Μ ένα
τραγούδι ζωγραφίζω τη ζωή μου,
μ ένα
τραγούδι και με νότες λα μινόρε,
άραγε θα
γυρίσουν σε ματζόρε;
άραγε θα
ησυχάσουν την ψυχή μου;
ένα
τραγούδι που το γράψανε οι ανάγκες,
ένα
τραγούδι που το λεν σιγά, σιγά,
ένα
τραγούδι λυπημένο στα σοκάκια,,
το
τραγουδάει βραχνή φωνή στα σκοτεινά.
Μ ένα
τραγούδι κι ένα τρίχορδο που κλαίει,
μ ένα
τραγούδι, του Βαγγέλη* την πενιά,
άραγε θα
ηρεμήσει την καρδιά μου;
άραγε θα
φωτίσουν τα στενά;
ένα
τραγούδι που το γράψανε οι ανάγκες,
ένα
τραγούδι που το λεν σιγά, σιγά,
ένα
τραγούδι λυπημένο στα σοκάκια,
το
τραγουδάει βραχνή φωνή στα σκοτεινά.
Μ ένα
τραγούδι που πικρά το λέει ο γκιόνης
και το
σκορπίζει στους ανέμους η σιωπή,
με ένα
τραγούδι που σφυρίζει ο αέρας
και του
κρατάει το ίσο η βροχή.
ένα
τραγούδι που το γράψανε οι ανάγκες,
ένα
τραγούδι που το λεν σιγά, σιγά,
ένα
τραγούδι λυπημένο στα σοκάκια,
το
τραγουδάει βραχνή φωνή στα σκοτεινά.
Marinero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου