Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ


Χθες βράδυ αναμετρήθηκα με μένα,
και σκέφτηκα αυτά που χουν περάσει,
αγάπες και καημοί του παρελθόντος,
που πέρασαν και με χουνε διδάξει.
Όμως αυτά που γίναν δεν αλλάζουν,
τα περασμένα, μένουν περασμένα,
έχουν περάσει μέρες, μήνες, χρόνια
κι εγώ συνήθισα χωρίς εσένα.
Δεν με αγγίζουν πια τα δάκρυά σου
κι η μεταμέλειά σου δεν μ αγγίζει,
ούτε και το στερνό σου γράμμα φτάνει,
για να σου δείξω λίγη καλοσύνη.
Έχω περάσει σ άλλη φάση, άλλη αγάπη,
τώρα περνώ τις μέρες μου ωραία,
δεν θέλω τίποτα ν ακούσω από σένα,
και σβήνω μονοκοντυλιά τα περασμένα.

Marinero

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ


Περνάς τις ώρες μοναχή σου και ζητάς,
τα χρόνια τα παλιά σου να γυρίσουν
ζητάς εκείνες τις λαχτάρες της καρδιάς
και τα όνειρά σου πριν τα λησμονήσουν
και τα ξεχάσουν οι αγάπες οι παλιές.

Κοιτάς φωτογραφίες που ο καιρός
έχει από χρόνια τώρα ξεθωριάσει
και πρόσωπα που αφήσαν χαρακιά
και στην καρδιά σου άσβηστο σημάδι.

Περνάς τις ώρες μοναχή σου και ζητάς,
φιλιά και όρκους και λόγια ξεχασμένα.
Κρατάς σφιχτά τις αναμνήσεις της χαράς,
που σε κρατούν δεμένη με τα περασμένα
και όλο ματώνεις της πληγής τη χαρακιά.

Marinero

* Μπορεί να αλλάξει και σε πρώτο πρόσωπο

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

ΘΑ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ


Της αμαρτίας το στρατί
το πήρες ένα βράδυ
και τράβηξες για του χαμού
το εύκολο μονοπάτι.
Έφυγες απ΄ το σπίτι μας
και πας για το χαμό σου,
ξένα κρεβάτια σε κρατούν
και το κορμί σου έχουν,
ξένοι που γεύονται φιλιά
απ΄ το γλυκό σου στόμα.
Άφησες την αγάπη μου
στην άκρη, στα σκουπίδια
και τράβηξες να βρεις χαρά
σε ξένες αγκαλιές.
Μα θα ρθει κάποτε η στιγμή
πικρά να μετανιώσεις
και να ζητάς συγχώρεση
και πίσω να γυρίσεις.
Όμως θα είναι πια αργά,
άλλη θα βρω αγάπη
και θα απομείνεις μοναχή
να κλαις μετανιωμένη.

Marinero

ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ


Της θάλασσας με πνίγει ο καημός
τις νύχτες όταν μένω μοναχός μου,
όταν τα βράδια αγριεύει ο καιρός
και βλέπω τη μορφή σου στο ποτό μου.
Λέω δεν μπορεί, θα έρθει μια στιγμή,
που θα βρεθούμε αγκαλιά στο περιγιάλι.
Λέω δεν μπορεί, θα έρθει μια στιγμή,
να σμίξουμε κι οι δυο μας πάλι.

Της νύχτες περιμένω να φανείς,
να ρθεις σαν αστραπή να με φωτίσεις
κι ύστερα φύγε πάλι κι ας χαθείς,
αφού αρνήσαι την ζωή μου να γεμίσεις

Marinero