Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Μ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ



Μ ένα τραγούδι ζωγραφίζω τη ζωή μου,
μ ένα τραγούδι και με νότες λα μινόρε,
άραγε θα γυρίσουν σε ματζόρε;
άραγε θα ησυχάσουν την ψυχή μου;

ένα τραγούδι που το γράψανε οι ανάγκες,
ένα τραγούδι που το λεν σιγά, σιγά,
ένα τραγούδι λυπημένο στα σοκάκια,,
το τραγουδάει βραχνή φωνή στα σκοτεινά.

Μ ένα τραγούδι κι ένα τρίχορδο που κλαίει,
μ ένα τραγούδι, του Βαγγέλη* την πενιά,
άραγε θα ηρεμήσει την καρδιά μου;
άραγε θα φωτίσουν τα στενά;

ένα τραγούδι που το γράψανε οι ανάγκες,
ένα τραγούδι που το λεν σιγά, σιγά,
ένα τραγούδι λυπημένο στα σοκάκια,
το τραγουδάει βραχνή φωνή στα σκοτεινά.

Μ ένα τραγούδι που πικρά το λέει ο γκιόνης
και το σκορπίζει στους ανέμους η σιωπή,
με ένα τραγούδι που σφυρίζει ο αέρας
και του κρατάει το ίσο η βροχή.

ένα τραγούδι που το γράψανε οι ανάγκες,
ένα τραγούδι που το λεν σιγά, σιγά,
ένα τραγούδι λυπημένο στα σοκάκια,
το τραγουδάει βραχνή φωνή στα σκοτεινά.

*Βαγγέλης Κορακάκης

Marinero

Δεν υπάρχουν σχόλια: