Ένα τραγούδι στα χοχλάκια του γιαλού μέσα στη νύχτα. Τιποτ' άλλο.
Ένα όνομα χαραγμένο στην πέτρα ένα τραγούδι του νερού μονάχα
και της φωνής σου η μουσική ανάμεσα στα φύκια της ξέρας.
Ίσως και το σφύριγμα μιας σειρήνας στην ομίχλη του Θερμαϊκού
απομείναν στα αυτιά μου για να θυμίζουν το πέρασμα σου
Ένα τραγούδι που κατεβάζουν τα χαράκια κι οι Μαδάρες
με το δοξάρι μιας λύρας σε πεντοζάλη, ή μαλαβιζιώτικο
κι ένα σκοπό Μαυροθαλασσίτικο, λυπημένο, θρήνο της Κίρκης.
Ίσως αργήσαμε να ορίσουμε τη ζωή μας και τα τραγούδια μας,
αφήσαμε τον καιρό και τη μοίρα να κατευθύνουν τις μέρες μας
Μονάχη ανάμνηση από σένα, ένα τραγούδι θαλασσινό,
ένας θρήνος, ένας λυγμός, μια ανάσα λίγο πριν απ’ το θάνατο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου