Τα μπάρκα
κοίταζες και τα ταξίδια,
αυτά είχες στο
νου σου μόνη έννοια
κι αν
γέρασες θυμάσαι περασμένα,
λιμάνια
και αγάπες μακρινές.
Η Μισιρλού
και η Σεράχ σε καρτερούνε
μες το
μπουγάζι να φανείς Καραβοκύρης,
μες τη
δική τους αγκαλιά να γύρεις,
απόψε η
φαντασία σε μπαρκάρει.
Ναυτόπουλα
σε χαιρετούν και Καπετάνιοι,
θαλασσινό
άλλο από σένανε δεν είδαν
σ΄ όλες
τις θάλασσες, σε ολόκληρο το σύμπαν,
τον άνεμο
να τιθασεύει και το κύμα.
Η Μισιρλού
και η Σεράχ σε καρτερούνε
μες το
μπουγάζι να φανείς Καραβοκύρης,
μες τη
δική τους αγκαλιά να γύρεις,
απόψε η
φαντασία σε μπαρκάρει.
Αχ Οδυσσέα
δοξασμένε πρόγονε και κύρη,
μες την
καρδιά μας έχεις μείνει τιμονιέρης
τα μπάρκα
και τη φαντασία μας τιμονεύεις
χωρίς
σταματημό σε τρικυμία, ή γαλήνη.
Η Μισιρλού
και η Σεράχ σε καρτερούνε
μες το
μπουγάζι να φανείς Καραβοκύρης,
μες τη
δική τους αγκαλιά να γύρεις,
απόψε η
φαντασία σε μπαρκάρει
Marinero
