να βρεις χώρο για παιχνίδι στους δρόμους ή τις πλατείες? Όλα ήταν σκεπασμένα από το λευκό, παγωμένο πέπλο του χιονιού. Οι άνθρωποι που πήγαιναν στη δουλειά τους γλιστρούσαν στους παγωμένους δρόμους και έπρεπε να προσέχουν πολύ μην πέσουν και κτυπήσουν.
Όλη τη μέρα οι βοσκοί στα βουνά έψαχναν μέσα από το στρώμα του χιονιού να βρουν ξύλα για το τζάκι, μανιτάρια για το τσουκάλι τους, και γενικά κάτι που να τρώγεται για να γεμίσουν την άδεια κοιλιά τους και να ταίσουν τα ζώα τους. Οι γεωργοί προσπαθούσαν να σκάψουν το παγωμένο χώμα για να φυτέψουν λίγα λαχανικά ή λίγο στάρι, αλλά και όταν κατάφερναν να φυτέψουν κάτι, το κρύο το πάγωνε σχεδόν αμέσως έτσι που τίποτα δε φύτρωνε στα χωράφια τους.
Όλοι σ' αυτή τη χώρα υπέφεραν από το κρύο και την πείνα. Άσε που και το νερό δεν βρίσκονταν εύκολα αφού ήταν παγωμένο και για να το πιουν έπρεπε πρώτα να ζεστάνουν τον πάγο για να λιώσει και να γίνει νερό.
Τίποτα δεν έσπαζε την λευκότητα του χιονιού. Ούτε το γαλάζιο του ουρανού αφού ήταν σκεπασμένος με σύννεφα, ούτε το πράσινο της χλόης, ούτε τα χρώματα των λουλουδιών, αφού και αυτά ήταν σκεπασμένα από το χιόνι. Θα έλεγε κανείς ότι όλα τα χρώματα είχαν φύγει και το μόνο χρώμα ου υπήρχε στη γη ήταν το λευκό.
Όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Η Βασιλεία ήξερε πολύ καλά ότι πριν η κακιά μάγισσα ρίξει τη φοβερή της κατάρα, αλλά και από τα παραμύθια που τις διάβαζε η μαμά της, ότι υπήρχαν μέρη στον κόσμο που τα χρώματα κυριαρχούσαν και έκαναν τη ζωή των ανθρώπων όμορφη. Μόνο στη χώρα της το χιόνι είχε καλυψει τα παντα κι έδιωξε τα χρώματα σκεπάζοντας τα πάντα με τη μονότονη λευκότητα του.

Μια μέρα, εκεί που η Βασιλεία περπατούσε στους λευκούς παγωμένους δρόμους και σκεπτόταν τι όμορφα που θα ήταν αν έβγαινε για λίγο ο ήλιος να ζεστάνει τη γή και τους ανθρώπους, άκουσε ένα μικρό ψίθυρο να λέει τ' όνομα της:
-Βασιλείαααα, Βασιλείαααααα.
Γύρισε και κοίταξε ξαφνιασμένη. Όμως το μόνο που είδε ήταν μονάχα το λευκό χιόνι.
-Θα μου φάνηκε, σκέφτηκε, και έκανε να συνεχίσει το δρόμο της.
Όμως η φωνή ακούστηκε και πάλι, πιο δυνατά αυτή τη φορά.
-Βασιλείαααα, Βασιλείαααααα.
Γύρισε και κοίταξε καλύτερα. Στην αρχή δεν είδε τίποτα. Ύστερα όμως κάτι είδε να σπάζει τη λευκότητα του χιονιού.
Μα τι ήταν αυτό;
Ήταν κάτι που έμοιαζε με μικρό ανθρωπάκι, έλα ομως που ήταν αρκετά παράξενο.
Είχε μυτερά αυτιά, λίγο μεγαλύτερα από τα κανονικά και κάτι λεπτά,σχεδόν διάφανα φτερά, στους ώμους του.
Είναι αλήθεια ότι η Βασιλεία τρόμαξε λιγάκι στην αρχή σαν το είδε. Έ, δεν είναι και μικρό πράγμα, εκεί που περπατάς ήσυχα-ήσυχα, να ακούς να φωνάζουν τ΄ όνομά σου, και μάλιστα κάποιος με αυτή την εμφάνιση.
Το ανθρωπάκι, ή τέλος πάντων ό,τι κι αν ήταν αυτό το πλάσμα, το κατάλαβε και αποφάσισε να την καθησυχάσει:
-Μη τρομάζεις Βασιλεια της είπε. Δε θα σου κάνω κακό. Απλώς κατάλαβα τη στεναχώρια και τη μοναξιά σου και θέλω να σε βοηθήσω.
-Πού ξέρεις τ' όνομά μου; ρώτησε η Βασιλεία το πλασματάκι όταν συνήλθε από την έκπληξη και το φόβο της. Ποιος είσαι εσύ;
-Μη φοβάσαι Βασιλεία. Είπε το πλασματάκι. Είμαι ο Πεστοκιέγινε, το μικρό ξωτικό που κάνω πραγματικότητα και τα πιο τρελά όνειρα των ανθρώπων είπε κι ανοιγόκλεισε τα διάφανα φτερά του .
-Και δε μου λες Πεστοκιέγινε, ρώτησε η Βασιλεία, όταν κατάφερε να ξεπεράσει το φόβο και την έκπληξή της. Μπορείς να κάνεις και αυτό το άσπρο χιόνι να πάρει χρώμα;
-Βεβαίως είπε το πλασματάκι. Κλείσε τα ματάκια σου και όταν σου πω "τώρα", να τα ανοίξεις.
Έτσι κι έγινε! Έκλεισε τα μάτια η Βασιλεία και πριν περάσει ένα λεπτό, ακούστηκε η φωνή του ξωτικού να φωνάζει: Τώρα!
Η Βασιλεία άνοιξε τα μάτια της κοίταξε τον ουρανό, και είδε με έκπληξη να πέφτει από ψηλά όχι άσπρο, αλλά πυκνό κόκκινο χιόνι, που όπου έπεφτε στην αρχή αραιό τα πράγματα γίνονταν ροζ και όταν αργότερα γινόταν πολύ πυκνό, κόκκινα.
Το κορίτσακι δε μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Όπου έπεφτε το καινουριο χιόνι έβαφε τα αντικείμενα κόκκινα και όπου σκέπαζες το μέρος με μια ομπρέλα ας πούμε, έμενε άσπρο.
Άσπρο, κόκκινο, ροζ. Άσπρο κόκκινο, ροζ. Τι ωραία. Επί τέλους και λίγη ποικιλία. Δεν ήταν πια όλα μόνον άσπρα. Τώρα μπορούσες να παίξεις με τα δυο χρώματα και τους τόνους τους. Άσπρο, κόκκινο, ροζ.
Η Βασιλεία γύρισε χαρούμενη σπίτι της και ανήγγειλε στη μαμά της το σπουδαίο νέο. Έφτιαξε μάλιστα και μια ζωγραφιά με τα νέα χρώματα. Ένα σπιτάκι με κόκκινα, από το κόκκινο χιόνι, κεραμίδια, άσπρο χιόνι στην αυλή , ένα παιδάκι με ροζ ρούχα. Μονάχα τη μύτη του παιδιού χρωμάτισε μπλε, γιατί μέχρι να τελειώσει η ζωγραφιά είχε μελανιάσει από το κρύο.
Στο μεταξύ το καινουριο κόκκινο χιόνι σκέπαζε την πόλη, τους δρόμους, τα δέντρα τον πάγο στα ποτάμια βάφοντάς τα κόκκινα.

Ο ΠΕΣΤΟΚΙΕΓΙΝΕ

Η μικρή η Βασιλεία
ζούσε σε μια χώρα κρύα
όλο χιόνι παγωνιά
δεν περίσσευε η χαρά
Όλα σκεπασμένα χιόνι
η μυτούλα της κρυώνει
στο στενό ούτ' άνθρωπος
κρύωνε ο χιονάνθρωπος

Μα μια μέρα σαν τις άλλες
που γλυστρούσανε οι σκάλες
βρήκε ένα νέο φίλο
δεν τον φόβιζε το κρύο
που τις κάνει τα χατίρια
όλο γέλια και παιγνίδια
ξωτικό απ' τα παραμύθια
Πεστοκιέγινε αλήθεια

Όμως τι κρίμα. Την άλλη μέρα η Βασιλεία, κατάλαβε ότι είτε άσπρο, είτε κόκκινο, το χιόνι ήταν το ίδιο κρύο χωρίς να έχει καμιά διαφορά από το προηγούμενο, εκτός από το χρώμα. Έτσι ήταν πάλι στεναχωρημένη και άκεφη. Πάλι κανένα άλλο παιδί δε βγήκε να παίξει μαζί της. Κρύο, ερημιά, μοναξιά και πάλι. Η μόνη διαφορά ήταν αυτό το μονότονο κρύο κόκκινο. Τίποτα άλλο.
Στεναχωρημένη όπως ήταν, έπιασε να φτιάχνει έναν κόκκινο χιονάνθρωπο του έβαλε και μια άσπρη γενειάδα με λίγο άσπρο χιόνι που βρήκε κάτω από ένα δένδρο, του έβαλε και ένα κουκουνάρι σαν πίπα στο στόμα και κάθισε λίγο πιο πίσω να θαυμάσει το έργο της.
-Τι ωραίος χιονάνθρωπος! Ακούστηκε μια φωνή πίσω από ένα δένδρο.
Η Βασιλεία τρόμαξε λιγάκι. Δεν περίμενε δα και κανέναν. Όλα τα παιδακια ήταν κλεισμένα στα σπίτια τους. Γύρισε και κοίταξε προς το μέρος της φωνής και είδε το φίλο της τον Πεστοκιέγινε.
-Ουφ, με τρόμαξες Πεστοκιέγινε. Είπε η Βασιλεία
-Μη φοβάσαι, εγώ είμαι ο φίλος σου ο Πεστοκιέγινε. Στεναχωρημένη μου φαίνεσαι λιγάκι. Σου συμβαίνει κάτι; πες μου το και θα το διορθώσουμε.
-Να Πεστοκιέγινε, στεναχωριέμαι γιατί παρ' όλο που μου έκανες τη χάρη και αλλάξαμε το χρώμα του χιονιού, δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα. Κάνει πάλι το ίδιο κρύο, ο κόσμος από άσπρος έγινε κόκκινος και τα παιδιά πάλι κρυώνουν και δε βγαίνουν να παίξουμε. Είμαι πάλι μόνη μου..
-Γι' αυτό στεναχωριέσαι φιλενάδα; είπε ο Πεστοκιέγινε. Πες μου τι θέλεις και θα το κάνω.
-Άκου Πεστοκιέγινε, είπε η Βασιλεία..Από τα παραμύθια που μου διαβάζει η μαμά μου και μου λέει ο παππούς μου, ξέρω ότι υπάρχουν μέρη που έχουν πολλά χρώματα και δεν είναι τόσο κρύα όπως εδώ. Υπάρχουν λουλούδια πολύχρωμα, πουλάκια που κελαηδούνε στα δέντρα, ποτάμια που το νερό τραγουδάει έτσι όπως τρέχει, και το σπουδαιότερο παιδιά που παίζουν στις αλάνες και τις παιδικές χαρές. Μπορείς φίλε μου Πεστοκιέγινε, να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα για μένα;
-Βεβαίως είπε το πλασματάκι. Κλείσε τα ματάκια σου και όταν σου πω "τώρα", να τα ανοίξεις.
Έτσι κι έγινε! Έκλεισε τα μάτια η Βασιλεία και πριν περάσει ένα λεπτό, ακούστηκε η φωνή του ξωτικού να φωνάζει: Τώρα!

Όταν άνοιξε τα μάτια της Βασιλεία, δεν πίστευε σ' αυτά. Το χιόνι είχε εξαφανιστεί. Τα φύλλα τον δένδρων είχαν βγάλει το άσπρο τους φουστανι και χόρευαν στο απαλό αεράκι που φυσούσε, καταπράσινα. Το νερό στο ποταμάκι εκεί δίπλα έτρεχε γάργαρο. Μια μικρή καρδερίνα τραγουδούσε το τραγούδι της και ένα κίτρινο καναρίνι από ένα κλαδί εκεί πιο κάτω τις απαντούσε με τρίλιες. Τα λουλούδια στις βραγιές του κήπου, καμάρωναν με την καινούρια πολύχρωμη φορεσιά τους. Τι χρώματα θεέ μου. Πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, λιλά, πορτοκαλί.
Ο ήλιος, σα χαρούμενος φίλος που επί τέλους έβγαλε το πρόσωπό του από την κουβέρτα των σύννεφων, χαμογελούσε και έκλεινε φιλικά το μάτι στη Βασιλεία.
Η Βασιλεία δεν πίστευε στα μάτια της. Τρελή από τη χαρά της έπιασε τα χέρια του φίλου της του Πεστοκιέγινε και το 'ριξαν στο χορό.
Όταν κουράστηκαν από το πολύ στριφογύρισμα, πήγε σπίτι της όλο χαρά να αναγγείλει το χαρούμενο νέο στους δικούς της.
................................................................................................................

Την άλλη μέρα ο δρόμος ήταν γεμάτος από παιδιά. Τι γέλια, τι φωνές τι τραγούδια και παιγνίδια. Ακόμα και ο γερογκρινιάρης της γειτονιάς, γελούσε από τη χαρά του. Είχε βγάλει το κασκόλ του και είχε βάλει το μαντήλι που σκούπιζε τη συναχωμένη μύτη του και σκεπτόταν: τι ωραία που έφτιαξε ο καιρός. Θα μπορώ να βγαίνω στον ήλιο να ζεσταίνομαι λιγάκι και να μη φοράω όλο το χρόνο αυτό το βαρύ παλτό. Καλά που αυτό το μικρό κοριτσάκι και ο φίλος του, κατάφεραν και έλυσαν τα μάγια και έτσι γύρισαν ξανά οι εποχές στον τόπο μας. Βέβαια, αν τα παιδιά το παρακάνουν στη φασαρία και τις φωνές βγαίνω και τους βάζω τις φωνές.
Αυτά σκεπτόταν αυτός. Οι άλλοι όμως άνθρωποι και ιδιαίτερα τα παιδιά, ήσαν χαρούμενοι. Δε θα είχαν όλο το χρόνο χειμώνα. Θα έρχονταν και πάλι το φθινόπωρο με τα φρούτα του, το καλοκαίρι με τα μπάνια στη θάλασσα και τις διακοπές, η άνοιξη με τα λουλούδια και την πρωτομαγιά, αλλά και ο χειμώνας , με τα χιόνια, τα κάστανα και τα καρύδια. Και τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά με τα δώρα και τα κάλαντα.
Όλα είχαν πάρει το φυσικό τους δρόμο. Και όλα αυτά χάρι στη Βασιλεία και το φίλο της τον Πεστοκιέγινε το ξωτικό. Έτσι σ'εκείνη την πόλη του Βορρά αφού λύθηκαν τα μάγια της μάγισσας του χιονιού, όλοι ζούσαν καλά και ευτυχισμένα.

ΠΑΕΙ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

Πάει έφυγε το χιόνι
το λουλούδι δεν κρυώνει
το πουλάκι κελαηδάει
το παιδάκι τραγουδάει

Όλα ντύθηκαν με χρώμα
η στολή τους λάμπει ακόμα
με το φως του ήλιου παίζει
και γυαλίζει σαν σιντέφι.

Η γιορτή για να κρατήσει
θέλει αγάπη για τη φύση
θέλει αγάπη για τα ζώα
και τους φίλους μας ακόμα.

Θα περάσουν οι εποχές
θα 'ρθουν κρύα και βροχές
θα δροσίζει το αγέρι
θα ρθει πάλι Καλοκαίρι.
Φθινοπωρινή θα' ρθει δροσιά
και Άνοιξη με τα φυτά
θα 'ρθει πάλι ο Χειμώνας
με το φως μιας ανεμώνας

Κι έτσι τέλειωσε εδώ
το παραμύθι μας αυτό
έζησαν αυτοί καλά
κι εμείς ζούμε καλύτερα

Δ.Σ.Π.

OTAN

Όταν ζεις σε μια χώρα που το Σύνταγμά της καταλύεται χάριν του Μνημονίου, οι Υπουργοί νομοθετούν πραξικοπηματικά, και αυτό ονομάζεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
Όταν ζεις σε μια χώρα που διαφορές ομάδες και άτομα σπάνε, καίνε, δολοφονούν εν ψυχρώ και αυτό το ονομάζουν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ....
Τότε πρέπει να σκεφτείς που ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ κα. ΛΟΠΕΖ

http://cyprusactionnetwork.org/lopez_celebrating_with_rapists_sta_ellinika
Τζένιφερ Λόπεζ: Για τα λεφτά θα γιορτάσεις τα γενέθλια σου με τους βιαστές;
Για άμεση κυκλοφορία: 5 Ιουλίου 2010-07-05
Επικοινωνία: Νικόλαος Τανέρης, Νέα Υόρκη. Τηλ. (917) 699 – 9935

Νέα Υόρκη – Η Cyprus Action Network of America (CANA) ενημερώνει ότι μέχρι τις 4 Ιουλίου, 2010 η Αμερικανίδα σταρ Τζένιφερ Λόπεζ δεν είχε ακόμα ακυρώσει ή διαψεύσει ότι θα επισκεφθεί το παράνομο ψευδο-κράτος που δεν αναγνωρίζεται από κανένα εκτός από την Τουρκία. Ελληνο-κύπριοι απ΄όλο το κόσμο έχουν στείλει χιονοστιβάδα διαμαρτυριών/επιστολών στους αντιπροσώπους της, την εταιρεία William Morris Agency στην Νέα Υόρκη. Η εκστρατεία επιστολών διαμαρτυρίας, πρωτοβουλία της CANA υποστηρίχτηκε από την Κίνηση για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, την Κίνηση Προσφύγων και Εκτοπισμένων Μητέρων, την Αδούλωτη Κερύνεια, την ιστοσελίδα Εφύλακας, την εβδομαδιαία εφημερίδα Το Κυπριακό Ποντίκι της Κύπρου, το HELLENIC ELECTRONIC CENTER (HEC), AMERICAN HELELNΙC COUNCIL AHC, THE NATIONAL HERALD ETHNIKOS KYRYX (Εθνικός Κήρυξ) ελληνική δίγλωσση εφημερίδα Νέας Υόρκης, την καθημερινή εφημερίδα της Κύπρου Σημερινή και άλλα μέσα ενημέρωσης και ένα μεγάλο αριθμό ιστοσελίδων ανα τον κόσμο και την ομάδα στο FACEBOOK με την ονομασία AGAINST JENNIFER LOPEZ PERFORMING IN OCCUPIED CYPRUS, το οποίο μόνο σε λίγες μέρες προσέλκυσε 8,000 μέλη.
Στην σημερινή της έκδοση (5 Ιουλίου 2010) η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα Ζαμάν επιβεβαίωσε το πολιτικό χαρακτήρα της παράνομης επίσκεψης Λόπεζ, ισχυρίζονται ότι η Λόπεζ υπέγραψε συμφωνία με τους ούτω λεγόμενους ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου Καζίνο «Κρέιτος» μόλις πριν τρείς μέρες. Η Ζαμάν αναφέρει « Είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες έβαλαν πίεση πάνω στην Λόπεζ να μην επισκεφθεί την «Τουρκική» Κύπρο. Βέβαια, επηρεάστηκε από την πίεση. Πήρε και απειλές από Έλληνες. Ως αποτέλεσμα, έχει κάποιους δισταγμούς. ΄΄Ομως υπάρχει ένα συμβόλαιο που υπέγραψε η καλλιτέχνιδα».

Το τουρκικό λόμπυ επίσης σχεδιάζει σύμφωνα με ισχυρισμούς να μεταδώσει το γεγονός σε 193 χώρες όμως σημειώνει πως « ΤΟ CYPRUS ACTION NETWORK OF AMERICA (CANA), καλεί την κοινότητα να τηλεφωνεί να στέλλει φαξ και ηλεκτρονικά μηνύματα στην William Morris Agency στην Νέα Υόρκη που αντιπροσωπεύει τη Λόπεζ καλώντας την «να μην επισκεφθεί την τουρκο-κρατούμενη Κύπρο». Η ίδια είδηση επιβεβαιώνει ότι η Λόπεζ αναμένεται στο τουρκο-κρατούμενο από τα τουρκικά στρατεύματα μέρος της Κύπρου στις 20 Ιουλίου, την 36η επέτειο της παράνομης τουρκικής στρατιωτικής εισβολής στην Κύπρο.

Σε σημερινή είδηση του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ είπε πως ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερτογάν θα εγκαινιάσει το ξενοδοχείο. Η τουρκική εφημερίδα Βολκάν αναφέρεται στον «ακτιβισμό Ελληνοκυπρίων» και διερωτάται πως με αυτό θα επιτευχθεί συμφωνία στο Κυπριακό και καλεί τον Τ/κ ηγέτη Ντερβίς Έρογλου να ακυρώσει την επόμενη συνάντηση του με τον Πρόεδρο Χριστόφια εις διαμαρτυρία ενάντια στην στάση των Ελληνοκυπρίων στο θέμα Λόπεζ. Το τουρκικό ΣΝΝ ισχυρίστηκε χθες ότι το γεγονός Λόπεζ σκηνοθετήθηκε για να «φέρει τις δύο κοινότητες Έλληνες και Τούρκους μαζί». Τα τουρκικά Μ.Μ.Ε ισχυρίζονται ότι η Λόπεζ θα πληρωθεί $3 δολάρια. Για να γιορτάζει με τους αμετανόητους βιαστούς των 800 Ελληνο-κυπρίων γυναικών..
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΡΑΣΗΣ– ΝΕΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗ ΛΟΠΕΖ

Παρακαλούμε χρησιμοποιείστε τις διευθύνσεις πιο κάτω για να γράψετε τις επιστολές σας, και να τις στείλετε μαζί με τα βίντεος στα δίκτυα της Λόπεζ:
Νέο βίντεο στο You Tube από την μεγάλη υποστηρίκτρια της CANA και καλλιτέχνιδα με βάση τη Νέα Υόρκη Kalliope Amorphous
http://www.youtube.com/watch?v=tzw5yOZecqQ

Η Επιστολή της Ελληνο-κύπριας πρόσφυγα κας Φανούλας Αργυρού “ Dear Ms Jennifer Lopez 800 Greek Cypriot women were raped by the Turks in 1974…”

http://cyprusactionnetwork.org/dear_ms_jennifer_lopez
Έχει μεταφραστεί στα Ισπανικά από τρείς μεταφραστές από το Έκουατορ, και το Μεξικό. Πολλές και ειδικές ευχαριστίες από την CANA στην υποστηρίκτρια και ξακουστή συνθέτiδα Διαμάντα Κάλας (υποστηρίκτρια της αναγνώρισης της Γενοκτονίας) και την επίσημη ιστοσελίδα της Διαμάντα Κάλας στο FACEBOOK.

Η Ισπανική μετάφραση της επιστολής “ Dear Ms Jennifer Lopez, 800 Greek Cypriot women were raped by the Turks in 1974…”

http://cyprusactionnetwork.org/dear_jennifer_lopez_en_espanol

Στείλετε τις επιστολές σας με λεπτομέρειες των τουρκικών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που περιλαμβάνουν τους τουρκικούς βιασμούς των 800 Ελληνοκυπρίων γυναικών το 1974, το δημοσίευμα των «Κυριακάτικων Τάιμς» του Λονδίνου για την καταδικαστική για την Τουρκία απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης το 1976, το δημοσίευμα της βρετανικής «Τhe Sun”, με τις τουρκικές βαρβαρότητες ημερ. 5 Αυγούστου 1974, στην Διεθνή Αμνηστία με βάση την Ουάσιγκτον DC των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και στην Γραμματεία της Διεθνούς Αμνηστίας με βάση το Λονδίνο, και αντιγράψετε όλες τις προηγούμενες σας διαμαρτυρίες/επιστολές στους William Morris Agency που αντιπροσωπεύει την Λόπεζ και σημειώσατε την υποκρισία της Τζένιφερ Λόπεζ να υποστηρίζει τις δολοφονίες των γυναικών στο Μεξικό αλλά να αγνοεί τους βιασμούς των 800 Ελληνο-κυπρίων γυναικών από τους Τούρκους κατά την παράνομη τουρκική στρατιωτική εισβολή το 1974. Ακολουθούν οι σύνδεσμοι:

Amnesty International USA
http://www.mycusthelp.com/amnestyusa/_cs/QuestionAsk.aspx

Amnesty International Secretariat
http://www.amnesty.org/en/contact

Also Jennifer Lopez's Twitter account and her official website :
http://twitter.com/jlo
http://www.jenniferlopez.com/community

Και το νέο βίντεο στο σύνδεσμο αυτό -

http://www.youtube.com/watch?v=tzw5yOZecqQ
«ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ-BLOODY TRUTH» (Μπορείτε να κατεβάσετε το βιβλίο σε PDF στα ελληνικά και αγγλικά). Μάθετε την Αλήθεια για τις τουρκικές τρομοκρατικές οργανώσεις Βολκάν και ΤΜΤ και τα σχέδια για την Τουρκική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Χρειαζόμαστε εθελοντές σε εκδηλώσεις για διανομή του βιβλίου».

http://cyprusactionnetwork.org/yahoo_site_admin/assets/docs/BLOODY_TRUTH__The_Book.266130049.pdfCyprus Action Network of America (CANA)2578 Broadway #132New York, NY 10025New York: Tel. 917-699-9935Email: cana@cyprusactionnetwork.orgwww.cyprusactionnetwork.org========================Το Κυπριακό Δίκτυο Δράσης τής Αμερικής (CANA) είναι κίνημα βγαλμένο από τηβάση, μη κερδοσκοπικό, που υποστηρίζει τη γνήσια αυτοδιάθεση και ταανθρώπινα δικαιώματα για τον λαό τής Κύπρου.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ Η ορθογραφία της αγάπης

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Μετρονόμος". Μπορείτε να το βρείτε στα δισκοπωλεία από την Τεταρτη, 9/6/2010.

Ένα μουσικοθεατρικό παιχνίδι ανατροπής, με δεκατρία τραγούδια και ενδιάμεσες σύντομες πρόζες. Θέμα του, η αναζήτηση της αγάπης στη ζωή μας, σήμερα.

Ένας συγγραφέας εμπνέεται από τον ύμνο της αγάπης (Α´ προς Κορινθίους επιστολή Αποστόλου Παύλου, 13.1) για να σκιαγραφήσει τα δίκτυα και τα πλέγματά της μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις, αναφερόμενος σε καθημερινές, σύγχρονες στιγμές εκδήλωσής της. Η περιπλάνηση στα σχήματα της αγάπης αποκτά ολοένα πιο προσωπικό χαρακτήρα για τον συγγραφέα και για τους αποδέκτες του έργου. Γίνεται λόγος, διάλογος, τραγούδι.

Η εναλλαγή πρόζας - τραγουδιού, σε ένα ενιαίο έργο με νοηματική συνέχεια, είναι μία από τις ιδιαιτερότητες της δουλειάς αυτής. Ο συνδυασμός διαφορετικών τεχνών όπως η μουσική, το θέατρο, η ποίηση, ο έμμετρος και πεζός λόγος, οδηγεί στην ανακάλυψη νέων εκφραστικών μέσων, με αποτέλεσμα να ξεπερνιούνται τα όρια που συνήθως εμφανίζει η κάθε τέχνη ξεχωριστά. Έτσι, ένας ηθοποιός τραγουδάει, μια τραγουδίστρια παίζει θέατρο, καθώς η φωνή μιας σοπράνο παρεμβαίνει σαν μουσικό όργανο, συνδέοντας διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις.

Ο ήχος της γραφομηχανής του συγγραφέα που ακούγεται στο έργο, παραπέμπει σε μια προηγούμενη εποχή λογοτεχνικής δημιουργίας και λειτουργεί ως ένα ακόμα όργανο, που παράγει αυτοσχέδιες μουσικές φράσεις σε αντίστιξη με το λόγο.

«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ
και των αγγέλων,
αγάπην δε μη έχω,
γέγονα χαλκός ήχων ή κύμβαλον αλαλάζον.»

Με αυτήν την υπόθεση αρχίζει και τελειώνει το έργο, αφήνοντας ερωτήματα για προσωπική αναζήτηση γύρω από τον τρόπο που εκδηλώνεται η αγάπη σήμερα.

Σύνθεση – ενορχήστρωση - επιμέλεια παραγωγής: Μιχάλης Ανδρονίκου
Κείμενα – σκηνοθεσία - εικαστική επιμέλεια: Νίκος Αϊβαλής
Στίχοι: Νίκος Αϊβαλής, Βασίλης Γκίκας Ποίηση: Μαρία Πολυδούρη
Μουσικοί: Μιχάλης Ανδρονίκου (κιθάρες, κλαρίνο, μαντολίνο, τζουράς, πιάνο, μπάσο, συνθεσάιζερ, ακορντεόν, φωνητικά), Σωκράτης Γανιάρης (τύμπανα), Αλέκα Εληώτη (κρουστά),
Ερμηνευτές: Σίσσυ Κασσάνδρα, Νίκος Αϊβαλής
Συμμετέχει η σοπράνο Γιολάντα Αθανασοπούλου
Ηχοληψία - Μastering: Δημήτρης Μιχόπουλος

http://www.andronikou.gr/
http://www.metronomos.gr/

ΑΠ’ ΤΗ ΣΤΕΡΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΕΡΑ

Ακούστε όλα τα τραγούδια του δίσκου, "Απ' τη στεριά, το νερό και τον αέρα", http://www.we7.com/#/album/Michalis-Andronikou--Apo-Ti-Steria-To-Nero-Ke-Ton-Aera!albumId=357214

Κυκλοφορεί από τη LYRA ο δίσκος του Μιχάλη Ανδρονίκου με τραγούδια για
μικρούς και μεγάλους, με ήρωες ζώα. Τραγουδούν η Σίσσυ Κασσάνδρα, ο Γιάννης
Λεκόπουλος.
Συμμετέχει η Μαρία Φωτίου. Στίχους έγραψαν ο Νίκος Αϊβαλής (που είχε τη θεατρική και την εικαστική επιμέλεια), ο Βασίλης Γκίκας, η Νατάσα Κακογιαννάκη και η Αλέκα Εληώτη. Φωνητικά έκανε η Γιολάντα Αθανασοπούλου.

