Μ’ ένα καράβι και τη λύρα του Ορφέα,
μ’ ένα φεγγάρι, με πανί και με κουπί
τραβήξαμε ως την
άκρη του πελάγου
μέχρι της Κίρκης το κρυμμένο το νησί.
Αναζητήσαμε τα χρόνια τα χαμένα
σε παραλλήλους και μεσημβρινούς
και αναμνήσεις από έρωτες μεγάλους
απ’ τη Μεσόγειο ως τους τροπικούς.
Της νιότης μας ελπίδες και αγάπες
και των ονείρων φεγγοβόλημα αχνό
με των ερώτων μας τις αυταπάτες
σε έναν κόσμο που νομίζαμε μικρό.
Χαμένοι μείναμε στη μέση μίας δίνης
μ’ οδυνηρή την εμπειρία των ετών,
μα είχαμε την αγάπη μας για φάρο,
την Κασσιόπη οδηγό και φυλαχτό.
Και βρήκαμε το δρόμο μας να βγούμε
σε θάλασσα γαλήνια και ρηχή,
σε κόσμο φωτεινό κι ονειρεμένο
κι αλλάξαμε σκοπούς και μουσική
Δ.Σ.Π.
