ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΜΥΡΣΙΝΗ*

Κάποτε στο τεζιάκι της “Μυρσίνης”

τρεις φίλοι κουτσοπίναν και μιλούσαν,

κουβέντες περί μουσικής και ήχων,

μα ήταν λίγο ζαλισμένοι απ΄τη ρακή

και μίλαγαν στη γλώσσα των ονείρων.

Ήταν ο Γιώργος, ο Vinicio κι ο Ηλίας

φίλοι ήταν καρδιακοί και μακαντάσια,

κουκιά και αγκινάρες μεζεδάκι

στραφτάλιζε η ρακή στο ποτηράκι.

Κι όπως ταξίδευε ο νους τους σε πελάγη,

ήρθε στο νου τους μια ωραία μελωδία

και έπιασε ο Ηλίας λύρα και δοξάρι

κι άλλοι δυο μουρμούριζαν χορωδία.

Ύστερα πέρασε η ώρα και η νύχτα,

λάλησαν τα κοκόρια και ξημέρωνε,

πήρανε της επιστροφής το δρόμο οι φίλοι,

γαλάτιζε η ανατολή κι ο κόσμος μέρωνε.

Marinero

*Ένα από τα ωραιότερα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης που δυστυχώς δεν υπάρχει πια. 
Το στιχούργημα γράφτηκε με αφορμή το video με τίτλο: "Φιλοσοφικομουσική συζήτηση"