Μια όμορφη παρέα σκαρφίζεται χαρούμενα και συγκινητικά τραγούδια, τα οποία αφιερώνει στα «αδέσποτα του κόσμου» και σας καλεί να τα ακούσετε, να τα τραγουδήσετε και να τα χαρείτε μαζί της.
Τα όργανα κουρδίζουν… ο μαέστρος ξεροβήχει…
«Έτοιμοι; Ησυχία παρακαλώ! Αρχίζουμε!» και… «Σας καλωσορίζουμε! Μας καλέσανε μια μέρα απ' τη στεριά, το νερό και τον αέρα πρόσκληση προσωπική, καθενός η ιστορία ν' ακουστεί!» Ένα ένα τα ζώα ξετυλίγουν την ιστορία τους…

Η αλιγατορίνα που είναι ακόμα άσημη αλλά ονειρεύεται να γίνει πρίμα μπαλαρίνα, ο Ρούλης ο ελέφαντας που είναι χοντρούλης και κάνει δίαιτα για τα μάτια της καμηλοπάρδαλης που αγάπησε,
ο κροταλίας ο Ηλίας που βρέθηκε στην όπερα της Μασσαλίας, η μαϊμού η Σουλτάνα που το σκάει από το κλουβί της στην Αθήνα για να ξαναβρεθεί ελεύθερη στην Αφρική, ο Φαίδωνας ο βάτραχος που παρά την ασχήμια του είναι πρίγκιπας για την καλή του, ο Άρης ο Λιοντάρης που είναι γεννημένος αρχηγός, το χταπόδι που είναι πάντα στιλάτο, ο Κοσμάς ο κάβουρας που ψάχνει καινούριο βράχο για ν' αράξει, ο κόρακας ο Αλέκος που βλέπει τα καμένα δάση στην Ελλάδα , η Μάγια η κουκουβάγια η φίλη των ναυτικών και τέλος όλη η αγέλη που αποφασίζει να κατέβει στο δρόμο και να διαδηλώσει! «Δυο πόρτες έχει η Βουλή, ανοίξτε μια και βγείτε, γιατί μπουκάρουν οι τρελοί και τρέξτε να σωθείτε!»

Χορηγός επικοινωνίας: Δεύτερο 103.7 fm

«ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟΥ»

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΑΡΙΔΑΚΗΣ

«ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟΥ» ονομάζεται το νέο cd του Λεωνίδα Μαριδάκη που κυκλοφορεί τέσσερα χρόνια μετά το παιγνιώδες «Αβάδιστα», που ευτύχησε να βγει σε παραγωγή του Νίκου Ξυδάκη. Σε βάθος δρόμου… ιστορίες για προορισμούς και χώρες μακρινές. Τραγούδια για την περιπέτεια, την αγάπη και τη φιλία, που κουβαλάνε κάτι από το ταξιδιάρικο στοιχείο των Calexico, την εξωστρέφεια του Manu Chao ή τη σκοτεινή αψάδα του Tom Waits.

Δέκα τραγούδια και ένα καταιγιστικό οργανικό, μέσα στα οποία η φυγή, σαν εμμονή, χαράζει διαδρομές σε τόπους μυθικούς, όπως το Σουδάν, στο Άγριο όνειρο, τη θρυλική Αμερική του Τζακ Κέρουακ που αποτυπώνεται σαν σάουντρακ Στο παλιό μας αμάξι, ή την Κούβα, όπως την είχε αγαπήσει ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Στο Σαντιάγο. Πρόκειται για ένα ταξίδι στον κόσμο, εξωστρεφές, γιορταστικό αλλά και σε τεντωμένο σκοινί, όπως υπενθυμίζει ο Ακροβάτης, που μετεωρίζεται μέσα και έξω μας.

Η φωνή και τα τραγούδια του Λεωνίδα Μαριδάκη –που είναι και ο βασικός ερμηνευτής του δίσκου– δεν αφήνουν τίποτα ζεστό και ανθρώπινο απ’ έξω, ούτε τη φυγή από τη σχέση που κατρακυλάει ρυθμικά στο Γυρεύω το σκοτάδι σου, αλλά ούτε και τη συγκίνηση στο εξωτικό τραγούδι αγάπης, Σαν τίγρη τρυφερός, ή τον βαθύ έρωτα, Στο κέντρο το νυκτερινό. Κάπου εκεί, η εξαιρετική –και αιρετική– Μάρθα Φριντζήλα ερμηνεύει το Καθρεφτάκι, ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, για ραγισμένες καρδιές. Το ντεμπούτο της στη δισκογραφία κάνει σε αυτόν το δίσκο η Πέννυ Μπαλτατζή με ένα τραγούδι αίνιγμα: Η λέξη που αγάπησα, αλλά και με το νοσταλγικό ρέγγε ντουέτο που μοιράζεται –στο τέλος του ταξιδιού– με τον Μαριδάκη το Η αγάπη νικάει.

Τα λόγια, στο «Σε βάθος δρόμου», εκτός από τον Λεωνίδα Μαριδάκη, υπογράφουν οι: Θοδωρής Γκόνης, Διονύσης Καψάλης, Γιώργος Κοροπούλης, Βασίλης Λαλιώτης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, και Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (μτφρ. Βασίλη Λαλιώτη).

Μουσική: Λεωνίδας Μαριδάκης
Ενορχήστρωση: Λεωνίδας Μαριδάκης μαζί με τους Αλέξανδρο Κτιστάκη, Δημήτρη Δημητριάδη, Γιώργο Ζερβό.
Το cd κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μετρονόμος».

TRACK LIST
1.ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ (ON THE ROAD) στίχοι: Βασίλης Λαλιώτης
2.ΑΓΡΙΟ ΟΝΕΙΡΟ στίχοι: Λεωνίδας Μαριδάκης
3.ΤΟ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ στίχοι: Γιώργος Κοροπούλης
4.ΣΤΟ ΣΑΝΤΙΑΓΟ στίχοι: Φ. Γκ. Λόρκα (μτφρ. Βασίλης Λαλιώτης)
5.ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης
6.Η ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ στίχοι: Θοδωρής Γκόνης
7.ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ στίχοι: Γιώργος Κοροπούλης
8.ΣΑΝ ΤΙΓΡΗ ΤΡΥΦΕΡΟΣ στίχοι: Λεωνίδας Μαριδάκης
9.ΓΥΡΕΥΩ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΟΥ στίχοι: Διονύσης Καψάλης
10.Η ΑΓΑΠΗ ΝΙΚΑΕΙ στίχοι: Βασίλης Λαλιώτης
11.ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ (Οργανικό)

Επικοινωνία:
ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ, τηλ./Fax: 210.97.03.932 / e-mail: metro-no@otenet.gr
Λεωνίδας Μαριδάκης, e-mail: leonidas_mus@yahoo.gr

ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΔΕΣΣΑ

“ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ”
Κυριακή 16 Μαΐου 2010
Αίθουσα ¨Μ Αλέξανδρος¨

Γράφει ο Δημήτριος Σ. Προβάδος

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα΄ταν όλα αληθινά
............................

Κι εμείς πιστέψαμε στην αλήθεια της μουσικής του, αφού τίποτα χάρτινο ή ψεύτικο δεν υπάρχει σ΄ αυτή.
Χάρη στην ερμηνευτική μαγεία των πέντε εξαιρετικών μουσικών του συγκροτήματος Plaza Ensemble και του Κώστα Ματσίγκου, στη φωνή και στην ερμηνεία του Μανώλη Χατζημανώλη, που ερμήνευσαν τις μουσικές και τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και γέμισαν τη νύχτα μας με εικόνες, συναισθήματα, μελωδίες και όνειρα.

Τα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν από διάφορες μουσικές συλλογές του Μάνου Χατζιδάκι,
Αθανασία, Χαμόγελο της Τζοκόντα, Μεγάλος Ερωτικός, Παράλογα, Της Γης το Χρυσάφι, Πορνογραφία, Οδοιπόρος, κα.

Μια εξαιρετική μουσική βραδιά που διοργάνωσε στα πλαίσια του 14ου ΕΑΡΙΝΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ της Έδεσσας, η ΔΗ.Κ.Ε.Δ.Ε και ο Φ.Σ.Ε.. ¨Μ Αλέξανδρος¨΄, και πρόσφεραν δωρεάν στο κοινό της Έδεσσας που κατέκλυσε ασφυκτικά την αίθουσα του θεάτρου ¨Μ Αλέξανδρος¨.
Ένα κοινό που χάρισε το παρατεταμένο και ενθουσιώδες χειροκρότημά του στους επί σκηνής καλλιτέχνες

Τους “Plaza Ensemble” αποτελούν οι:
Θανάσης Μπιλιλής πιάνο
Άκης Αρχοντής βιολί
Κώστας Τσούγκρας ακορντεόν
Γιάννης Πολυμενέρης κοντραμπάσο

ΣΛΟΥΘ

Μια από τις καλύτερες παραστάσεις του φετινού χειμώνα παίζεται αυτό τον καιρό στο θέατρο ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για την παράσταση του έργου του του Anthony Shaffer ΣΛΟΥΘ με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη.

Ένα καταπληκτικό έργο και δυο εξαίρετοι ηθοποιοί σε μια διαρκή σύγκρουση ανάμεσα σε δυο ηθοποιούς, δυο γενιές, δυο άντρες. Μια διαρκής πάλη με πρόσχημα τη διεκδίκηση μιας γυναίκας, στην ουσία μια πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας.
Παράσταση με όλα τα στοιχεία της κωμωδίας, με έντονη τη διάθεση του παιχνιδιού, αλλά και με αρκετό προβληματισμό. Οι ερμηνείες των δυο ηθοποιών ε ξ α ι ρ ε τ ι κ έ ς. Η μεταφορά και η σκηνοθεσία καταπληκτική. Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.

Δ.Σ.Π.

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

Είναι η συνείδηση και η κραυγή μιας Χώρας, ενός Λαού, μιας Γενιάς. Τα τραγούδια του μας συντρόφευσαν και μας συντροφεύουν σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Η μουσική του περιγράφει συναισθήματα, αγωνίες, αγώνες, θλίψη και χαρά.
Η ζωή του γεμάτη και πολυτάραχη. Με αγώνες, διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες. Αλλά και μουσικές, επιτυχίες, αναγνώριση. Μια ζωή προσφοράς και καθήκοντος.
Μπορείς να συμφωνείς ή να διαφωνείς μαζί του, όμως η προσφορά και οι θυσίες του δε μπορεί παρά να αναγνωρίζονται από όλους, ή σχεδόν από όλους. Υπήρξαν πολιτικοί που μέσα από τη μυωπική ματιά τους δεν κατάφεραν να διακρίνουν τη λάμψη των ιδεών του.

Ξεκινώντας να ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του δια χειρός Γιώργου Αρχιμανδρίτη, από τα παιδικά του χρόνια, τα χρόνια της μουσικής δημιουργίας, τα χρόνια του εμφύλιου, της εξορίας, των διώξεων της χούντας, έως την μεταπολίτευση και το σήμερα, ο Μίκης Θεοδωράκης περιγράφει την ιστορία του, που είναι ταυτόχρονα και η ιστορία της Ελλάδας που αγωνιά, ονειρεύεται και παλεύει.
Ο Μίκης που αγάπησε, ονειρεύτηκε, τραγούδησε και αγωνίστηκε, ο Μίκης που προδώθηκε και λοιδορήθηκε, ακόμα και από τους ίδιους τους «συντρόφους» του, που επιδιδόμενοι στο παιγνίδι της εξουσίας, έφτασαν να τον κατηγορήσουν για προδοσία και να γράψουν τα γνωστά συνθήματα –«Θάνατος στον Θεοδωράκη» με την υπογραφή της ΚΝΕ(;)*- στους τοίχους, πρέπει να τους κάνουν να ντρέπονται. Αλλά βλέπετε δεν ήθελαν έναν πολιτικό με διορατικότητα και άποψη, ήθελαν ένα σιωπηλό μουσικό.
Το βιβλίο γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, μεταφέρει ένα λόγο πότε τρυφερό, πότε οργισμένο, πότε νοσταλγικό. Ένα λόγο ελεύθερο, περιγραφικό, πλήρως κατατοπιστικό αλλά και ρηξικέλευθο. Όμως ο Μίκης Θεοδωράκης πάνω απ’ όλα είναι καλλιτέχνης και ως καλλιτέχνης ανησυχεί για την πορεία των καλλιτεχνικών πραγμάτων στον τόπο. Γι’ αυτό και γράφει στον επίλογο του βιβλίου:

«…Κι αυτό που με κάνει να το πιστεύω δεν είναι τόσο το ότι στις κορυφές της εξουσίας και πρώτα και κύρια της οικονομίας, της πληροφορίας, του θεάματος και του πολιτισμού αναρριχήθηκαν αρνητές της Ελλάδας που περιγράψαμε, όσο γιατί έχει πια πληρωθεί η μετάλλαξη του μεσαίου κοινωνικού χώρου, που όπως είναι γνωστό αποτελεί τη ραχοκοκαλιά κάθε κοινωνίας. Ο άνεμος της «παγκοσμιοποίησης» επέβαλε και στη χώρα μας αυτή τη βαθιά αλλαγή φέρνοντας στην επιφάνεια της εθνικής μας ζωής και διαμορφώνοντας αυτή την κρίσιμη κοινωνική τάξη με κριτήρια βασικά εξω-ελληνικά, κοσμοπολίτικα, με βάση τον πλούτο, τη λάμψη, την εξωστρέφεια, την επίδειξη και την έλλειψη κάθε είδους πνευματικής και καλλιτεχνικής καλλιέργειας κυρίως σε ό,τι έχει σχέση με τη σύγχρονη Ελλάδα και τον πολιτισμό της, καθώς την έχουν «εκγυμνάσει» να αλληθωρίζει προς τα έξω προσπαθώντας να ταυτισθεί με ξένα πρότυπα, συνήθειες και συμπεριφορές…»
Από τον επίλογο του βιβλίου

Ένα βιβλίο μπορεί να περιγράφει καταστάσεις.
Ένα βιβλίο μπορεί να διηγείται μια ιστορία
Ένα βιβλίο μπορεί να μορφώνει
Ένα βιβλίο μπορεί να αποτελεί κατάθεση ψυχής
Το βιβλίο του Γιώργου Αρχιμανδρίτη «Μίκη Θεοδωράκης σε πρώτο πρόσωπο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», συμπεριλαμβάνει όλα τα παραπάνω.

* σ.σ. Βεβαίως αργότερα αποδείχθηκε ότι η αναγραφή των συνθημάτων ήταν προβοκάτσια που στόχευε τον ίδιο τον Μίκη και το ΚΚΕ. Αυτό αποδεικνύεται από το ότι το ΚΚΕ κατέβασε τον Μίκη Θεοδωράκη ως υποψήφιο Δήμαρχο Αθήνας το 1978.

Δ.Σ. Προβάδος dprovados@yahoo.gr

ΟΝΕΙΡΑ

Μοιάζω με κάτι κυπαρίσσια
που παραμένουν ακίνητα.
Περιμένουν τον αέρα ν' ανασάνουν.
Τις νύχτες όταν φυσά τους φέρνει
τους ψιθύρους των κυμάτων,
του φλοίσβου το τραγούδι,
τ' αρώματα της θάλασσας.
Εκείνα ονειρεύονται ταξίδια,
μπάρκα μακρινά και πειρατές.
Κουρσάρους που διαγούμισαν
πελάγη και νησιά ονειρεύονται.
Κοντραμπατζήδες και κοντραμπάντα.
Σαν ξημερώνει σκέπτονται
ότι ίσως μετά θάνατον
γίνουν κατάρτια με πανιά,
κι έτσι γυρίσουν τα πελάγη.
Γι αυτό υπομένουν την ακινησία τους

ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΝΑΜΕ ΛΕΕΙ ΜΑΖΙ...

Θεσσαλονίκη νύχτα βροχής.
Ταιριάζει στην πόλη ο καιρός.
Ίσως και στη δική μου διάθεση.
Στέκω στη στάση, περιμένω το 3
(Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός – ΙΚΕΑ).
Νύχτα βροχής και στάζει
το σκέπαστρο μια θλίψη υγρή.
Διαβάτες περνούν βιαστικοί.
Τα τακούνια τους πληγώνουν
την ερημιά της νύχτας.
Διαβάτες και φώτα του νέον.

Σε θυμάμαι
με κείνη τη γραμμή στα χείλη
να κόβει στα δυο το χαμόγελό σου
και την πίκρα της βροχής
στα δειλινά σου τα μάτια.
Τώρα το καλοκαίρι
και τα χρόνια της αθωότητας
ανάμνηση μακρινή
που αφήνει μια οσμή
σάπια τριαντάφυλλα
και μια γεύση πικρή.

Θα μεγαλώναμε λέει μαζί...
ίσως και να γερνούσαμε
αν δεν προλάβαινε ο χρόνος
κι η φθορά.

Ήρθε το λεωφορείο.
Πρέπει ν' ανέβω