Στην ξέρα φως μου μια βραδιά
έγινε τρομερή ζημιά.
Έγινε γλέντι απ’ τα λίγα
με νταούλια και κλαρίνα.
Έπιναν ‘τρωγαν τα ‘σπαγαν
τον σπάρο τον ε πάντρευαν,
με μια σάλπα σκανταλιάρα
μια μικρή απ’ τη φυκιάδα,
που την είδε στο σεργιάνι
κι έπεσε για να πεθάνει.
-Εγώ τη μικρούλα θέλω
θα μου φύγει το τσερβέλο
-Βρε έλα γιε μου στα καλά σου
μη γυρεύεις το μπελά σου.
Του ε φώναζε η μαμά του,
και η συναγρίδα η θεια του.
Δεν τις άκουσε ο σπάρος
κι έγινε γαμπρός με θάρρος.
Τι να κάνουνε κι εκείνες
μη φερθούνε σαν κατίνες,
την δεχτήκανε τη σάλπα
και ας ήταν όλο ξάπλα
Γάμος έγινε και γλέντι
είπανε και το Αλέντι*
γιατί δεν θυμάμαι αν το ‘πα
καλεσμένη ήταν μια γόπα
απ’ της Κάσου τα νερά,
τα γαλάζια τα βαθιά.
Λύρα έφερε μαζί της
και λαούτο απ’ το τσαρδί της
Και μέθυσαν και γλέντησαν
Και γαμπρό το σπάρο έντυσαν.
*παραδοσιακός σκοπός της Κάσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου