Όπου ανταμώσει άνθρωπο,
κι όπου καράβι φτάσει,
όλο για τον χαμένο της
τον αδελφό ρωτάει.
Αν ζει κι αν πίσω θε να ρθει,
στα ξένα αν εχάθει.
Κι άμα της πουν λόγο καλό,
γελάει και χωρατεύει.
Γίνεται η θάλασσα γυαλί,
λουλούδια πλημυρίζει.
Μα άμα της πουν λόγο κακό,
θυμώνει και αγριεύει.
Μαυρίζει τότε η θάλασσα
και μαυροφουρτουνιάζει
και πάει το πλεούμενο
αύτανδρο μες τον πόντο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου