Σαν βουρκωμένο σύννεφο
Και σαν πικρός αγέρας,
Στο πέρασμα της μέρας
Θα έρθω μια βραδιά,
Για να σου φέρω θύμησες
Και χρόνια περασμένα
Που ζω χωρίς εσένα
Με άδεια αγκαλιά.
Είναι ο χρόνος μια πληγή
Που χαίνει και πονάει
Τις νύχτες και ζητάει
Παρηγοριάς φιλί.
Marinero
