Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

 

Ένα φεγγάρι που έπαιζε κρυφτό

πίσω απ τα σύννεφα, πίσω απ την ακακία.

Ένα παιδάκι το περίμενε μικρό,

να ξεπροβάλει ολόγιομο, μα αυτό,

όλο κρυβότανε και δεν φανερωνότανε.

Περίμενε, περίμενε, ώσπου στο τέλος  νύσταξε.

 

Marinero

 

ΕΛΑΦΡΟΙΣΚΙΩΤΗ

Τις νύχτες όλοι στο νησί εκλειούσανε τις πόρτες
Μη μπουν τα σκανταλιάρικα τα ξωτικά στο σπίτι
και πάρουν και ταράξουνε τον ύπνο και τα όνειρα,
Την ηρεμία των παιδιών, τον ύπνο των γερόντων.
Μα εκείνη δεν εσκιάζονταν, μήτε την πόρτα κλειούσε,
Γιατί είχε αγαπητικό των ξωτικών τον πρώτο.
Έτσι μολόγαγαν οι γριές κοιτώντας φοβισμένες
Λοξά κατά την πόρτα της και κάναν το σταυρό τους.
Φοβόντουσαν οι έρημες για το κακό της μάτι
Και έλεγαν για εκείνηνε άσχημες ιστορίες.
Τάχα κοιμάται με στοιχειά, με ξωτικά και μάγους,
Λογιών, λογιών φαντάσματα και με καλικαντζάρους.
Μα αυτά ήταν όλα ψέματα που μόνο γριές τα λένε
Και που φοβίζουν τα παιδιά και τους χαζούς ανθρώπους
Γιατί δεν ήτανε μάγισσα, μα αγγελοκρουσμένη,
Μονάχα αλαφροΐσκιωτη που μίλαγε στους ίσκιους.

Marinero