ΝΑΥΑΓΟΣ

Απόσταση και πείνα του κορμιού σου

διαφεντεύει τώρα τις βραδιές μου,

μειώθηκαν στην ξέρα οι αντοχές μου,

ναυαγισμένος είμαι του φιλιού σου.

Ανάσταση δεν έρχεται  μωρό μου

ας τρεμοπαίζουν νότια οι φωτιές μου,

φωτίζουν μονάχα τις ουλές μου,

απορημένο στέκει τ’ όνειρό μου.

Αβάσταχτη πικρή η απουσία,

θαλασσοδέρνει κύμα το φεγγάρι,

η θάλασσα στο χρόνο θα με πάρει,

μπαρκαρισμένο στην Αχερουσία