Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Προκήρυξη μαθητικού διαγωνισμού ποίησης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ
& ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΠΕΡΙΦ/ΚΗ Δ/ΝΣΗ ΕΚΠ/ΣΗΣ
ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Δ/ΝΣΗ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΠΕΛΛΑΣ
«Μαθητικός Διαγωνισμός Ποίησης» 

1.       Η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πέλλας και ο Σύλλογος «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας» με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης (21 Μαρτίου), προκηρύσσουν Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης.
2.       Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων των σχολείων ευθύνης μας. Θα βραβευθούν δέκα συνολικά ποιήματα (3 βραβεία- 3 έπαινοι – 4 τιμητικές διακρίσεις.)
3.       Προθεσμία υποβολής των ποιημάτων, η Τρίτη 15 Μαρτίου 2016.
4.       Ως επιτροπή Αξιολόγησης ορίζεται :
·     Ευγενία Δανιηλίδου Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων ΔΔΕ Πέλλας.
·      Αντωνία Παπαδάκη Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων ΔΔΕ Πέλλας.
·       Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης  Συγγραφέας.
·       Δημήτρης Προβαδος Στιχουργός.
·        Ευάγγελος Τρυψιάνης, Φιλόλογος.
  5.       ΌΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ.
α.  Κάθε μαθητής συμμετέχει με ένα πρωτότυπο αδημοσίευτο ποίημα με ελεύθερο θέμα και στίχο.
β. Κάθε έργο υποβάλλεται σε έξι (6) αντίτυπα με το ψευδώνυμο του συμμετέχοντα στο πάνω δεξιό μέρος της σελίδας. Το πραγματικό ονοματεπώνυμο του μαθητή, η τάξη και το σχολείο του, θα πρέπει να βρίσκονται σε κλειστό μικρότερο φάκελο που εξωτερικά θα έχει μόνο το ψευδώνυμο του και τον τίτλο του ποιήματος που καταθέτει.
γ.  Οι συμμετέχοντες θα παραδώσουν τα ανωτέρω αναγραφόμενα στη Διεύθυνση του σχολείου και στη συνέχεια το σχολείο θα τα αποστείλει στη ΔΔΕ Πέλλας εντός  φακέλου, με την εξωτερική ένδειξη : «Για το μαθητικό διαγωνισμό ποίησης».
δ. Όσοι μαθητές διακριθούν θα ειδοποιηθούν μέσω των σχολείων τους για την τελετή βράβευσης καθώς και τις λοιπές λεπτομέρειες.
ε. Τα αποστέλλοντα έργα δεν επιστρέφονται, ενώ τα μη διακριθέντα θα καταστραφούν μαζί με τα  προσωπικά στοιχεία των συμμετεχόντων.
6.   Παρακαλούμε να ανακοινωθεί η παρούσα πρόσκληση συμμετοχής στον διαγωνισμό ποίησης, σε όλους τους μαθητές των σχολείων καθώς και τους αντίστοιχους συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων. Επίσης να αναρτηθεί στον Πίνακα Ανακοινώσεων του Σχολείου σας.
7.   Σκόπιμο είναι οι εκπαιδευτικοί των σχολείων να ενθαρρύνουν και να εμψυχώσουν τους μαθητές προκειμένου να καταθέσουν συμμετοχές.
  
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Δ.Ε ΠΕΛΛΑΣ
               Δρ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΓΚΑΣ
ΧΗΜΙΚΟΣ

ελληνικού ενδιαφέροντος...: Οι αγρότες, βοήθεια!

ελληνικού ενδιαφέροντος...: Οι αγρότες, βοήθεια!: Οι αγρότες, βοήθεια! Του Γιώργου Καραμπελιά Ένα ρίγος διαπερνά τα Εξάρχεια και το… Γκάζι. Οι αγρότες κατεβαίνουν στην Αθήνα με τα ...

ΣΚΗΝΟΒΑΣΙΕΣ: Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.: έργο ύμνος στην παρατεταμένη εφη...

ΣΚΗΝΟΒΑΣΙΕΣ: Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.: έργο ύμνος στην παρατεταμένη εφη...: Η "Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α." της Λένας Κιτσοπούλου είναι ένα έργο που σε πρώτο επίπεδο μοιάζει να έχει σαν άξονα το θυμό της ηρωίδας το...

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

στίγμαΛόγου: "Η αλεπού της σκάλας" του Ηλία Παπαμόσχου

στίγμαΛόγου: "Η αλεπού της σκάλας" του Ηλία Παπαμόσχου: Συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα στα 23 διηγήματα που απαρτίζουν την συλλογή διηγημάτων του Ηλία Παπαμόσχου Η αλεπού της σκάλας . Ενδιαφέρ...

στίγμαΛόγου: "Αλμπέρ Καμύ - Ζαν Πωλ Σαρτρ" της Λένας Κωνσταντέλ...

στίγμαΛόγου: "Αλμπέρ Καμύ - Ζαν Πωλ Σαρτρ" της Λένας Κωνσταντέλ...: Η Λένα Κωνσταντέλλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εργάσθηκε επί 30 χρόνια ως αρχαιολόγος στο Μουσεί...

στίγμαΛόγου: Η τέχνη ως ποίηση καθημερινότητας στον αρχαίο ελλη...

στίγμαΛόγου: Η τέχνη ως ποίηση καθημερινότητας στον αρχαίο ελλη...: Ars longa vita brevis . Η ζωή είναι βραχεία, η τέχνη μακρά. Αυτή είναι η αφοριστική ρήση που διατυπώθηκε απόλυτα και κατηγορηματι...

Ποιητικός Πυρήνας: Νίκος Καββαδίας, "Μαραμπού"

Ποιητικός Πυρήνας: Νίκος Καββαδίας, "Μαραμπού": ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ                                                                    Στο ν Θανάση Καραβία Οι Γιαπ...

στίγμαΛόγου: "Η αλεπού της σκάλας" του Ηλία Παπαμόσχου

στίγμαΛόγου: "Η αλεπού της σκάλας" του Ηλία Παπαμόσχου: Συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα στα 23 διηγήματα που απαρτίζουν την συλλογή διηγημάτων του Ηλία Παπαμόσχου Η αλεπού της σκάλας . Ενδιαφέρ...

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΚΑΡΑΒΙΟΥ


Μια φορά κι έναν καιρό σε κάποιο στενό δρομάκι στο κέντρο της Αθήνας ήταν ένα μαγαζί. Μια μικρή τρυπούλα εκεί στο Μοναστηράκι, που το ‘χε ένας γεράκος πολύ παράξενος στ’ αλήθεια. Το μαγαζάκι αυτό λοιπόν πουλούσε διάφορα παλιά παιγνίδια. Όχι από αυτά τα σύγχρονα. Κάποιο βραδάκι επισκέφτηκε το μαγαζί ένας φτωχός άνθρωπος από κάποιο νησί του Αιγαίου. Αυτός ο άνθρωπος ήτανε άνεργος Ναυτικός και γυρνούσε από γραφείο σε γραφείο για να βρει δουλειά. Στο νησί του τον περίμεναν η γυναίκα του η Μαρία και ο μικρός του γιος.
Μπήκε λοιπόν στο μαγαζί και ζήτησε από τον γέρο-καταστηματάρχη να του πουλήσει ένα μικρό κόκκινο παλιό καραβάκι από τσίγκο, έτσι όπως έκαναν σε παλαιότερες εποχές τα παιγνίδια. Πήρε λοιπόν το παιγνίδι και αφού το πλήρωσε σηκώθηκε να φύγει χωρίς να προσέξει το παράξενο χαμόγελο του. Κατέβηκε στο λιμάνι για να προλάβει το καράβι της γραμμής, να στείλει μερικά λεφτά στο σπίτι του και το δώρο του παιδιού. Ο ίδιος θα κάθονταν λίγο ακόμα στον Πειραιά. Του είπαν για κάποιο φορτηγό του καπτα-Βασίλη του συμπατριώτη του εφοπλιστή, που έφτιαχνε πλήρωμα και ήθελε να κανονίσει το μπάρκο του.

Όταν το μικρό κόκκινο καράβι βρέθηκε στα χέρια του παιδιού, δεν ήξερε πώς να εκφράσει την χαρά του. Το μόνο που το στεναχωρούσε ήταν πως δεν ήρθε μαζί με αυτό και ο πατέρας του. Θα το ονομάσω «Λέων» σκέφτηκε. Όπως εκείνο το πολεμικό που φούνταρε στ’ ανοιχτά. Ήταν τόση η λαχτάρα και η μαγεία που εξασκούσε επάνω του το μικρό παιγνίδι, που το βράδυ όταν έπεσε για ύπνο πήρε και το καραβάκι μαζί στο κρεβάτι του. Η νύχτα προχώρησε για τα καλά. Το μόνο που ταράζει την σιωπή της, είναι ο φλοίσβος της θάλασσας. Ξαφνικά μία σκιά διαγράφεται στην άκρη του μισοφωτισμένου δωματίου. Την ξέρουμε αυτή την σκιά. Είναι ο
γέρο-Καταστηματάρχης. Αυτός που πούλησε το καραβάκι στον πατέρα του Κωστάκη. Φαίνεται παιδιά πως αυτός ο γέρος είναι σπουδαίος μάγος και μπορεί να κάνει θαύματα. Όπως να πούμε να πηγαίνει όπου θέλει αυτός. Μαζί του είναι και οι δυο ακόλουθοί του. Τα καλά μα σκανδαλιάρικα πνεύματα του ύπνου. Ο Όνειρος και η Φαντασία.

Ο Κωστάκης ήτανε λέει κάτω στο λιμάνι κι ετοιμαζόταν να μπαρκάρει με ένα κόκκινο καράβι που είχε δυο φουγάρα. Να ένα σαν αυτό που του έστειλε ο πατέρας του. Ήταν αυτός ο καπετάνιος και έδινε τις τελευταίες οδηγίες πριν από το ταξίδι.
Το καράβι, ξεκόλλησε από την προβλήτα και ανοίγεται από την στεριά. Γύρισε και κοίταξε στην γέφυρα. Μόνο τότε πρόσεξε τον Τιμονιέρη. Ένα παιδί με ολόλευκο δέρμα και μυτερά αυτιά. Ο Κωστάκης τρόμαξε, μα κάτι στο χαμόγελο του παράξενου παιδιού, τον καθησύχασε. Μα ποιος είναι αυτός ο γέρος που δίνει διαταγές σ’ ένα κορίτσι ίδιο και απαράλλαχτο με τον Τιμονιέρη του πλοίου; (Εμείς βέβαια παιδιά ξέρουμε) Τον πλησιάζει και τον ‘ρωτά:
-Ποιος είσαι παππού και τι ζητάς στο καράβι μου; Ο γέρος κουνά τα χείλη του, μα δεν ακούγεται κανένας ήχος. Όμως βαθιά μέσα στο μυαλό του, ο Κωστάκης καταλαβαίνει αυτά που του λέει:
-Μη φοβάσαι. Είμαι ο Πέστο Καιθαγίνει. Ο Λοστρόμος του πλοίου σου. Εγώ και οι βοηθοί μου, θα πάμε το καράβι σου όπου εσύ επιθυμήσεις. Είμαι ο άρχοντας των παιγνιδιών και της φαντασίας είπε ο γέρος. Το αγόρι που τιμονεύει είναι ο Όνειρος και το κορίτσι που βλέπεις, η Φαντασία. Όπου θέλεις θα σε πάμε. Φτάνει να το ονειρευτείς ή να το φανταστείς. Μόνο μη πεις σε κανένα τίποτα για μας. Λέξη! Πρόσεξε! Αν πεις το παραμικρό όλα θα πάψουν στη στιγμή.

Το ταξίδι στο όνειρο συνεχίζονταν μέσα στη θάλασσα. Κύματα βουνά άνεμος δυνατός που κάνει την αρματωσιά του καραβιού τους να σφυρίζει καθώς περνά με δύναμη ανάμεσα στα σχοινιά. Ξαφνικά από την πλώρη τους η φαντασία έβαλε τις φωνές και κάτι τους έδειχνε στο βάθος του ορίζοντα.
-Στεριά ίσια μπροστά μας. Στεριά!
-Πού; Που; ρωτούσαν όλοι με ένα στόμα.
-Ίσα μπροστά μας. Δεν την βλέπεται;

Ένα νησί στην μέση του πελάγους. Μια χαμηλή έξαρση στεριάς καταμεσής της θάλασσας. Σε λίγο έμπαιναν στον μικρό ορμίσκο που σαν φυσικό λιμανάκι τους λίκνιζε στον ελαφρό κυματισμό της ρεστίας. Αφού τακτοποίησαν τα του ελλιμενισμού τους και όρισαν τις βάρδιες τους με εξαίρεση τον όνειρο που θα έκανε την πρώτη, οι υπόλοιποι βγήκαν στην στεριά, να ξεκουραστούν και να πάρουν κανένα υπνάκο.
Το νησάκι τους μια μικρή στεριά μέσα στην θάλασσα δεν είχε βουνά. Ένας μικρός λοφίσκος με κάτι παράξενα δένδρα με κόκκινα φύλλα και γαλάζιους καρπούς, που έμοιαζαν σαν μήλα, αλλά με μαλακή ζουμερή σάρκα. Όταν ξεπέρασαν τον φόβο τους και δοκίμασαν ένα από αυτά το βρήκαν πολύ νόστιμο και γλυκό. Άρχισαν να κόβουν και να μαζεύουν γεμίζοντας την αγκαλιά τους με τους γλυκούς καρπούς. Αφού μάζεψαν αρκετά για να χορτάσουν την πείνα τους, γύρισαν στην παραλία και ξάπλωσαν στην ζεστή άμμο να κοιμηθούν.
Τι παράξενα που ήταν όλα σ’ αυτό το νησί. Ο ήλιος έφεγγε χωρίς να σε καίει ή να σε τυφλώνει. Μπορούσες αν ήθελες να τον κοιτάξεις κατάματα. Φυσούσε ένα αεράκι δροσερό. Ένα αεράκι που καμιά σχέση δεν είχε με τον άνεμο που εξακολουθούσε να λυσσομανάει στο πέλαγος. Κάτι γινόταν εδώ και όλα τα πράγματα, ήταν φιλικά. Τα δένδρα, η αμμουδιά, ο ήλιος και ο άνεμος. Κάτι μαγικό.
Ξαφνικά μια σκιά πλησιάζει τους τρεις κοιμισμένους στην αμμουδιά φίλους μας. Μια σκιά που περπατάει μπουσουλώντας σαν μωρό ή σαν τετράποδο ζώο. Μα ναι είναι κάποιο ζωάκι που πλησιάζει και μυρίζει τον Κωστάκη που βρέθηκε πιο κοντά του.
Μοιάζει σαν εκείνα τα πάνινα σκυλάκια αλλά αυτό έχει κάτι το περίεργο επάνω του δεν σε πείθει ότι πρόκειται για παιγνίδι. Αυτό είναι ζωντανό και απ΄ ότι φαίνεται φιλικό και ήμερο. Όμως πάλι σκυλάκι δεν είναι.
Αυτό έχει κεφάλι και φτερά αετού, σώμα και ουρά λιονταριού. Να δεις πως τα έλεγε ο δάσκαλος στην μυθολογία… Γρύπους, Γρυπαετούς… κάτι τέτοιο. Μα ναι Γρύπος είναι.
Το ζώο σκουντά με το κεφάλι το κοιμισμένο παιδί και το ξυπνά. Ο Κωστάκης μόλις ανοίγει τα μάτια του και βλέπει κοντά στο πρόσωπο του το ράμφος ενός πουλιού πετάγεται έντρομος. Με τις φωνές του ξυπνά και τους δυο άλλους συντρόφους του. Το ζωάκι τρομαγμένο απ’ τις φωνές του παιδιού, κρύβεται πίσω από ένα δένδρο και κοιτά με τρόμο το παιδί.
- Μη φοβάσαι. Δεν είναι άγριο. Ένας μικρούλης Γρύπος είναι μονάχα τον καθησυχάζει ο γέροντας. Δεν θα σου κάνει κακό. Και πλησιάζοντας προς το δένδρο γλυκαίνοντας την φωνή του καλεί το μυθικό ζώο κοντά του. Έλα μικρούλι μου. Κανείς δεν θα σε πειράξει. Κανείς δεν θα σου κάνει κακό. Το ζώο καταλαβαίνοντας τις αγαθές προθέσεις του γέρου πλησιάζει κουνώντας την λιονταρίσια ουρά του σαν σκύλος.
Ο γέρος το χαϊδεύει στο κεφάλι και προτρέπει και τον Κωστάκη να κάνει το ίδιο. Το παιδί δειλά στην αρχή, με περισσότερο θάρρος ύστερα πλησιάζει και το χαϊδεύει με την σειρά του. Ο Γρύπος δείχνει την ευχαρίστησή του γουργουρίζοντας σαν γάτα και τρίβοντας το σώμα του στα πόδια του παιδιού. Τι καλό που είναι παππού, λέει το παιδί και γυρίζοντας στην Φαντασία της λέει να κάνει το ίδιο.
Αφού χόρτασαν παιγνίδι και τρυφερότητες με το μικρό ζώο και αφού χόρτασαν την πείνα τους με ζουμερούς γαλάζιους καρπούς από τα δένδρα του νησιού, γύρισαν στο καράβι τους όπου βρήκαν τον όνειρο να κοιμάται του καλού καιρού και να ονειρεύεται. Να γιατί δεν μας ξύπνησε ο «φύλακάς» μας όταν μας πλησίαζε ο Γρύπος. Μωρέ φύλακα που βάλαμε. Αυτός μάτια μου και να κινδυνεύαμε χαμπάρι δεν θα έπαιρνε. Είπε με θυμό ο γέρο μάγος, και γυρίζοντας στον Όνειρο του είπε αυστηρά: Για τιμωρία σου θα μείνεις άλλη μια βάρδια στο τιμόνι, και δεν θα σε σκαντζάρει η Φαντασία, αλλά θα τραβήξεις όλο το ταξίδι της επιστροφής μόνος σου.

Σήκωσαν την άγκυρα και ξεκίνησαν σιγά - σιγά το ταξίδι της επιστροφής. Από την ακτή ο Γρύπος τους χαιρετούσε θλιμμένος κουνώντας την ουρά του. Τον χαιρετούσαν και αυτοί, κουνώντας τα μαντήλια τους.
Έφτασαν στην ανοιχτή θάλασσα. Ο καιρός είχε σπάσει πια και μονάχα το σφύριγμα του δροσερού αέρα σφύριζε στα ξάρτια του πλοίου τραγουδώντας το τραγούδι του. Καλά έπλεαν και ο Όνειρος παρά την τιμωρία του απολάμβανε μαζί με τους άλλους το ήσυχο θαλασσινό ταξίδι. Η μέρα προχώρησε και έφτανε στο τέλος της. Ο ήλιος κόντευε να βουτήξει στα γαλανά νερά όταν ακούστηκε ένα δυνατό χτύπημα στην πλώρη. Να βρήκαν σε καμιά ξέρα; Να ήταν κάποιος ύφαλος που δεν τον έχει σημειωμένο ο χάρτης;
Ο Κωστάκης και ο γέρο-Μάγος πήγαν τρέχοντας στην μεριά που ακούστηκε ο χτύπος. Έσκυψαν και τι να δουν; μια γυναίκα τους χαμογελούσε από την θάλασσα. Μια όμορφη ξανθιά κοπέλα με ένα φόρεμα πλεγμένο από φύκια στολισμένο με μικρά όστρακα και κοράλλια. Όμως ενώ το σώμα της από την μέση και πάνω ήταν ανθρώπινο από την μέση και κάτω ήταν σώμα ψαριού.
Παππού μια γοργόνα. Είπε χαρούμενο αλλά και τρομαγμένο το παιδί. Μη φοβάσαι παιδί μου κάτι θα θέλει και γι αυτό μας χτύπησε. Για να μας ειδοποιήσει. Είπε ο γέρο-Μάγος και έσκυψε περισσότερο για να ακούσει τι του έλεγε. Έχω νέα για τον Κωστάκη. Φώναξε η γοργόνα. Νέα απ’ τον πατέρα του. Πες του να σκύψει για να μ’ ακούσει καλύτερα. Το παιδί πλησιάζει στην κουπαστή και σκύβει. Εσύ είσαι ο Κωστάκης; Ρώτησε το έκπληκτο παιδί η γοργόνα. Ναι εγώ είμαι. Απάντησε το παιδί. Τι με θέλεις; Έχω να σου πω κάτι αλλά πριν από αυτό πες μου. Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος; Το παιδί θυμήθηκε τις ιστορίες που διηγούνταν οι γέροι ναυτικοί για την γοργόνα την αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου που γυρνούσε στα πέλαγα και ρωτούσε για τον αδελφό της. Θυμήθηκε πως αν της έλεγε πως πέθανε όπως ήταν η αλήθεια η γοργόνα θα θύμωνε θα φουρτούνιαζε την θάλασσα και θα βύθιζε το καράβι τους.
Ο Βασιλιάς Αλέξανδρος ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει. Απάντησε με δυνατή φωνή το παιδί. Η γοργόνα χαμογέλασε ευχαριστημένη και είπε στο παιδί: Να μη κρατήσεις αυτήν την πορεία αλλά μετά από δέκα μίλια να αλλάξεις ρότα, και αντί για ανατολικά να τραβήξεις βόρεια. Μετά από κάποια απόσταση, θα συναντήσεις ένα νησί στο πέλαγος και πάνω του θα σε περιμένει ο πατέρας σου για να γυρίσετε στο σπίτι μαζί. Το παιδί τρελάθηκε από την χαρά του. Χαιρέτησε την γοργόνα που με μια βουτιά χάθηκε στην γαλάζια απεραντοσύνη και γυρνώντας στον γέρο-Μάγο του είπε: Γρήγορα παππού. Γρήγορα να χαράξουμε την καινούρια πορεία μας και να πάμε να βρούμε τον πατέρα μου. Δεν άκουσες μας περιμένει σε κείνο το άγνωστο νησί. Ο γέρος χαμογέλασε με κατανόηση και τράβηξε για την γέφυρα. Σε λίγο τον ακολούθησε και ο Κωστάκης

Φτάσανε στην γέφυρα του πλοίου σχεδόν ταυτόχρονα. Το παιδί δεν έβλεπε την ώρα που θα διόρθωναν την πορεία τους και ακολουθώντας τις οδηγίες της γοργόνας θα έφταναν στο νησί που τους περίμενε ο πατέρας του. Άνοιξαν τον χάρτη και άρχισαν να χαράζουν την νέα τους πορεία. Τραβώντας τις γραμμές της πορείας τους κατέληξαν στο νησάκι που τους είπε η γοργόνα. Διάβασαν το όνομα του νησιού πάνω στον χάρτη. «Νησί της Ελπίδας». Παππού, παππού, είδες πως λένε το νησί που πηγαίνουμε; ο γέρο-Μάγος χαμογέλασε κάτω απ’ τα μουστάκια του. Και βέβαια ήξερε πως το έλεγαν το νησί. Αφού είχε βάλει κι αυτός το δαχτυλάκι του για να γίνουν τα πράγματα έτσι. Να έλθει δηλαδή η γοργόνα και να πει του Κωστάκη που θα έβρισκε τον πατέρα του. Είπαμε ήταν μάγος που μπορούσε να πάει όπου ήθελε, και αν και δεν μπορούσε να μεταφέρει μοναχός τους ανθρώπους, μπορούσε να τα καταφέρει αν τον βοηθούσε η επιθυμία κάποιου για αυτή την μεταφορά. Έτσι έγινε και τώρα. Διαβάζοντας βαθιά στην καρδιά του παιδιού την επιθυμία για τον ερχομό του πατέρα στο σπίτι, άρχισε τις μαγείες του.
Αφού ταξίδεψαν αρκετή ώρα, η Φαντασία που έκανε την βάρδια της και κοιτούσε το πέλαγος, αντίκρισε το νησί στο βάθος του ορίζοντα και άρχισε να φωνάζει: Νησί ίσα μπροστά μας. Νησί ίσα μπροστά μας. Κράτησαν σταθερή την πορεία τους και σε λίγο έμπαιναν στον μικρό όρμο του νησιού.
Δέσανε το καράβι τους στην ξύλινη προβλήτα του, και πριν καλά – καλά τελειώσουν όλες τους τις δουλειές, πρώτος ο Κωστάκης μετά ο Όνειρος και ύστερα ο γέρο-Μάγος βγήκαν στην στεριά. Άφησαν στο καράβι τους την Φαντασία να φυλάει αφού δεν εμπιστεύονταν γι αυτή τη δουλειά τον Όνειρο μετά από το νησί του Γρύπου που τον πείρε ο ύπνος. Μπαμπά, μπαμπά. Φώναξε γεμάτος λαχτάρα ο Κωστάκης. Μπαμπά που είσαι. Ήρθαμε με το καράβι να σε πάρουμε και να γυρίσουμε σπίτι.

Στο μεταξύ ο Θανάσης – ο πατέρας του Κωστάκη – όπως λέγαμε και στην αρχή της ιστορίας μας, αφού έστειλε το δέμα με το παιγνίδι του παιδιού στο νησί βρήκε την ευκαιρία μια και ήταν στον Πειραιά να περάσει από το ναυτιλιακό γραφείο του συμπατριώτη του, του καπτα Βασίλη. Του είχαν πει πως έφτιαχναν πλήρωμα για κάποιο από τα φορτηγά που είχε τελειώσει την επισκευή και ήταν έτοιμο να αρχίσει τα ταξίδια. Στο γραφείο εκείνη την ημέρα έτυχε να είναι ο ίδιος ο Πλοιοκτήτης, ο οποίος αφού ναυτολόγησε σαν Λοστρόμο, στο φορτηγό καράβι του «Ταξιάρχης» που θα έφευγε σε μερικές μέρες, έδωσε μια γερή προκαταβολή στον πατέρα του Κωστάκη. Οι Ελπίδες του Θανάση αναπτερώθηκαν και του ζέσταναν την καρδιά. Επειδή το πλοίο της γραμμής για το νησί του είχε φύγει, θα ταξίδευε την μεθεπόμενη που θα είχε πάλι καράβι για το νησί, να περάσει όσες μέρες του έμεναν μέχρι το μπάρκο με τους δικούς του ανθρώπους.

Εμείς είχαμε μείνει στο σημείο που ο Κωστάκης φώναζε τον πατέρα του όταν έφτασε στο νησί της Ελπίδας. Ο πατέρας του Κωστάκη άκουσε τις φωνές του παιδιού και πρόβαλε ανάμεσα από την συστάδα των δένδρων που στεφάνωναν την ακτή του νησιού της Ελπίδας.
- Κωστάκη, Κωστάκη. Φώναξε. Το παιδί γύρισε προς το μέρος της φωνής και αντίκρισε όλο χαρά τον πατέρα του.
Μπαμπά, μπαμπά. Έλα θα πάμε σπίτι φώναξε το παιδί και έπεσε στην αγκαλιά του πατέρα του. Πατέρας και γιος δεν χόρταιναν να αγκαλιάζουν και να φιλούν ο ένας τον άλλον. Ο γέρο-Μάγος έκλεισε συνωμοτικά το μάτι στον πατέρα του παιδιού, σαν να του έλεγε μη μαρτυρήσεις πως με ξέρεις, τσιμουδιά. Ο πατέρας του Κωστάκη έκανε πως έβλεπε τον γέρο-Μάγο καταστηματάρχη για πρώτη φορά. Ο Κωστάκης ανέλαβε να κάνει τις συστάσεις για να γνωριστούν μεταξύ τους. Αφού έγιναν οι συστάσεις όλοι μαζί μπήκαν στο καράβι και σηκώνοντας την άγκυρα ξεκίνησαν για το νησί του.
Μετά από ταξίδι μιας ολόκληρης νύχτας χωρίς άλλα απρόοπτα το καράβι τους έφτασε στο λιμάνι της Κάσου. Ο Κωστάκης έδωσε τις τελευταίες οδηγίες στο πλήρωμα του και βγήκε με τον πατέρα του στην στεριά, και τράβηξαν μαζί αγκαλιασμένοι τον ανήφορο για το μικρό σπιτάκι τους με τα γαλάζια παράθυρα και την κόκκινη βουκαμβίλια στην αυλή.


Το δωμάτιο του παιδιού φωτίστηκε από το φως της μέρας που έμπαινε από τα ανοιχτά παράθυρα. Το παιδί κοιμόταν έχοντας στην αγκαλιά του το κόκκινο καραβάκι. Η μητέρα του μπήκε στο δωμάτιο συνοδευόμενη από μια αντρική φιγούρα.
-Ξύπνα αγόρι μου και γύρισε ο πατέρας σου. Το παιδί σηκώθηκε σαστισμένο ακόμα και κάτω από την επιρροή του ονείρου του.
- Το ξέρω μαμά πως γύρισε. Αφού τον βρήκα και τον έφερα μαζί μου στο σπίτι μας με το καράβι μου. Το έχω δεμένο εκεί στο λιμάνι. Όταν ο Κωστάκης συνήλθε από το απότομα κομμένο όνειρό του, έπεσε στην αγκαλιά του πατέρα του που γύρισε στο νησί.
Ο Θανάσης θα μπαρκάριζε μετά από δέκα πέντε μέρες. Μέχρι στιγμής με μια προκαταβολή στην τσέπη, θα έκανε τις υπόλοιπες ημέρες με τους δικούς του στο νησί, και μετά θα έφευγε με το φορτηγό για να εξασφαλίσει τον επιούσιο της οικογένειας του. Έναν επιούσιο που όπως οι περισσότεροι Ναυτικοί θα τον έβρεχε με την αρμύρα της θάλασσας, τις δυσκολίες και τις αγωνίες της.
Τώρα όμως ήταν πάλι μαζί και οι ελπίδες τους για μια καλύτερη ζωή είχαν αναπτερωθεί και πάλι. Αυτό που έμεινε χαραγμένο στην καρδιά και το μυαλό του Κωστάκη είναι πως όταν κάτι το θέλεις με την καρδιά σου αληθινά, τότε αυτό πραγματοποιείται.

Δ.Σ.Π.

FLAMENCO

Μια πικρή κραυγή Ανδαλουσίανικη
Κρατάει της καρδούλας μου το τέμπο
Μία κιθάρα κι η φωνή χωρίς μεγάφωνα
Τραγούδι και λυγμός Jorge el Griego
Σε σκέφτομαι με μια κιθάρα στη σιωπή
Κι ένα λυγμό στα στήθη σου τραγούδι
Και ένα στη γλάστρα μαραμένο γιασεμί
Που να θυμίζει της καρδιάς μου το λουλούδι.


marinero

ΔΙΧΩΣ ΤΙΤΛΟ

Παράξενο που είναι εδώ να με κρατάνε
Οι φλόγες οι φωτιές τα δυο σου μάτια
Σαν υπνοβάτης ναυαγός όπως χαμένος
Σε μία θάλασσα καημού σε μιαν ανάσα

Παράξενο που είναι εδώ να με κρατάνε
Φάροι, ταξίδια και νησιά με φώτα άδεια
Το σφύριγμα του αέρα απά στα ξάρτια
Η πρωινή ομίχλη κι η μπουράσκα

Απόψε στην καρδιά μου νηοψία
Ρεσάλτο και κραυγές πνιγμένων
Μαύρες σκιές, θανάτου υποψία
Σβηστά φανάρια μπάρκων γερασμένων


marinero


Μπορείτε να προτείνετε τίτλο.

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Για την Αννούλα


Από την Μπούκα ο Νημποριός

Δέκα λεπτά είναι δρόμος

Μα να κοιτώ τα μάτια σου

Δεν φτάνει ένας χρόνος.

Φωτίζουνε τα μάτια σου

Της νύχτας τα σκοτάδια

Και μου γεμίζουνε με φως

Την ζήση μου την άδεια.


Για τον Γιώργο Κίκη


Σπαθί ‘ναι το δοξάρι σου

Άπου τρυπά τον πόνο

Και το τραγούδι βάρσαμο

Παρηγοράς τον κόσμο


Ερωτικές

Στη θάλασσα τη γαλανή

Αφήνω την φωνή μου

Κι αν δε σε κλέψω μια βραδιά

Να χάσω την ψυχή μου


Μικρή μου όταν σε θωρώ

Της θάλασσας πως μοιάζεις

Πότε γαλήνια μου γελάς

Και πότε φουρτουνιάζεις

Στο πέλαγο είμαι μοναχός

Στο πέλαγο αρμενίζω

Κι αν για τα σένανε πονώ

Φως μου δεν σε ορίζω

Γιατί είναι η μοίρα της γενιάς

Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα, πολύτροοπον ός μάλα πολλά
Πλάχθη, επεί Τροίης ιερόν πτολίεθρον έπερσε
Πολλών δε ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω,
Πολλά δ’ ό γ’ ε΄ν πόντω πάθεν άλγεα όν κατά θυμόν
Αρνύμενος ή ντε ψυχήν και νόστον εταίρων….


Έτσι ο θείος Όμηρος τον τραγουδάει με λύρα
τον δόλιο αυτόν τον μακρινό τον πρόγονο
Εκείνον τον πολύπαθο τον θείο Οδυσσέα
πως τάχα στην πατρίδα του έλεγε ότι θέλει
πίσω να πάει το πλοίο του, κι όλο το πλήρωμά του
όμως εκείνος μάτια μου άλλα είχε στο νού του.
Ήθελε το ταξίδι του τέλος για να μη έχει
μόνο μέσα στην θάλασσα τη σκούρα να γυρίζει
που δεν την τρύγησε ποτέ κανένα ανθρώπου χέρι
που κρύβει μες τα σπλάχνα της ζώα πολλά και φύκια
και τους θαλάσσιους Θεούς μαζί με τις Νηρηίδες
και έχει νησιά αμέτρητα και ύφαλους χιλιάδες
και γύριζε από αγκαλιά σε αγκαλιά Θεαίνων
από της Κίρκης τα φιλιά, στης Καλυψώς την κλίνη
και άλλες πολλές εγνώρισε γυναίκες στα λιμάνια
όμως και μύρια βάσανα τον βρήκαν στην πορεία
απ’ τον Κυκλώπων το νησί μέχρι τους Λαιστρυγόνες
την Σκύλα και την Χάρυβδη και τον ασκό του Αιόλου.
Μα εκείνος δεν σταμάτησε μυαλό δεν είχε βάλει
και όταν στο Θιάκι γύρισε και βρήκε την καλή του
πάλι ταξίδια νοσταλγεί καράβια να αρματώσει
και να αρχινήσει από ‘ξαρχής τον πόντο να γυρίζει
γιατί είναι η μοίρα της γενιάς του γένους των Ελλήνων
τον κόσμο να γυρίζουνε ποτέ να μη στεριώνουν


ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ο Γιωργάκης κι ο Κωστάκης ξιφουλκούνε
για το ποιος διαχειρίζεται σωστά
την πολιτική και την οικονομία
μα αλί τους όλα τα έκαναν σκατά

Ο Γιωργάκης κι ο Κωστάκης κι οι κουμπάροι
οι παπάδες, τα λαμόγια, οι υπουργοί,
κατεβάσανε τους νέους στα πεζοδρόμια
που ζητούν ξανά παιδεία και φαΐ

Ο Αλέκος, η Αλέκα κι ο Αλέξης
καβγαδίζανε μια νύχτα στην TV
ποιος εκφράζει της Αριστεράς τον κόσμο
ποιος τα φταίει που τα σπάνε οι νεαροί.

Ο Αλέκος, η Αλέκα κι ο Αλέξης
φωνασκούνε ακατάπαυστα ματαίως
γιατί βγήκε τελικά ο ποιο ωραίος
ο Γιωργάκης που κρατούσε ένα κερί.

Το Γιωργάκη, τον Κωστάκη
τον Αλέκο, την Αλέκα ή τον Αλέξη
ποιον απ’ όλους ο πολίτης να διαλέξει
που τα έχουν κάνει ρόϊδο
θα μας πιάσουνε κορόϊδο;

Μα ξυπνήσανε μια νύχτα οι νεολαίοι
μαθητές και φοιτητές όλοι ωραίοι
και φωνάζουνε στους εξουσιαστές τους
και τους δείχνουν την οργή και τις γροθιές τους.

Ο Γιωργάκης κι ο Κωστάκης,
ο Αλέκος, η Αλέκα κι ο Αλέξης,
μα και ο Καρατζαφέρης που το παίζει ρυθμιστής
ο παλιό λαϊκιστής
μένουν μόνοι τους και κλαίνε
κι όλο τα παιδιά τους φταίνε

ΠΑΡΕΠΙΔΗΜΩΝ ΝΑΥΤΗΣ

Απ' την μεριά της θάλασσας ήρθε.
Καλοκαιριάτικη νύχτα
δεμένος με μεταξένια κλωστή
και τα μαλλιά μιας γοργόνας
που βαρέθηκε την ερημία της θάλασσας
και την άδεια λευκότητα
των νησιών το χειμώνα
Τα μαλλιά του μοιάζανε φύκια
Το βλέμμα του έκρυβε κάτι απ' τον υγρό θυμό της
Η ανάσα του μύριζε θάλασσα και βοριά
Η νοσταλγία τον έκανε στρυφνό ακοινώνητο
Αγόρασε σπίτι ψηλά σ' ένα λόφο
Τις νύχτες της ξαστεριάς βγαίνει στο μπαλκόνι
μ' ένα αστρολάβο στα χέρια
και κατεβάζει τ' αστέρια
Με διπαράλληλο και κουμπάσο
χαράζει πορείες
Μετράει τις ταχύτητες των ανέμων
και τις διευθύνσεις τους
Ταξιδεύει με τον νου του πλησίστιο.
Αγναντεύει στου κάμπου την σκοτεινιά
(ίδια πελάγου)
τα χωριά που μοιάζουν νησιά
Ο περιφερειακός δρόμος
όπως οι μόλοι λιμανιών που επισκέφθηκε
Από τη Δύση τα βουνά
κατεβάζουν σπιλιάδες
Έχουν μαζί τους τη φωνή
και την μυρωδιά της θάλασσας
Όρντινα δίνει σ' ένα πλήρωμα αόρατο:
«Μόλα τον πλωριό».
«Πρώσο ηρέμα».
«Όλο δεξιά»
και σαλπάρει.
Ταξίδια τον πάει ο νους του
Επιστρέφει.

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ: "∆ΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" -ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ : 1 - 0


Επιστολή-κόλαφος σε Λυριτζή, Οικονόµου, Παπαδηµητρίου
Μια επιστολή- ράπισµα σε γνωστούς δηµοσιογράφους απευθύνει η κάτοικος Ωρωπού κ. Ιωάννα Γερµανού, αποκαλυπτική για τα γεγονότα περί των διοδίων



ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ κκ. ΛΥΡΙΤΖΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΑ∆ΗΜΗΤΡΙΟΥ Πανικός στις εταιρίες
Τρόµος στην κυβέρνηση ...Πολλή δουλειά για τα ΜΜΕ (Ή πως λύνονται οι εξισώσεις:
1. Παράνοµες συµβάσεις + άδικη έµµεση φορολογία υπέρ εταιριών
=πληρώστε διόδια
2. Καταρρέουν οι συµβάσεις + πρέπει να πληρώσει το κράτος τους ιδιώτες =φταίει το κίνηµα ∆ΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ)
Αγαπητοί µου Βασίλη και ∆ηµήτρη, γλυκύτατε µου Μπάµπη,
Παρακολουθώ τις τελευταίες µέρες την αγωνία σας να αποδείξετε πως το κίνηµα ∆ΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, θα είναι υπεύθυνο για τη µη ολοκλήρωση των έργων στις εθνικές οδούς λόγω µεγάλων απωλειών εσόδων. Ειλικρινά συµµερίζοµαι την αγωνία σας να αποδείξετε τα αναπόδεικτα. Θα µου επιτρέψετε να σας βοηθήσω. Θέλω να σας θυµίσω ότι το µεγαλύτερο µέρος των δρόµων ήταν ήδη κατασκευασµένο. Το κόστος κατασκευής της Ιόνιας Οδού, που ανέλαβε η Νέα Οδός Α.Ε. να διεκπεραιώσει, ήταν 800.000.000 ευρώ και η συντήρηση της υπάρχουσας ΠΑΘΕ (τµήµα της Νέα Οδός Α.Ε.) 200.000.000 ευρώ (συντήρηση-ανακατασκευές). Τα έργα της Ιόνιας Οδού έχουν ολοκληρωθεί κατά το 25%, άρα το κόστος που δαπανήθηκε είναι 200.000.000 ευρώ. Υπολογίζεται ότι έχουν δαπανηθεί τα 150 από τα 200.000.000 ευρώ για τη συντήρηση και τις ανακατασκευές. Έχουν δοθεί στην εταιρεία, από το ∆ηµόσιο 150.000.000 ευρώ. Η είσπραξη των διοδίων υπολογίζεται 200.000.000 ευρώ.
Άρα µην κουράζεστε. ∆εν υπάρχει θέµα χρηµατοδότησης.

Υπάρχει το γνωστό: της ρεµούλας! Θυµίζω επίσης ότι στις συµβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόµων υπάρχουν ρήτρες και για τα δύο συµβαλλόµενα µέρη. Γιατί αγωνιάτε συνεχώς να προβάλλετε µονάχα τις υποχρεώσεις του κράτους προς τις εταιρίες και όχι εκείνες των εταιριών προς το κράτος; Το κράτος έχει χρηµατοδοτήσει µε 150.000.000 ευρώ, τα οποία συµβατικά θα πρέπει να επιστραφούν, λόγω µη ολοκλήρωσης των έργων. Επιπλέον θα πρέπει να καταβληθούν στο ∆ηµόσιο ρήτρες για την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των έργων ίσες προς 40.000.000 ευρώ.
Εσύ γλυκέ µου Μπάµπη, που αγωνιάς ιδιαίτερα για την λύση των οικονοµικών µας προβληµάτων, πως σου διέφυγε το συγκεκριµένο έσοδο, που το κράτος αρνείται να εισπράξει;

Ακόµα κι αν είχε τηρηθεί η σύµβαση, την οποία έχουµε προσβάλει νοµικά µε σκοπό να την καταργήσουµε, το τέλος διοδίων θα έπρεπε να είναι στα µετωπικά διόδια των Αφιδνών 1.60 και όχι 2.05 ευρώ! Όπως καλά ξέρεις υπήρξε µεγάλη αγωνία αν θα εισπραχθούν τα προβλεπόµενα έσοδα του έτους. Χρειάστηκε να θεωρηθούν όλοι οι Έλληνες πολίτες φοροφυγάδες και να εξαναγκαστούν µε περαίωση ενώ θα µπορούσαν να εισπραχθούν πολύ απλά 190.000.000 ευρώ από τις ρήτρες τις σύµβασης για ασυνέπεια στις υποχρεώσεις της. Ο κύριος Λαµπρόπουλος, πρώην υπάλληλος της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ (πρώην Γεν. ∆ιευθυντής της Νέα Οδός Α.Ε.) και νυν Γεν. Γραµµατέας του Υπουργείου Υποδοµών και η κυρία Καλτσά, πρώην µέλος του ∆.Σ. της εταιρίας ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και νυν Γεν. Γραµµατέας του Υπουργείου Υποδοµών (οι λύκοι που φυλάνε τα πρόβατα), θα µπορέσουν να σας το επιβεβαιώσουν αν ασκήσετε σοβαρά τα καθήκοντα δηµοσιογραφίας σας. Γλυκύτατε µου Μπάµπη, δεν φταίει το κίνηµα ∆ΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που δεν γίνονται τα έργα. Κοίτα λίγο πιο προσεκτικά. Το κράτος δεν έχει λεφτά να απαλλοτριώσει τα κοµµάτια, που έχει αναλάβει για να προχωρήσουν και θέλουν, για να καλύψουν τις ποµπές τους, να τα ρίξουν πάλι, που αλλού; Στους πολίτες! Αυτούς τους ίδιους ακριβώς, που τα φάγανε µαζί.

∆εν φταίει το κίνηµα ∆ΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που το κράτος υπέγραψε
ότι η ∆ΕΗ θα υπογείωνε τις γραµµές της για να γίνει η Ιόνια Οδός, ξεχνώντας ότι τη ∆ηµόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισµού την είχε το ίδιο κάνει Α.Ε. και ως εκ τούτου, πολύ σωστά, δεν µπορούσε να αναλάβει τέτοιο κόστος προς χάριν των ιδιωτικών συµφερόντων της Νέα Οδός Α.Ε.
Αγαπητοί µου Βασίλη και ∆ηµήτρη, γλυκύτατέ µου Μπάµπη, µη µας φοβίζετε ότι ο ελληνικός λαός θα µείνει χωρίς δρόµους, λόγω του κινήµατος των πολιτών που δεν πληρώνουν διόδια.




∆εν χρέωναν οι πολίτες τις 4πλάσιες τιµές από όλη την Ευρώπη στην κατασκευή των δρόµων επί µία και πλέον εικοσαετία.
Η χρήση των δρόµων, σας θυµίζω, πληρώνεται µε τα τέλη κυκλοφορίας και τα τέλη καυσίµων! Ο συµπαθέστατος κύριος
Νασούλης, της Αυτοκινητόδροµος Αιγαίου Α.Ε., δήλωσε σε ραδιόφωνο ότι η κύρια χρηµατοδότηση των έργων είναι η είσπραξη των διοδίων!!!!!
Άθελά του δηλαδή, παραδέχτηκε ότι η εταιρία του, µε µηδενικό κίνδυνο επένδυσης, ζητάει από τον χρήστη του δρόµου να χρηµατοδοτήσει το έργο του και αυτός µετά να συνεχίσει να εισπράττει καθαρό έσοδο για τα επόµενα 30 περίπου χρόνια, χωρίς κανένα ρίσκο.
Ο χρήστης δηλαδή είναι συνέταιρος χωρίς όµως να έχει καµία αξίωση στα κέρδη, ούτε µετέπειτα όφελος µε µείωση του τέλους των διοδίων. Αντίθετα ο κύριος αυτός είπε (µας κάνει χάρη δηλαδή), πως µετά την αποπεράτωση των έργων, θα υπάρχει µόνο τιµαριθµική αύξηση των τελών! Όπως ακριβώς και οι µισθοί των εργαζοµένων ακολουθούν την τιµαριθµική αύξηση. Ασφαλώς κάνω χιούµορ... Ο κύριος Μαγκριώτης, ισχυρίζεται ότι οι εταιρείες απαιτούν το αντίτιµο των διελεύσεων των πολιτών, που δεν πληρώνουν! ∆εν ήξερα ότι οποιοσδήποτε ιδιώτης µπορεί να απαιτήσει από το ∆ηµόσιο οφειλές πελατών του! Μήπως ξέρετε που ακριβώς θα πρέπει να στείλω το λογαριασµό για τις καινούριες µου γόβες; Αγαπητοί µου Βασίλη και ∆ηµήτρη, γλυκύτατέ µου Μπάµπη, λέτε πως η Αρχή Προστασίας ∆εδοµένων Προσωπικού Χαρακτήρα έδωσε την άδεια να µας φωτογραφίζουν, ούτως ώστε να µας στέλνουν διαταγές πληρωµής, για να µπορέσουν οι εταιρείες να καλύψουν τα τεράστια διαφυγόντα κέρδη.

Κοιτάξτε καλύτερα τα χαρτιά σας: ∆εν είναι “Άδεια”! Είναι “Γνωµάτευση” (απάντηση) σε ερώτηση του Υπουργείου.
Μην ξεχνάτε ότι ποτέ δεν αρνηθήκαµε να δώσουµε τα νούµερα των αυτοκινήτων µας και ειλικρινά σας λέµε, ότι µας αρέσουν οι φωτογραφίες. Έχουµε όλοι φωτογένεια. Έχετε έστω και µία στιγµή σκεφτεί πως αν µας στείλουν να πληρώσουµε 2.05 ευρώ για 5χλµ. που συνήθως διανύουµε, πόσο διαβρωµένο δικαστή θα πρέπει να βρουν για να τους δικαιώσει; Τι θα κάνουν οι καλοί σας φίλοι οι εργολάβοι τότε; Θα καταρρεύσουν συλλογικά! Αγαπητοί µου Βασίλη και ∆ηµήτρη, γλυκύτατέ µου Μπάµπη, ειλικρινά πιστεύετε να το τολµήσουν; Ή θα κάνουν τους βλάκες και θα συνεχίσουν να τα παίρνουν από φοβισµένους περαστικούς και βέβαια, αν εσείς µε αυτά που λέτε φοβίσετε κάποιους ακόµα, καλύτερο γι αυτούς. Θα εισπράττουν περισσότερα.
Αγαπητοί µου Βασίλη και ∆ηµήτρη, καλέ µου Μπάµπη, πιστεύω ότι η βασιλεία της βλακείας τελειώνει και έρχεται η βασιλεία της αγανάκτησης γι αυτό θα πρέπει να προσαρµόσετε τη δουλειά σας απευθυνόµενοι όχι σε βλάκες αλλά σε αγανακτισµένους πολίτες.
Κάθε σπρώξιµο της µπάρας είναι ένα σπρώξιµο της γενικής αδικίας και καθολικής αηδίας που βιώνουµε καθηµερινά. Σ΄ αυτή τη χώρα µάθαµε εδώ και αιώνες να λέµε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σε χειρότερες συνθήκες. Αγαπητοί µου Βασίλη και ∆ηµήτρη, γλυκύτατέ µου Μπάµπη, όλοι ξέρουµε ότι πάνω στον πανικό τους οι εταιρείες και οι υπηρέτες τους των υπουργείων, δεν µπορούν να αντιµετωπίσουν το κίνηµα ∆ΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και προσπαθούν απεγνωσµένα, εδώ και καιρό, να βρουν έννοµη λύση εκ των υστέρων για να καλύψουν τα κενά τους.

Επειδή ζούµε σ΄ αυτή τη χώρα, που µοναδικό στόχο έχει την εξάντληση των πολιτών της, που κατασκευάζει νόµους, τους ψηφίζει µε τη µορφή του κατεπείγοντος (συνήθως τις νύχτες ή τα καλοκαίρια), δεν θα µας κάνει καµία εντύπωση αν γίνει κάτι τέτοιο και στην περίπτωση µας. Ξέρουµε ότι οι συµβάσεις τους για την παραχώρηση των εθνικών µας δρόµων έχουν ήδη καταρρεύσει και προσπαθούν, µε όχηµα εσάς, να βρουν άλλοθι πως το κίνηµα ∆ΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι εκείνο, που φταίει για την κατάρρευση των συµβάσεων τους. Μεγάλη τιµή µας! Αν πάλι προσπαθείτε να µας τροµοκρατήσετε, δυστυχώς έχετε αποτύχει. Οι φωτογραφίες τους δεν µας τροµάζουν και όποιους νόµους και να κατασκευάσουν στα µέτρα τους, θα είµαστε απέναντί τους. Αγαπητοί µου Βασίλη και ∆ηµήτρη, γλυκύτατέ µου Μπάµπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας, που τόσο προσπαθούν να µας πείσουν ότι είµαστε νέοι κοµµατικοποιηµένοι και µάλιστα τσακωνόµαστε µεταξύ µας, ότι κάνουν λάθος: ∆εν είµαστε όλοι νέοι. ∆εν είµαστε κοµµατικοποιηµένοι.
∆εν είµαστε από αυτούς που πήραν τις µίζες και κυκλοφορούν ανάµεσά µας. ∆εν είµαστε από αυτούς που κατέστρεψαν την χώρα και ακόµα διδάσκουν οικονοµία στα πανεπιστήµια µε παχυλό µισθό. Είµαστε από αυτούς που τους περικόπηκε ο µισθός µας, το δώρο µας, τα επιδόµατά µας, που χειροτερεύει η ιατροφαρµακευτική µας περίθαλψη, η εκπαίδευση των παιδιών µας... Είµαστε αυτοί που νιώθουµε ότι αυτό το κράτος, που περιθάλπει κλέφτες και ρίχνει χηµικά σε συνταξιούχους, δεν είναι δυνατόν να φροντίσει το δίκιο µας...

Ναι Κράτος...διεκδικούµε το δίκιο µας µόνοι µας. ∆εν σε εµπιστευόµαστε και µας αποδεικνύεις συνεχώς, πως καλά κάνουµε.
Αγαπητοί µου Βασίλη και ∆ηµήτρη, γλυκύτατέ µου Μπάµπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας πως το κίνηµα ∆ΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, γιατί ο κόσµος σπρώχνοντας τη µπάρα στα διόδια, σπρώχνει από πάνω του την αδικία και εκτονώνει µέρος της καθηµερινής του αγανάκτησής του για τις δικές τους και τις δικές σας ποµπές.
Μην προσπαθείτε να αποδείξετε ότι µερικοί νέοι αριστεροί και ακροδεξιοί που τσακώνονται, είναι το κίνηµα των διοδίων. Το κίνηµα των διοδίων είναι απλοί καθηµερινοί άνθρωποι. Το κίνηµα των διοδίων το “δηµιουργήσατε” εσείς! Εσείς µας κάνατε να σπρώξουµε την µπάρα και τώρα σας διαβεβαιώνουµε ότι όσο και να προσπαθείτε να µας ρίξετε τα βάρη των άστοχων συµβάσεων και των επιλογών σας, όσο και να µας τροµοκρατείτε µε πρόστιµα και διαταγές πληρωµών, είναι ήδη πολύ αργά. Και θα το δείτε. Φιλικά,
Ιωάννα Γερµανού
Κάτοικος ∆ήµου Ωρωπού (που παρεµπιπτόντως «φιλοξενεί» 8 σταθµούς διοδίων στο εσωτερικό του)

ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΜΕ ΙΔΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΜΕ ΛΟΥΚΕΤΑ ΚΘΒΕ & Ε.Θ.

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) γιορτάζει την συμπλήρωση 50 χρόνων από την ίδρυσή του, με μια επετειακή παράσταση τα «ΜΙΚΡΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ» . Όμως το Υπουργείο Πολιτισμού και η Κυβέρνηση άλλα του ετοιμάζουν. Την μετατροπή του μαζί με το Εθνικό Θέατρο σε ΔΕΚΟ. Στην προσπάθεια τους μάλιστα να μειώσουν τα έξοδα λειτουργίας τους το ΥΠΠΟ φρόντισε να μειώσει τις εκτός έδρας αμοιβές των ηθοποιών από 110 σε 20 ευρώ ημερησίως, με αποτέλεσμα να μην είναι σίγουρη η συμμετοχή των δυο αυτών θεάτρων στο Φεστιβάλ Επιδαύρου.

Επιπροσθέτως εκτός από τα 2.000.000 ευρώ που χρωστάει από το 2000, φορτώνει και τα χρέη της πάλαι ποτέ Όπερας Θεσσαλονίκης- 1.500.000 ευρώ-στο ήδη ελλειμματικό ταμείο του, με αποτέλεσμα το σύνολο των χρεών του να είναι 3.500.000 ευρώ.
Η κυβέρνηση του κου Γεωργίου Α. Παπανδρέου συμπεριφέρεται ωσάν ο Πολιτισμός και η Τέχνη να είναι εμπορεύσιμο αγαθό και όχι λειτούργημα. Ας ελπίσουμε ότι το ΚΘΒΕ εν όψει των πεντηκοστών γενεθλίων του αντί άλλου δώρου δεν θα εισπράξει ως κερασάκι στην γενέθλια τούρτα το κατέβασμα των ρολών

Μπορεί το κείμενο της "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ" που ακολουθεί να αφορά την κινητοποίηση των εργαζομένων του ΚΘΒΕ τον Μάρτιο, βρίσκουμε όμως πως εξακολουθεί να είναι επίκαιρο

Φτάνει πια ο εξευτελισμός!
Κοινή ανακοίνωση πέντε συνδικαλιστικών φορέων εναντίον της πολιτικής αποδυνάμωσης των κρατικών θεάτρων
Αποφασισμένοι να διεκδικήσουν δυναμικά τα δικαιώματά τους, δηλώνουν με κοινή ανακοίνωσή τους οι φορείς Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος, Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, Σωματείο Ελλήνων Τεχνικών Θεάτρου, Σύλλογος Εργαζομένων ΚΘΒΕ πάσης φύσεως Προσωπικού και Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου, τονίζοντας ότι είναι «στη δυσάρεστη θέση, παραμονές του Φεστιβάλ Επιδαύρου, ν' ανακοινώσουν κινητοποιήσεις, για την υπεράσπιση του θεσμού των Κρατικών Θεάτρων».
Η ανακοίνωση, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η κυβέρνηση μέρα τη μέρα δίνει τη χαριστική βολή στα συγκεκριμένα θέατρα μην καλύπτοντας ούτε τις βασικές οικονομικές ανάγκες για τους μισθούς των εργαζομένων, παραδίδοντάς τα στα χέρια χορηγών και ευεργετών», τονίζουν. «Ολες οι τελευταίες εξελίξεις συνδέονται άμεσα με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των κρατικών θεάτρων, συρρίκνωσης του καλλιτεχνικού τους έργου και του οικονομικού στραγγαλισμού τους.
Η περιστολή της αποζημίωσης εκτός έδρας, σε σημείο που θίγει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η έντονη φημολογία για συγχώνευση των οργανισμών και η ένταξή τους σε καθεστώς ΔΕΚΟ, με τον Ν. 3899/10, ένα αποτέλεσμα φέρνουν. Μετατρέπουν το αγαθό του Πολιτισμού σε εμπορικό προϊόν και αφαιρούν από το λαό τη δυνατότητα πρόσβασης στο θεσμό των κρατικών θεάτρων. Οι περιοδείες είναι η μοναδική δυνατότητα να επικοινωνήσουμε ως κρατικές σκηνές με το κοινό της περιφέρειας και να συμμετάσχουμε στα μεγάλα Φεστιβάλ αναδεικνύοντας τον ελληνικό πολιτισμό. Οι περιοδείες είναι μέσα στους σκοπούς της ίδρυσης και λειτουργίας των οργανισμών μας. Ο Ν. 3899/10 δεν μπορεί να εφαρμοσθεί στο χώρο της Τέχνης. Είναι πέραν των δυνατοτήτων μας να μετακινηθούμε μακριά από τη μόνιμη κατοικία μας με δικά μας έξοδα. Οι εργαζόμενοι στα κρατικά θέατρα υφίστανται συνεχείς περικοπές δικαιωμάτων, απολύσεις, μειώσεις των αποδοχών.
Φτάνει πια ο εξευτελισμός! Σε περίπτωση που δεν εφαρμοστούν οι ρυθμίσεις της ΣΣΕ, θα προχωρήσουμε σε ματαιώσεις καλοκαιρινών παραστάσεων στην Επίδαυρο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, επιφυλασσόμενοι και για τη χειμερινή περίοδο.
Ζητούμε Αμεσα: Να εξαιρεθούν τα κρατικά θέατρα από το Ν. 3899/10 (να μην ενταχθούν στο καθεστώς των ΔΕΚΟ). Εφαρμογή των όρων των ΣΣΕ. Να μην καταργηθούν ή συγχωνευθούν οι οργανισμοί των κρατικών θεάτρων».
Ψήφισμα συμπαράστασης στον αγώνα των συναδέλφων στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (kehaa)
Αθήνα 02/03/07

Απόσπασμα από το αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία. Ημέρα Ποίησης 2015


Απότο αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία στην Έδεσσα. Ημέρα ποίησης 2015


Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Κοπή βασιλόπιτας 2016 Βιβλιόφιλων Έδεσσας

Το ΔΣ του Συλλόγου
Πραγματοποιήθηκε χθες Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016 η κοπή της πίτας των "Βιβλιόφιλων" στο κέντρο "Καταρράκτες". Μετά από το καλωσόρισμα που απηύθυνε στα μέλη και στους φίλους του Συλλόγου ο Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Δημήτρης Ευαγγελίδης και αφού ευχαρίστησε τις αντιπροσωπείες άλλων Συλλόγων της πόλης που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αναφέρθηκε στις προσεχείς εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί μέχρι τον Ιούνιο του 2016. Στην συνέχεια έκοψε την βασιλόπιτα με τα νομίσματα να πέφτουν στο κομμάτι του Συλλόγου ενώ το δεύτερο έπεσε στον τυχερό της βραδιάς κ. Σωτήρη Δραγούμη. Ήταν ένα όμορφο και ευχάριστο βραδινό που έκλεισε με ευχές να είμαστε όλοι καλά και να ξανασυναντηθούμε του χρόνου.
 


 

Αν στο σώμα σου αισθανθείς ανατριχίλα

Κι ένα στιχούργημα για τραγούδι

Με το βοριά θα ρθείς και με τα φύλλα
που ταξιδεύουν στον αέρα όταν φυσά
κι αν στο σώμα σου αισθανθείς ανατριχίλα
θα είναι απ τα δικά μου τα φιλιά

Μ ένα χαμόγελο μαζί κι ένα τραγούδι
που θα φωτίσει τη δική σου μοναξιά
κι αν στο σώμα σου αισθανθείς ανατριχίλα
θα είσαι στη δική μου αγκαλιά

Με το Νοτιά θα βγείς στο ακροθαλάσσι
θα δεις να φτάνουν τα όνειρά σου φωτεινά
κι αν στο σώμα σου αισθανθείς ανατριχίλα
θα είναι απ τα δικά μου τα φιλιά

Θαλασσοπούλια θα σου γνέφουν στο γαλάζιο
με ένα πανάκι θα ορτσάρεις στη χαρά
κι αν στο σώμα σου αισθανθείς ανατριχίλα
θα είσαι στη δική μου αγκαλιά