ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ

Στα μονοπάτια του γιαλού διαβαίνω

και γράφω τ όνομά σου με χαλίκια.

Αφήνω χνάρια και σημάδια απά στην άμμο,

για να με βρεις και πάλι αν με ζητήσεις.

Για να με βρεις, να ζωντανέψουν οι στιγμές

κι ο έρωτάς να αναστηθεί, να ζωντανέψει.

Στα μονοπάτια της νυχτιάς γυρίζω

και γράφω τ όνομά σου με αστέρια.

Φωτίζω, (φάρος που γυρίζει εκεί στον πόντο)

της θάλασσας τη μαύρη ράχη μη λαθέψεις.

Για να με βρεις, να ζωντανέψουν οι στιγμές

κι ο έρωτάς να αναστηθεί, να ζωντανέψει.

Όπως μετέωρο φωτεινό κι όπως φεγγάρι,

φωτίζει η θύμησή σου και πηγαίνω,

ξανά στην άκρη της μικρής στεριάς μας

κι ανάβω φρυκτωρίες τα φιλιά μας

Για να με βρεις, να ζωντανέψουν οι στιγμές

κι ο έρωτάς να αναστηθεί, να ζωντανέψει.

Marinero

ΘΑ ΜΑΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ;

Θα μας θυμούνται άραγε μετά από χρόνια,

ή η σιωπή θα σκεπάσει το όνομά μας;

θα ακούγεται ο απόηχος του γέλιου μας,

του αναστεναγμού μας το σημάδι στην καρδιά,

ή ξεχασμένοι θα απομείνουμε όπως ζήσαμε,

μικροί κι ασήμαντοι κουβαλητές ονείρων;

Marinero.