ΦΟΒΟΣ

Φοβάσαι μήπως και χαθείς

σε δρόμους που δεν ξέρεις,

φοβάσαι μήπως στη ζωή

δεν θα τα καταφέρεις.

Φοβάσαι όλα τ΄ αύριο,

φοβάσαι την αγάπη,

φοβάσαι μήπως προδοθείς,

ταξίδι δίχως χάρτη.

Όμως ο φόβος σε κρατά

δεμένο στο κατάρτι,

κι αφήνεις να περνά η ζωή

δίχως πνοή και μάχη.

Όμως ο φόβος κραταιός

την ομορφιά σου κλέβει,

σ΄ αφήνει δίχως οπλισμό

και τη ζωή σου παίρνει.

Πάμε να βγούμε απ΄ τα στενά

να βγούμε στα λιβάδια,

το φόβο να πετάξουμε

και τα πηχτά σκοτάδια.

Marinero

Αυτό το στιχούργημα γράφτηκε με αφορμή το σημερινό άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στην “Καθημερινή” 3 Μαρτίου 2017 “Φόβος για το σήμερα και το αύριο”

ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Απόψε σου τραγούδησα

τον πόνο της καρδιάς μου

και μαραθήκαν τ΄ όνειρα,

τα δροσερά λουλούδια.

Απόψε μ΄ ένα μπαγλαμά,

μ΄ ένα πικρό τραγούδι

κι ένα ποτήρι με κρασί,

έπνιξα το σαράκι

και τον καημό του έρωτα,

που τρώει την ψυχή μου.

Που σκοτεινιάζει τις βραδιές

και κρύβει το φεγγάρι,

να μη με φέγγει όπως περνώ

απ΄ το παράθυρό σου,

μη και με δουν οι γείτονες

και σε κακολογήσουν.

Αχ έρωτά μου και καημέ

και της καρδιάς μου πόνε

πότε θα ρθείς σε μένανε

να σμίξουμε τα δυο μας.

Marinero