Άνοιξε μια νύχτα η πόρτα της βεράντας
ανέμισαν θροΐζοντας τα ρούχα μιας νεράιδας ,
άκουσα το θρόισμα και τρόμαξα λιγάκι
όμως για καλή μου τύχη ήταν κοριτσάκι.
Μου είπε μη φοβάσαι δεν ήρθα για κακό
έχασα το δρόμο μου και βρήκα ανοιχτό
το μικρό πορτάκι του κήπου, κι έτσι μπήκα.
Ήρθα να σου πάρω τον πόνο και την πίκρα
Χάραξε χαμόγελο στα χείλη της τα κόκκινα
θύμιζαν γεράνια,
τα μάγουλα της ρόδινα.
Ίσως φύγει ο πόνος και η θλίψη που σε τρώει
Κι ως μεγάλη θάλασσα η χαρά να ξεδιπλώσει
Έγραψα τραγούδι το φόβο να μαυλίσω,
κι άμα θες ακόμα μια φορά το ξαναρχίζω
Ίσως το χορέψεις και στον ουρανό να φτάσεις
και για δυσκολίες που περνούν ξανά μη κλάψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου