Την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου στην Έδεσσα, ο σύλλογος «Βιβλιόφιλων» Έδεσσας παρουσίασε το βιβλίο «Ιχνηλατώντας» της εικαστικού –ποιήτριας Κωνσταντίνας Βαλερά στο καφέ Brazil. Χαιρετισμό στους παρευρισκόμενους φιλότεχνους απηύθυνε η γραμματέας του συλλόγου των «Βιβλιόφιλων» Έδεσσας κα. Στέλλα Κράλη, κεντρικός ομιλητής στην παρουσίαση της δουλειάς της Κωνσταντίνας Βαλερά ήταν ο πρώην δημοσιογράφος και πολιτιστικός ρεπόρτερ Δημήτριος Σ. Προβάδος, ενώ για τη δουλειά της μίλησε και η ίδια η καλλιτέχνις. Το κείμενο που ακολουθεί είναι από την εκδήλωση:
Ιχνηλατώντας
Φίλες και φίλοι καλησπέρα, μαζευτήκαμε απόψε
εδώ στο φιλόξενο σαλόνι του BRAZIL για να δούμε, να ακούσουμε, να απολαύσουμε
την τέχνη της εικαστικού-ποιήτριας Κωνσταντίνας Βαλερά. Μια όχι και τόσο συνηθισμένη είναι αλήθεια
μορφή τέχνης, που συνδέει την εικαστική έκφραση με τον ποιητικό λόγο, και γεννά
μια νέα πιο μοντέρνα τεχνική πλουτίζοντας τα εκφραστικά μέσα του καλλιτέχνη
στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει με το υποκείμενο θεατής–ακροατής.
Πίνακες και στίχοι σε μια αγαστή ενότητα και
ταυτόχρονα ανεξαρτησία, αφού ο στίχος δεν σχολιάζει και ο χρωστήρας δεν
αναπαριστά το κείμενο. Κι όλα αυτά σε μια παρουσίαση πρωτοποριακή και σύγχρονη
συμπληρωμένη από «μουσικές εξαίσιες, και φωνές» ,για να θυμηθούμε και τον
αλεξανδρινό ποιητή, φωνές σπουδαίων στον τομέα τους ανθρώπων που απαγγέλουν
τους στίχους της Κωνσταντίνας και μουσικές που ντύνουν μελωδικά την παρουσίαση
των έργων της.
Ιχνηλατώντας ο τίτλος του βιβλίου και της
εικαστικής ενότητας που παρουσιάζουμε σήμερα. Ιχνηλασία αέναη ακολουθώντας τα
χνάρια των λέξεων, του χρωστήρα και της ψυχής της Κωνσταντίνας Βαλερά, σε μια
αναζήτηση της δικής μας ψυχής και της ταύτισής της με την ουσία της ζωής. «Που
να βρω τη ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ» γράφει ο Ελύτης. Αυτό πιστεύω είναι και
το ζητούμενο της Κωνσταντίνας μέσα από αυτή την ενότητα εικόνας και λόγου. Η
αναζήτηση της ψυχής της και παράλληλα η έκθεση συναισθημάτων και η διατύπωση
ερωτημάτων με απώτερο σκοπό την δική της ολοκλήρωση, αλλά και μέσω της
επικοινωνίας η αναζήτηση της δικής μας ψυχής και της δικής μας ολοκλήρωσης ως
κοινωνικών όντων
Σε καιρούς δύσκολους και «άχαρους» η ύπαρξη
καλλιτεχνών όπως η φιλοξενούμενή μας Κωνσταντίνα Βαλερά δίνουν χρώμα και σκοπό
στο γκρίζο και στο μίζερο που κυριαρχεί. Μας επαναφέρουν στην τάξη
επαναφέροντας την ανθρώπινη ουσία μας.
Οι ονειρικές περιγραφές της τεχνοτροπίας του σουρεαλισμού, η στιχουργική φόρμα
των χάι κου ή της καθ’ ημάς στιχουργικής της μαντινάδας, η λιγόλογη λακωνική θα
έλεγα ποιητική της γραφή επιτρέπουν στην καλλιτέχνιδα να υπάρξει ως
εικαστικός-ποιήτρια, δίνοντας σε μας τη δυνατότητα της απόλαυσης των έργων της,
αλλά και τη δυνατότητα μιας ψυχαγωγίας αληθινής.
