Μια νύχτα που τριγύριζα στους δρόμους
ήρθε μπροστά μου με φανάρι ο Διογένης
Μου είπε ακόμα ψάχνω να βρω ανθρώπους
κι εσύ μιλάς για μοναξιά κι αργοπεθαίνεις,
σε μια πατρίδα και μια πόλη που κοιμάται.
Έκανε κρύο και φυσούσε απ’ το Βαρδάρη
λόγια που ο αέρας πήρε πια δεν τα θυμάσαι
τρεμόπαιζε κι η φλόγα στο παλιό φανάρι
Κι εγώ που ακόμα προσπαθώ να αξιωθώ
ένα σου χάδι, ένα βλέμμα, λίγη αγάπη,
πήρα ξοπίσω τον παππούλη να σωθώ
από της μοίρας της κακής μου το αδράχτι
Όμως από τη μοίρα του κανένας δεν ξεφεύγει.
Στην άκρη του ορίζοντα ξημέρωνε η μέρα
άρχισε να φωτίζεται ο ουρανός, να φέγγει
κι εσύ λυπόσουν να μου πεις μια καλημέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου