ΣΤΕΡΝΗ ΘΥΜΗΣΗ

Απόψε θα φωνάξω το όνομά σας,

Αννούλα, Ελευθερία, Ελένη, Μαριγώ.

Κάθε γυναίκας, μητέρας, ή ερωμένης,

απ’ τα σκοτάδια της ζωής μου για να βγω.

Απόψε θα μου φέξουν στο σκοτάδι,

να βρω το δρόμο μου στη μαύρη τη νυχτιά,

τα μάτια σας θα μου σταθούνε φάροι,

τα ονόματά σας θεία φυλαχτά.

Απόψε η αναπόληση θα φέρει,

τα χάδια, τα φιλιά σας, τα κορμιά.

Απόψε θα γεμίσει φως κι ελπίδα

στη φωτεινή τη θύμησή σας η βραδιά.

Γυναίκες που στολίζαν τη ζωή μου,

γυναίκες που με αγάπη αναπολώ,

ετούτο το στερνό μου βράδυ,

φωτοπλημύρα στο κρεβάτι το αδειανό.

Marinero