Γράφει
απόψε η βροχή
στα τζάμια
τ όνομά σου
κι ύστερα
σβήνεται αργά,
όπως
κυλούν σταγόνες.
Μαύρος
απόψε ο ουρανός
και η ψυχή
μου μαύρη,
καθώς
ήρθε στη μνήμη μου
το υστερνό
σου αντίο.
Βρέχει
κι η πόλη σκοτεινή,
που οι
αστραπές φωτίζουν
μοιάζει
φθαρμένο ενσταντανέ
παλιάς
φωτογραφίας.
Ένα σκυλί
που αλυχτά
και κλαίει
μες τη νύχτα,
η θύμηση
του έρωτα,
όπου μας
είχε κάψει.
Marinero
