Αφήσαμε
το χνάρι μας
στις
γειτονιές του κόσμου
και τ
άρωμα της νιότης μας
το κράτησε
ο αέρας,
για να το
βρούνε τα παιδιά,
να πιάσουν
το τραγούδι,
τον ύμνο
για τη νια ζωή
που ξεχειλά
ως ποτάμι
και
παρασέρνει με ορμή
τα σάπια,
τα χαμένα
και τα
σαθρά, στη λησμονιά
κι αφήνει
τα λουλούδια
να
πλημμυρίσουν χρώματα
κι αρώματα
τον κόσμο.
Ήρθε ο
καιρός και η στιγμή
να
γδικιωθούν τα όνειρα
κι η πλάση
ν ανασάνει
τ αρώματα
της νιας ζωής
που θα
φανεί στον κόσμο.
Marinero
