Ποιητικός Πυρήνας: Όταν η τέχνη του λόγου συναντά την τέχνη της ζωγρα...

Ποιητικός Πυρήνας: Όταν η τέχνη του λόγου συναντά την τέχνη της ζωγρα...: Το εργαστήρι ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Αρώνη , με την ευκαιρία της έναρξης των δραστηριοτήτων του για την ακαδημαϊκή περίοδο 2016 ...

στίγμαΛόγου: "Αντιγόνη" του Ζαν Ανουΐγ από το Εθνικό Θέατρο (Σκ...

στίγμαΛόγου: "Αντιγόνη" του Ζαν Ανουΐγ από το Εθνικό Θέατρο (Σκ...: Η «Αντιγόνη» του κορυφαίου Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Ζακ Ανουΐγ (1910-1987) παρουσιάσθηκε σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου, στο πλαίσιο του ...

στίγμαΛόγου: "Αντιγόνη" του Ζαν Ανουΐγ από το Εθνικό Θέατρο (Σκ...

στίγμαΛόγου: "Αντιγόνη" του Ζαν Ανουΐγ από το Εθνικό Θέατρο (Σκ...: Η «Αντιγόνη» του κορυφαίου Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Ζακ Ανουΐγ (1910-1987) παρουσιάσθηκε σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου, στο πλαίσιο του ...

ΜΠΑΡΚΟ

Μ ένα πλεούμενο μπαρκάρω για Μισίρι

και με πενιές από τραγούδια του Τσιτσάνη

τον πόθο για τα μάτια της Σεράχ καραβοκύρη

και τον καημό του Βαμβακάρη για πανάκι

Μ ένα πλεούμενο μικρό, το λένε Ελλάδα

που ταξιδεύει όρτσα, με αντίξοους καιρούς

κι όσο να βρει λιμάνι και ρεμέτζο στη λιακάδα,

μόνο παλεύει, με μυριώνυμους εχθρούς.

Μ ένα πλεούμενο ταξίδι σε πελάγη

και σ άγριους, βαθείς ωκεανούς,

μ ένα μικρό τραμπάκουλο στο Αιγαίο

που ταξιδεύει με τραγούδια τους καημούς

Marinero

ΕΛΛΑΔΑ

Σε ψάχνω στις μικρές τις παραλίες,

στα βότσαλα, στην άμμο και στα βράχια,

στα καλοκαιρινά νησιά και στο Αιγαίο

και στα ολόλευκα στενά σοκάκια

Σε ψάχνω στα τραγούδια του Τσιτσάνη,

στις “Γερακίνας” το σκοπό και το τραγούδι,

στο περιγιάλι το κρυφό του Θεοδωράκη

και στις μικρές Κυκλάδες του Ελύτη.

Σε ψάχνω στις καρδιάς τα δύο φύλλα,

στα χέρια που δολώνουν παραγάδια,

στα οργωμένα τα χωράφια και στ΄αμπέλια,

στα κυπαρίσσια που υψώνονται ως τα ουράνια.

Στου φάρου την αναλαμπή σε ψάχνω

και στη σπηλιά που φώλιαζε η φώκια,

στ΄άσπρο πανάκι που το πέλαγος λευκαίνει

και στο σκαρί με τ όνομά σου κάτω απ΄ τα όκια

Μα όσο κι αν σε ψάχνω δεν σε βρίσκω,

έχουν αλλάξει οι καιροί και οι ανέμοι,

τραμπάκουλο μικρό, οργή κυμάτων

κι εικόνα σου όσο πάει και ξεμακραίνει

Marinero

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΜΥΡΣΙΝΗ*

Κάποτε στο τεζιάκι της “Μυρσίνης”

τρεις φίλοι κουτσοπίναν και μιλούσαν,

κουβέντες περί μουσικής και ήχων,

μα ήταν λίγο ζαλισμένοι απ΄τη ρακή

και μίλαγαν στη γλώσσα των ονείρων.

Ήταν ο Γιώργος, ο Vinicio κι ο Ηλίας

φίλοι ήταν καρδιακοί και μακαντάσια,

κουκιά και αγκινάρες μεζεδάκι

στραφτάλιζε η ρακή στο ποτηράκι.

Κι όπως ταξίδευε ο νους τους σε πελάγη,

ήρθε στο νου τους μια ωραία μελωδία

και έπιασε ο Ηλίας λύρα και δοξάρι

κι άλλοι δυο μουρμούριζαν χορωδία.

Ύστερα πέρασε η ώρα και η νύχτα,

λάλησαν τα κοκόρια και ξημέρωνε,

πήρανε της επιστροφής το δρόμο οι φίλοι,

γαλάτιζε η ανατολή κι ο κόσμος μέρωνε.

Marinero

*Ένα από τα ωραιότερα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης που δυστυχώς δεν υπάρχει πια. 
Το στιχούργημα γράφτηκε με αφορμή το video με τίτλο: "Φιλοσοφικομουσική συζήτηση"