Μια γυναίκα
Μόνη στη σοφίτα
με τον καιρό που φεύγει
όλο μαλώνει
Απλώνει τα πλυμένα
στο μπαλκόνι
τους έρωτες
που την πληγώσανε
μπαλώνει
σαν ρούχα που πάλιωσαν
διορθώνει
τους κάνει φορεσιά
να μη κρυώνει
Μία γυναίκα
μόνη πως κρυώνει
της Άνοιξης η μοναξιά
Σκοτώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου