Ένα φεγγάρι, μισοφέγγαρο,
ένα φεγγάρι κόκκινο κουρέλι
κυμάτιζε στου φάρου την κεραία
καράβι που γυρίζει στα πελάγη,
μία φωνή που κλαίει την αγάπη,
ο έρωτας κοιμήθηκε στον πόντο.
Χωρίς πανιά το μπάρκο τριγυρίζει
λάθος πορεία, ξέρα
του χαμού,
θάλασσα αφρίζει και φουσκώνει
απόψε κλαίει η
αγάπη μόνη.
Κρατά τιμόνι κόντρα στον καιρό
φουσκώνει το πανί γραίγο-λεβάντες.
Αβάφτιστο σκαρί ζητάει να βρει
ένα όνομα, μια Καίτη, ή μια Μαρία
αέρας στης νυχτιάς την υγρασία.
Πλέει, ή βουλιάζει, πότε χάνεται,
μία ασημώνει τα νερά, μία μαυρίλα
χάνεται στον ορίζοντα και βγαίνει
πέφτει απ τον ουρανό στη ξέρα
μπάρκο φεγγάρι στον αέρα
