Παρασκευή 28 Αυγούστου 2020

ΩΔΗ ΣΤΙΣ ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ

 

Χαρίζουνε τον ίσκιο τους

της παραλίας οι τούτου*

και στον βοριά λυγίζουνε,

άγριος σαν φυσάει,

και ρυτιδώνει το νερό

στης θάλασσας τον κόλπο.

θαρρείς τελειώσαν το χορό

και στο κοινό χαρίζουν

την πιο βαθιά υπόκλιση,

να το ευχαριστήσουν.

Πολύχρωμες, ή και λευκές,

στολίζουνε την άμμο

με την στητή του τη θωριά.

Περήφανες βιγλίζουν

το πέλαγος και χαιρετούν

τα πλοία που περνούνε

και γι’ άλλες θάλασσες τραβούν,

για μακρινές και πόρτα.

Όταν περάσει ο καιρός

και φτάσει ο χειμώνας,

τελειώσει ο θερινός χορός

και κλείσουν κι απομείνουν,

μόνες και απροστάτευτες

στα κρύα και στις μπόρες,

θα νοσταλγούν στη χειμωνιά

τις μέρες που περάσαν,

ως να ανοίξουνε ξανά

το άλλο καλοκαίρι.

 

*Η φούστα της μπαλαρίνας.

 

Marinero

 

 

 

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

 

Κρατήσαμε την ανάσα μας

και βουτήξαμε στον έρωτα.

Αφήσαμε τις ακτίνες του

να κάψουν τα κορμιά μας,

αφήνοντας το χρώμα του πόθου,

στίγμα ανεξίτηλο

σε εκδοχή ηλιοκαμένου.

Ο ίσκιος της λογικής,

ανεπαρκής να προστατέψει

τον πληγωμένο καθωσπρεπισμό μας.

 

Marinero

 

ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ


 

Είναι η αγάπη

μια βαθιά αναπνοή

πριν μες της θάλασσας

τα βάθη βουτήξεις.

 

Είναι η αγάπη,

σαν το κύμα που περνά

και δεν αφήνει

το κενό να σε τυλίξει.

 

Αχ η αγάπη

που κρατά τη ζωή,

σαν φυλαχτό, το χάρο αποτρέπει.

 

Αχ η αγάπη

όταν δίνει φιλί,

όλα τα άσχημα, τα μαύρα, ανατρέπει.

 

Marinero