Απόψε βρέχει και κρατά μια υγρασία
που περονιάζει το κορμί, όπως ο πόνος
του χωρισμού η σκέψη δίνει ακόμα
δάκρυα στα μάτια, όπως η βροχή.
Φυσάει απόψε κι ο αέρας φέρνει
υγρές φωνές στης νύχτας το σκοτάδι,
φωνές μετέωρες που χτυπιούνται
με τις βροχής τις δυνατές σταγόνες.
Δάκρυα κι αγέρας κι αναμνήσεις,
που ζωγραφίζουν σχέδια στα τζάμια
και μοναξιά που σημαδεύει
τα φύλλα της καρδιάς που είναι άδεια.
Marinero
