Μες
την ασπρόμαυρη εικόνα της οθόνης,
τα
νιάτα, του κορμιού σου οι γραμμές,
τα
όνειρα που έκανα θυμίζουν
ταινίες,
που γυρίστηκαν στο χθες.
Με
τα λυτά σου τα μαλλιά στ΄ αγέρι
και
το χαμόγελό σου φωτεινό,
το
κλάμα, ο πόνος σου κι οι ρόλοι
και
το αστέρι σου στον ουρανό.
Ακόμα
σε κοιτώ τις άδειες νύχτες
όταν
στο σπίτι βασιλεύει η σιωπή,
η
εικόνα σου γεμίζει τις στιγμές μου,
κάνει
τη μοναξιά μου υποφερτή.
Marinero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου