Ήρθε το βράδυ η Μόνα Λίζα
και μου ψιθύρισε σιγά,
πόσους καημούς έχουν ανάψει
το γέλιο της και τα φιλιά.
Ψεύτικα όπως τα αγαπώ της
κι όρκοι της οι ερωτικοί,
σε εραστές που έχει γελάσει
και μείναν μόνοι και βουβοί.
Δεν θέλω, μου είπε, εγώ δεσμεύσεις,
ούτε έρωτες παντοτινούς,
θέλω τον έρωτα όπως έρθει
να με πετάει στους ουρανούς.
Κι αν το χαμόγελο στα χείλη
σου μοιάζει κρύο και μισό,
είναι γιατί οι εραστές μου
δεν με έφεραν στον ουρανό.
Marinero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου