ΕΛΑΦΡΟΙΣΚΙΩΤΗ

Τις νύχτες όλοι στο νησί εκλειούσανε τις πόρτες
Μη μπουν τα σκανταλιάρικα τα ξωτικά στο σπίτι
και πάρουν και ταράξουνε τον ύπνο και τα όνειρα,
Την ηρεμία των παιδιών, τον ύπνο των γερόντων.
Μα εκείνη δεν εσκιάζονταν, μήτε την πόρτα κλειούσε,
Γιατί είχε αγαπητικό των ξωτικών τον πρώτο.
Έτσι μολόγαγαν οι γριές κοιτώντας φοβισμένες
Λοξά κατά την πόρτα της και κάναν το σταυρό τους.
Φοβόντουσαν οι έρημες για το κακό της μάτι
Και έλεγαν για εκείνηνε άσχημες ιστορίες.
Τάχα κοιμάται με στοιχειά, με ξωτικά και μάγους,
Λογιών, λογιών φαντάσματα και με καλικαντζάρους.
Μα αυτά ήταν όλα ψέματα που μόνο γριές τα λένε
Και που φοβίζουν τα παιδιά και τους χαζούς ανθρώπους
Γιατί δεν ήτανε μάγισσα, μα αγγελοκρουσμένη,
Μονάχα αλαφροΐσκιωτη που μίλαγε στους ίσκιους.

Marinero