Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

ΤΙ ΤΑΧΑ

Είναι τα αστέρια σκοτεινά,
και το φεγγάρι μαύρο
έχεις το δάκρυ στη ματιά,
και το τραγούδι άδειο

πρόσμενες μέρες και χρονιές
να ‘ρθουν αλλιώς τα πράγματα
μα έρχονται μπόρες και βροχές
κι οι νύχτες φέρνουν κλάματα

Σου ‘μεινε δώρο και προικιό
μία θλιβερή ανάμνηση
σ’ αυτόν το δύσκολο καιρό
μία πληγή και μια άρνηση

Κάτι σπιτάκια χαμηλά
σ’ αυτόν τον τόπο το ξερό
θέλεις να φύγεις μακριά
μα το σοκάκι σου κλειστό

Τι ζήτησες απ τη ζωή,
τι τάχα να ποθούσες;
κι έμεινες μόνη και πονάς,
όπως σκυλί και αλυκτάς;

Ταξίδι δίχως προορισμό,
δίχως κορμί ή πυξίδα,
κι ένα φεγγάρι σκοτεινό
και γυρισμός στα ίδια.

Κρατάς ανάσες και φωνές,
ματιές, φιλιά και χάδια.
Είναι οι μέρες σου αδειανές
και τα όνειρα ρημάδια.

Προσμένεις τάχα ξαστεριές,
κι έχεις τα χέρια αντήλιο;
ή περιμένεις σκοτεινιές
και μέρες δίχως ήλιο;