Σήμερα
είναι η γιορτή σου,
το όνομά
σου δεν το άκουσα ποτέ,
το δάκρυ
και το κλάμα μου του κάκου,
δεν λύγισαν
την άπονη καρδιά σου.
Σήμερα
είναι η γιορτή σου,
δεν θυμάμαι
το φευγάτο πρόσωπό σου,
ούτε το
όνομα της νύχτας, ή του μήνα,
που με
άφησες στα νύχια της σιωπής.
Ίσως να
ήτανε ο φόβος,
ή η αδικία
της ζωής,
ίσως η
ανεπιθύμητη ζωή μου,
του κόσμου
η κατακραυγή.
Σήμερα
είναι η γιορτή σου,
μητέρα,
μάνα, ή μαμά,
στη μνήμη
μου όλα σκοτεινά.
Μονάχα ο
θόρυβος της νύχτας
κι η
ζεστασιά από δυο σκυλιά.
Marinero
*Η γιορτή
της μητέρας καλό είναι να μας θυμίζει
ότι υπάρχουν και τέτοιες “μάνες”
1 σχόλιο:
Συγκλονιστικό στην τραγικότητα του.πάντα θα υπάρχουν κι αυτές οι μάνες,δυστυχώς
Δημοσίευση σχολίου