ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ

Μ΄ ένα βουργιάλι με ψωμί 

και με νερό στη στάμνα

Ξεκίνησα να βρω το θάμα

σ’ αυτή τη δύσκολη ζωή

Ήταν ο δρόμος μου μακρύς

κι οι δυσκολίες μπρος μου

Τραβούσα μοναχός μου,

κι εσύ δεν ήρθες να με βρεις

Ήταν τα κύματα βουνά

και ο αγέρας κόντρα

Και ξέσκισε τη σκότα,

στεριά δεν ήταν πουθενά

Πρόσμενα φως στη σκοτεινιά

και στα σκοτάδια φάρο

Για νά ‘ρθω να σε βγάλω

αγάπη απ’ τη λησμονιά

Γιατί να καίγομαι στο πάθος

μέσα στον άδικο καιρό

Σαν κύμα άγριο στο βράχο

μέσα στη δίνη μοναχός

Και να μην έχω δύο χέρια

στήριγμα και απαντοχή

Και να μην έχω δύο μάτια

Φως μες τη νύχτα της ζωής;