Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Εκεί που έγραφα στο pc μου ήρθε η έμπνευση και σκάρωσα τέσσερις μαντινάδες. Την αφορμή μου έδωσε ο φίλος Νίκος Μακρυνάκης. Η πρώτη γράφτηκε γι αυτόν.

Η νοσταλγία είναι θεριό
και τρώει τα σωθικά σου
μακριά από τον τόπο σου
και κλαίει η καρδιά σου

Με μια ματιά σου χάνομαι
με μια ματιά σου σβήνω,
μ αν δε μου ρίξεις μια ματιά
θεέ μου τι θ΄ απογίνω;

Όντες περνάς απ το στενό
η ομορφιά προβαίνει
μ αν κάνω μέρες να σε δω
ο κόσμος ασχημαίνει

Μικρό μου το κορμάκι σου
ίσια λαμπάδα μοιάζει
κι όταν περνάς και το λυγάς
σε πειρασμό με βάζει

Είναι η πατρίδα της καρδιάς
η πιο μεγάλη χώρα
μαζί σου όταν την κουβαλάς
μη σκιάζεσαι ,προχώρα

γιατί η πατρίδα της καρδιάς
όσο μαζί την έχεις,
δε σταματάς στα δύσκολα
και τ άδικο αντέχεις.

Ίσως μια μέρα η μουσική
να ντύσει τα στιχάκια
κι ένα δοξάρι χαρωπό
να διώξει τα φαρμάκια

μα αν πάλι η ώρια μουσική
δεν τα καταδεχθεί
ας μείνουνε μες την καρδιά
σαν το γυμνό σπαθί

για να χτυπούν στο χτύπο της,
να λάμπουν σαν αστέρια,
κι όπου το άδικο απαντούν
να κόβουν σα μαχαίρια

Marinero