Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ


Σεμίραμις, Σεμίραμις
από την Ασσυρία,
που είναι τα παλάτια σου
κι όλα τα μεγαλεία;
σκόνη τα έκανε ο καιρός
κι ο πανδαμάτωρ χρόνος,
κι απόμειναν ερείπια
και πέτρες συν τω χρόνω.

Σεμίραμις, Σεμίραμις
τα κόκκινά σου χείλια,
γίνανε σκόνη και σποδός
τα μάτια και τα φρύδια,
που ο έρωτας τα ζήλευε
κι ήθελε να τα πάρει,
απόμειναν ανάμνηση,
πληγή απ΄ το φεγγάρι.

Έτσι χλωμό όπως φαίνεται
μέσα από τα νέφη,
να φέγγει μες τη σιγαλιά
το νου μου και τη σκέψη
και να θυμάμαι τη μορφή
την θεία που αγαπούσα
και στην Θεά θυσίαζα
κι όλο σου τραγουδούσα.

Σεμίραμις, Σεμίραμις,
Αστάρτη και Θεά μου,
κάνε να φέγγει τη νυχτιά,
να ΄ναι παρηγοριά μου.

Marinero

Ασμάτιο περιπαθές και αρχαιολατρικό, άμα και διεθνιστικό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: