ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΒΑΡΚΑΔΑ

 

Μπήκα στη βάρκα του ψαρά για ταξιδάκι

μέχρι το απέναντι νησί που έχει κοχύλια,

που έχει βότσαλα λευκά χρωματιστά,

με τα κουπιά να πάμε και πανάκι.

Εκεί στο απέναντι νησί την αμμουδιά που έχει χρυσή.

 

Έι οπ με τα κουπιά και το πανάκι,

Έι οπ ίσαμε το μικρό νησάκι

 

Με το φεγγάρι και τα αστέρια να μας φέγγουν,

με ένα τραγούδι, βαρκαρόλα χαρωπό,

από το δρόμο που χαράζει το φεγγάρι,

μέχρι το απέναντι νησί που λαχταρώ.

Εκεί στο απέναντι νησί την αμμουδιά που έχει χρυσή.

 

Έι οπ με τα κουπιά και το πανάκι,

Έι οπ ίσαμε το μικρό νησάκι

 

Και όταν φτάσουμε θα αράξουμε στην άμμο

ένα τραγούδι θα αρχινήσει ναυτικό,

θα έρθουν συντροφιά μας κι οι γοργόνες

να τραγουδήσουνε κι αυτές γλυκό σκοπό.

Εκεί στο απέναντι νησί την αμμουδιά που έχει χρυσή.

 

Έι οπ με τα κουπιά και το πανάκι,

Έι οπ ίσαμε το μικρό νησάκι

 

Marinero

 

 

 

ΝΑΥΑΓΙΟ

 

Ένα καράβι ξαπλωμένο στην ακτή,

από καιρό με το δεξί πλευρό του,

σωρεύει άμμο κάθε που φυσά

που μοιάζει κι είναι σάβανο του.

 

Σα να το ξέχασαν οι άνθρωποι εκεί,

αυτό όμως θυμάται πόρτα και ταξίδια,

τις νύχτες ο φλοίσβος του μιλά

όμως του λέει όλο τα ίδια και τα ίδια.

 

Πικρό καράβι, του γιαλού στοιχειό,

μονάχο σκουριασμένο, ξεχασμένο,

το γέρο-ναύτη καρτεράς από καιρό

μα είναι κι αυτός από χρόνια πεθαμένος.

 

Marinero

 

ΑΦΗΣΑΜΕ

 

Αφήσαμε το χάδι μας,
ως αποτύπωμα στην παρειά
του μαρμάρινου έφηβου
στο μουσείο των αισθημάτων,
μιας εποχής που παρήλθε.
Αφήσαμε το φιλί μας,
στα χείλη της γοργόνας,
σε ακρόπρωρο συναισθημάτων,
που έμεινε ως ανάμνηση,
ταξιδιών που δεν επέστρεψαν.
Αφήσαμε τη σκέψη μας,
να τριγυρνά όπως ο άνεμος,
στις φυλλωσιές των ερώτων,
ως αγέρας να δροσίσει
τον τροπικό καύσωνα της λήθης.

Marinero